امیر بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[راویان امام رضا]]{{ع}}. از جزئیات [[زندگی]] و شخصیتی امیر بن علی در متون رجالی سخنی به میان نیامده است و به همین سبب برخی او را مجهول دانسته‌اند<ref>المفید من معجم رجال الحدیث، ص۷۶.</ref>. اما در عین‌حال وی از راویان امام رضا{{ع}} شمرده شده است؛ نام او را برخی به صورت مستقل<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۴۳؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۹۸.</ref> و برخی دیگر در [[سند]] روایتی، ذیل [[شخصیت]] [[محمد بن حذیفه]]<ref>اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۲۸۶؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۵، ص۲۴۷.</ref> یا [[محمد بن ابی‌بکر]]<ref>نقد الرجال، ج۴، ص۹۷؛ جامع الرواة، ج۲، ص۴۵؛ قاموس الرجال، ج۹، ص۱۹.</ref> ذکر کرده‌اند. با این مقدار اطلاعات، نمی‌توان [[داوری]] خاصی درباره شخصیت و گرایش‌های [[اعتقادی]] وی عرضه داشت. اول‌بار نام وی در کتاب [[رجال]] کشی آمده است که سر [[سلسله]] سند روایتی قرار گرفته و این تنها خبری است که در متون [[حدیثی]] [[شیعه]] از وی وجود دارد و به [[حدیث]] «[[مدح]] محامده» (افراد که اسم آنان محمد هستند) [[شهرت]] دارد. [[اسحاق بن محمد بصری]] از او نقل کرده که [[امام رضا]]{{ع}} به استناد سخن [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} فرمود: [[نیک]] مردان از [[معصیت الهی]] بازداری می‌کنند. سپس می‌گوید من از [[امام]] پرسیدم: آنان چه کسانی هستند؟ امام پاسخ داد: [[محمد بن جعفر]]، [[محمد بن ابی‌بکر]]، [[محمد بن ابی‌حذیفة]] و [[محمد بن امیرالمؤمنین بن حنفیه]]<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۷۰؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۹۸.</ref>. این [[روایت]] در متون بعدی راه یافته<ref>نقد الرجال، ج۴، ص۹۷؛ بحار الأنوار، ج۳۳، ص۲۴۲-۲۴۳؛ ج۳۴، ص۲۸۲.</ref>.<ref>[[سید علی رضا واسعی|واسعی، سید علی رضا]]، [[امیر بن علی - واسعی (مقاله)|مقاله «امیر بن علی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۵۷۸.</ref>