اخلاق طبیعی: تفاوت میان نسخه‌ها

اخلاق طبیعی یک [[قوم]] عبارت است از خصایص [[نژادی]] و اقلیمی آنها، [[وراثت]] و محیط طبیعی و جغرافیایی، همچنان‌که در خصوصیات جسمی افراد [[بشر]] از رنگ پوست و چشم و مو و خصوصیات اندام مؤثر است، در خصوصیات [[روحی]] و مشخصات اخلاقی و روحی آنها نیز مؤثر است. با این تفاوت که عامل نژادی یعنی وراثت در اثر اختلاط‌ها و امتزاج‌ها و ازدواج‌ها و نقل و انتقال‌ها و مهاجرت‌ها از بین می‌رود و شکل دیگر پیدا می‌کند، اما عامل منطقه‌ای و جغرافیایی از یک [[ثبات]] نسبی برخوردار است. عاطفه و [[مهربانی]]، خون‌گرمی، [[مهمان‌نوازی]]، [[تیزهوشی]] و سرعت انتقال، آبروداری و صورت را با سیلی سرخ نگه‌داشتن از خصایصی است که [[ایرانیان]] در همه دوره‌ها بدان‌ها ستوده شده‌اند<ref>خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۳۰۰.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۶۹.</ref>