آواره در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

آواره در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۳

۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۲

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 #{{متن قرآن|يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«می‌گویند: چون به مدینه باز گردیم، فراپایه‌تر، فرومایه‌تر را از آنجا بیرون خواهد راند؛ با آنکه  فراپایگی تنها از آن خداوند و پیامبر او و مؤمنان است امّا منافقان نمی‌دانند» سوره منافقون، آیه ۸.</ref>.
 ==نکات==
-#[[خداوند]] [[کیفر]] آواره کنندگان [[پیامبران]] را گرفتار شدن به [[عذاب الهی]] و نابودی ذکر فرموده، و مهم این که [[خداوند]]، این [[قانون]] و [[سنت]] را خود اعلام نموده، تا کسانی که مرتکب چنین اعمالی می‌شوند و [[پیامبران]] را که برای [[اصلاح جامعه]] آمده‌اند از [[شهر]] و دیارشان بیرون می‌کنند، خود آنها هم مدت زیادی در آن [[شهر]] نمی‌مانند؛ و نتیجه فسادشان گریبان آنها را خواهد گرفت، و مجبور به ترک آن [[شهر]] و یا نابودی جسمی خواهند شد. {{متن قرآن|وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا}}<ref>«و به راستی نزدیک بود که تو را از این سرزمین بلغزانند تا از آن بیرون رانند و در آن صورت (آنها نیز) پس از تو جز اندکی درنگ نداشتند» سوره اسراء، آیه ۷۶.</ref>.
+# [[خداوند]] [[کیفر]] آواره کنندگان [[پیامبران]] را گرفتار شدن به [[عذاب الهی]] و نابودی ذکر فرموده، و مهم این که [[خداوند]]، این [[قانون]] و [[سنت]] را خود اعلام نموده، تا کسانی که مرتکب چنین اعمالی می‌شوند و [[پیامبران]] را که برای [[اصلاح جامعه]] آمده‌اند از [[شهر]] و دیارشان بیرون می‌کنند، خود آنها هم مدت زیادی در آن [[شهر]] نمی‌مانند؛ و نتیجه فسادشان گریبان آنها را خواهد گرفت، و مجبور به ترک آن [[شهر]] و یا نابودی جسمی خواهند شد. {{متن قرآن|وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا}}<ref>«و به راستی نزدیک بود که تو را از این سرزمین بلغزانند تا از آن بیرون رانند و در آن صورت (آنها نیز) پس از تو جز اندکی درنگ نداشتند» سوره اسراء، آیه ۷۶.</ref>.
-#[[توطئه]] و مکر [[مشرکان]] برای آواره کردن [[پیامبر]] و یا کشتن او مطرح شده، و این که [[خداوند]] در مقابل مکر و نقشه آنان [[تدبیر]] می‌کند و او از [[بهترین]] [[تدبیر]] کنندگان است. {{متن قرآن|وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که کافران با تو نیرنگ می‌باختند تا تو را بازداشت کنند یا بکشند یا بیرون رانند، آنان نیرنگ می‌باختند و خداوند تدبیر می‌کرد و خداوند بهترین تدبیر کنندگان است» سوره انفال، آیه ۳۰.</ref>.
+# [[توطئه]] و مکر [[مشرکان]] برای آواره کردن [[پیامبر]] و یا کشتن او مطرح شده، و این که [[خداوند]] در مقابل مکر و نقشه آنان [[تدبیر]] می‌کند و او از [[بهترین]] [[تدبیر]] کنندگان است. {{متن قرآن|وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که کافران با تو نیرنگ می‌باختند تا تو را بازداشت کنند یا بکشند یا بیرون رانند، آنان نیرنگ می‌باختند و خداوند تدبیر می‌کرد و خداوند بهترین تدبیر کنندگان است» سوره انفال، آیه ۳۰.</ref>.
-#[[دلیل]] اخراج [[پیامبر]] و [[مؤمنین]] را از سرزمین خودشان [[ایمان]] به [[خداوند]] و بودن در سنگر [[توحید]] ذکر می‌کند و اینکه آنها جرمی مرتکب نشده‌اند تامستحق چنین مجازاتی باشند، بلکه چون به خدای واحد [[ایمان]] آورده‌اند، از شهرهاشان آواره کردند. {{متن قرآن|وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ}}<ref>«در حالی که آنان به آنچه از سوی حق برای شما آمده است کفر ورزیده‌اند؛ پیامبر و شما را (از شهر خود) بیرون می‌کنند» سوره ممتحنه، آیه ۱.</ref>.
+# [[دلیل]] اخراج [[پیامبر]] و [[مؤمنین]] را از سرزمین خودشان [[ایمان]] به [[خداوند]] و بودن در سنگر [[توحید]] ذکر می‌کند و اینکه آنها جرمی مرتکب نشده‌اند تامستحق چنین مجازاتی باشند، بلکه چون به خدای واحد [[ایمان]] آورده‌اند، از شهرهاشان آواره کردند. {{متن قرآن|وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ}}<ref>«در حالی که آنان به آنچه از سوی حق برای شما آمده است کفر ورزیده‌اند؛ پیامبر و شما را (از شهر خود) بیرون می‌کنند» سوره ممتحنه، آیه ۱.</ref>.
