اخبات: تفاوت میان نسخه‌ها

اخبات از نخستین مراحل [[طمأنینه]] دانسته شده که عبارت از ورود سالک به موضع و مقام [[امن]]، [[انس]] و سکون به [[پروردگار]] است، به گونه‌ای که [[عارف]] سالک از برگشت به علایق نفس و [[پریشانی]] احوال و نیز از تردید در قصد و ادامه مسیر به سبب [[انس]] و سکون به پروردگار در [[امان]] می‌ماند. آن‌گاه برای آن، سه [[درجه]] ذکر کرده‌اند:

#قوت [[اراده]]

در مرحله عصمت، [[نور الهی]]، جای [[ظلمت]] [[شهوانی]] را پر می‌کند به گونه‌ای که ریشه شهوت‌پرستی و [[غفلت]] از [[دل]] او کنده می‌شود. در مرحله [[قوّت]] اراده، سالک اراده‌اش چنان قوت میگیرد که هیچ علت و سیبی او را در هم نمی‌شکند و دلش جز به یاد [[حق]] به چیزی مشغول نمی‌شود و [[زینت]] [[دنیا]] هرگز او را از [[مسیر حق]] [[منحرف]] نمی‌گرداند و در مرحله بی‌اعتنایی به غیر، عارف به چنان مرتبتی می‌رسد که جز [[شهود]] [[حق]] به چیزی توجه نمی‌کند و به [[خلق]] التفاتی ندارد و به [[مدح]] و ذمّ کسی وقعی نمی‌نهد و [[ستایش]] و [[بدگویی]] کسی او را از جای خویش نمی‌لغزاند.