ارتداد در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[ترک واجبات]] [[قطعی]] [[الهی]] یا [[ارتکاب محرمات]] قطعی الهی در صورتی که به انکار [[خدا]] یا [[پیامبر]] بیانجامد از موجبات [[ارتداد]] شمرده شده است. در [[حدیثی]] از [[امام رضا]]{{ع}} [[حج]] از [[واجبات الهی]] دانسته شده است که ترک آن موجب [[کفر]] و [[استحقاق]] [[آتش جهنم]] است<ref>الکافی، ج۶، ص۴۰۵؛ فقه الرضا{{ع}}، ص۲۱۴؛ مستدرک الوسائل، ج۸، ص۱۸.</ref>. البته [[فقیهان]] در صورتی [[ترک واجبات]] یا [[ارتکاب محرمات]] [[قطعی]] [[الهی]] را سبب ارتداد دانستهاند که علاوه بر ترک یا ارتکاب آنها، شخص [[حکم الهی]] در این موارد را [[انکار]] کند و این امور را [[حلال]] شمارد<ref>تهذیب الأحکام، ج۹، ص۱۱۰؛ الینابیع الفقهیة، ج۴۰، ص۲۰۱.</ref>. انکار [[ضروریات مذهب]] [[امامیه]] همچون [[امامت]] و [[ولایت]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} و دیگر [[امامان معصوم]]{{عم}} از موارد دیگری است که به نظر مشهور [[فقهای امامیه]] سبب خروج از [[مذهب]] میگردد<ref>الموسوعة الفقهیة المیسرة، ج۲، ص۱۶.</ref>، ولی برخی از فقهای امامیه این امر را سبب ارتداد دانستهاند<ref>الحدائق الناضرة، ج۵، ص۱۷۵؛ الموسوعة الفقهیة المیسرة، ج۲، ص۱۶.</ref>. روایتهایی از امام رضا{{ع}} قول دوم را [[تأیید]] مینماید. در روایتی امام رضا{{ع}} به نقل از [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، [[شک]] در امامت و [[ولایت علی]]{{ع}} را سبب کفر دانسته است<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۴؛ بحار الأنوار، ج۲۶، ص۳۰۸.</ref>. در حدیثی دیگر از آن [[حضرت]] [[اقرار]] به همه امامان معصوم{{عم}} [[شرط ایمان]] و انکار هر یک از آنان کفر دانسته شده است<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۶۲.</ref>. در حدیثی دیگر از امام رضا{{ع}} توقف در هر یک از [[امامان]] و اقرار نکردن به [[امام]] بعدی سبب [[کافر]] شدن فرد شمرده شده است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۶۸؛ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۷۸.</ref>. البته برخی از فقهای امامیه انکار حد ضروریات مذهب را تنها از سوی شخص امامی مذهب سبب ارتداد او از [[دین]] دانستهاند<ref>جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۰۲.</ref>. | [[ترک واجبات]] [[قطعی]] [[الهی]] یا [[ارتکاب محرمات]] قطعی الهی در صورتی که به انکار [[خدا]] یا [[پیامبر]] بیانجامد از موجبات [[ارتداد]] شمرده شده است. در [[حدیثی]] از [[امام رضا]]{{ع}} [[حج]] از [[واجبات الهی]] دانسته شده است که ترک آن موجب [[کفر]] و [[استحقاق]] [[آتش جهنم]] است<ref>الکافی، ج۶، ص۴۰۵؛ فقه الرضا{{ع}}، ص۲۱۴؛ مستدرک الوسائل، ج۸، ص۱۸.</ref>. البته [[فقیهان]] در صورتی [[ترک واجبات]] یا [[ارتکاب محرمات]] [[قطعی]] [[الهی]] را سبب ارتداد دانستهاند که علاوه بر ترک یا ارتکاب آنها، شخص [[حکم الهی]] در این موارد را [[انکار]] کند و این امور را [[حلال]] شمارد<ref>تهذیب الأحکام، ج۹، ص۱۱۰؛ الینابیع الفقهیة، ج۴۰، ص۲۰۱.</ref>. انکار [[ضروریات مذهب]] [[امامیه]] همچون [[امامت]] و [[ولایت]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} و دیگر [[امامان معصوم]]{{عم}} از موارد دیگری است که به نظر مشهور [[فقهای امامیه]] سبب خروج از [[مذهب]] میگردد<ref>الموسوعة الفقهیة المیسرة، ج۲، ص۱۶.</ref>، ولی برخی از فقهای امامیه این امر را سبب ارتداد دانستهاند<ref>الحدائق الناضرة، ج۵، ص۱۷۵؛ الموسوعة الفقهیة المیسرة، ج۲، ص۱۶.