-#[[خداوند]] به [[پیامبر]] دلداری می‌دهد، که از آواره شدن توسط [[مشرکان]] نگران نباشد که قوی‌تر از [[مشرکین]] [[مکه]] را [[خداوند]] قبلا هلاک نموده به [[دلیل]] آواره نمودن [[پیامبران پیشین]] و ایستادنشان مقابل [[توحید]] {{متن قرآن|وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ}}<ref>«و چه بسیار (مردم) شهرهایی بودند توانمندتر از (مردم) شهری که تو را (از آن) بیرون کرد (ند)، ما آنها را نابود کردیم و یاوری نداشتند» سوره محمد، آیه ۱۳.</ref>.
+# [[خداوند]] به [[پیامبر]] دلداری می‌دهد، که از آواره شدن توسط [[مشرکان]] نگران نباشد که قوی‌تر از [[مشرکین]] [[مکه]] را [[خداوند]] قبلا هلاک نموده به [[دلیل]] آواره نمودن [[پیامبران پیشین]] و ایستادنشان مقابل [[توحید]] {{متن قرآن|وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ}}<ref>«و چه بسیار (مردم) شهرهایی بودند توانمندتر از (مردم) شهری که تو را (از آن) بیرون کرد (ند)، ما آنها را نابود کردیم و یاوری نداشتند» سوره محمد، آیه ۱۳.</ref>.
-#[[یاری]] [[خداوند]] و امدادهای او به هنگام اخراج [[پیامبر]] از [[مکه]] و خطاب به [[مردم مدینه]] که اگر شما او را [[یاری]] نکنید. [[خدا]] او را [[یاری]] خواهد کرد، همان گونه که به هنگام اخراج از [[مکه]] [[یاری]] نمود و [[دشمنان]] نتوانستند به او دسترسی پیدا کنند {{متن قرآن|إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا}}<ref>«اگر او را یاری ندهید بی‌گمان خداوند یاریش کرده است هنگامی که کافران او را که یکی از دو نفر بود (از مکّه) بیرون راندند» سوره توبه، آیه ۴۰.</ref>.
+# [[یاری]] [[خداوند]] و امدادهای او به هنگام اخراج [[پیامبر]] از [[مکه]] و خطاب به [[مردم مدینه]] که اگر شما او را [[یاری]] نکنید. [[خدا]] او را [[یاری]] خواهد کرد، همان گونه که به هنگام اخراج از [[مکه]] [[یاری]] نمود و [[دشمنان]] نتوانستند به او دسترسی پیدا کنند {{متن قرآن|إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا}}<ref>«اگر او را یاری ندهید بی‌گمان خداوند یاریش کرده است هنگامی که کافران او را که یکی از دو نفر بود (از مکّه) بیرون راندند» سوره توبه، آیه ۴۰.</ref>.
-#[[مشروعیت]] و مجاز بودن [[مؤمنان]] در بیرون راندن [[متجاوزان]] از [[حریم]] خودشان و این که آنان در استفاده از منازل و [[جایگاه]] سکونتشان [[حقوقی]] دارند و چون مورد [[تجاوز]] قرارگرفته‌اند، به [[اقدام]] مجاز هستند و انگیزه برای [[جنگ]] با آنان وجود دارد {{متن قرآن|أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ}}<ref>«چرا با گروهی که پیمان‌های خود را شکستند و به بیرون راندن پیامبر دل نهادند و نخست بار پیکار با شما را آغاز کردند جنگ نمی‌کنید؟» سوره توبه، آیه ۱۳.</ref>.
+# [[مشروعیت]] و مجاز بودن [[مؤمنان]] در بیرون راندن [[متجاوزان]] از [[حریم]] خودشان و این که آنان در استفاده از منازل و [[جایگاه]] سکونتشان [[حقوقی]] دارند و چون مورد [[تجاوز]] قرارگرفته‌اند، به [[اقدام]] مجاز هستند و انگیزه برای [[جنگ]] با آنان وجود دارد {{متن قرآن|أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ}}<ref>«چرا با گروهی که پیمان‌های خود را شکستند و به بیرون راندن پیامبر دل نهادند و نخست بار پیکار با شما را آغاز کردند جنگ نمی‌کنید؟» سوره توبه، آیه ۱۳.</ref>.
 #تصمیم [[منافقان]] [[مدینه]] مبنی برآواره ساختن [[پیامبر]] و [[مسلمانان]] و اینکه آنان نمی‌دانند که [[قادر]] به چنین کاری نیستند، به [[دلیل]] پایگاه مستحکم [[اجتماعی]] که [[دین اسلام]] و [[پیامبر]] در [[مدینه]] پیدا نموده است. {{متن قرآن|يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«می‌گویند: چون به مدینه باز گردیم، فراپایه‌تر، فرومایه‌تر را از آنجا بیرون خواهد راند؛ با آنکه  فراپایگی تنها از آن خداوند و پیامبر او و مؤمنان است امّا منافقان نمی‌دانند» سوره منافقون، آیه ۸.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۴۹.</ref>.