</ref>. روایتهایی از امام رضا{{ع}} قول دوم را [[تأیید]] مینماید. در روایتی امام رضا{{ع}} به نقل از [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، [[شک]] در امامت و [[ولایت علی]]{{ع}} را سبب کفر دانسته است<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۶۴؛ بحار الأنوار، ج۲۶، ص۳۰۸.</ref>. در حدیثی دیگر از آن [[حضرت]] [[اقرار]] به همه امامان معصوم{{عم}} [[شرط ایمان]] و انکار هر یک از آنان کفر دانسته شده است<ref>عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۶۲.</ref>. در حدیثی دیگر از امام رضا{{ع}} توقف در هر یک از [[امامان]] و اقرار نکردن به [[امام]] بعدی سبب [[کافر]] شدن فرد شمرده شده است<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۶۶۸؛ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۷۸.</ref>. البته برخی از فقهای امامیه انکار حد ضروریات مذهب را تنها از سوی شخص امامی مذهب سبب ارتداد او از [[دین]] دانستهاند<ref>جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۰۲.</ref>. | ||
به نظر برخی از فقیهان، در اجرای [[حکم]] [[مرتد]] باید شرایط [[زمان]] و مکان در نظر گرفته شود از این رو نمیتوان مرتد را در هر جا، از جمله در [[سرزمین]] [[کفار]]، [[مجازات]] کرد<ref>دراسات فی ولایة الفقیه، ج۳، ص۳۸۳.</ref>. در روایتی از [[امام رضا]]{{ع}} از کشتن افراد [[ناصبی]] یا [[کافر]] (اعم از [[مرتد]] یا غیر مرتد) در سرزمینی که باید [[تقیه]] کرد [[نهی]] شده است؛ البته به جز افراد [[قاتل]] یا [[مفسد فی الارض]]، مشروط بر اینکه کشتن آنها ضرری برای [[اجرا]] کننده [[حکم]] یا دیگران در پی نداشته باشد<ref>وسائل الشیعة، ج۱۵، ص۸۲؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۲۵، ص۴۹۹.</ref>. این مضمون در [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} نیز آمده است<ref>وسائل الشیعة، ج۱۶، ص۲۱۰؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۱۴، ص۵۱۳.</ref>. عدهای از [[فقیهان]] [[مجازات]] [[ارتداد]] را از مصادیق [[تعزیر]] میدانند که تعیین نوع و مقدار آن در [[اختیار]] [[حاکم اسلامی]] است<ref>شرائع الإسلام. ج۴، ص۹۳۲.</ref> | به نظر برخی از فقیهان، در اجرای [[حکم]] [[مرتد]] باید شرایط [[زمان]] و مکان در نظر گرفته شود از این رو نمیتوان مرتد را در هر جا، از جمله در [[سرزمین]] [[کفار]]، [[مجازات]] کرد<ref>دراسات فی ولایة الفقیه، ج۳، ص۳۸۳.</ref>. در روایتی از [[امام رضا]]{{ع}} از کشتن افراد [[ناصبی]] یا [[کافر]] (اعم از [[مرتد]] یا غیر مرتد) در سرزمینی که باید [[تقیه]] کرد [[نهی]] شده است؛ البته به جز افراد [[قاتل]] یا [[مفسد فی الارض]]، مشروط بر اینکه کشتن آنها ضرری برای [[اجرا]] کننده [[حکم]] یا دیگران در پی نداشته باشد<ref>وسائل الشیعة، ج۱۵، ص۸۲؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۲۵، ص۴۹۹.</ref>. این مضمون در [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} نیز آمده است<ref>وسائل الشیعة، ج۱۶، ص۲۱۰؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۱۴، ص۵۱۳.</ref>. عدهای از [[فقیهان]] [[مجازات]] [[ارتداد]] را از مصادیق [[تعزیر]] میدانند که تعیین نوع و مقدار آن در [[اختیار]] [[حاکم اسلامی]] است<ref>شرائع الإسلام. ج۴، ص۹۳۲.</ref><ref>[[سید جعفر صادقی فدکی|صادقی فدکی، سید جعفر]]، [[ارتداد - صادقی فدکی (مقاله)|مقاله «ارتداد»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۸۸-۹۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |