برای یاری امام مهدی چه باید کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

## [[معرفت]] بیشتر و عمیق‌تر به [[امام]]{{ع}} و اهداف ایشان: [[معرفت]] به اینکه امروز ایشان از [[شیعیان]] چه توقعی دارند و با توجه به امکانات بسیاری که در [[اختیار]] آنهاست چه باید بکنند. [[معرفت]] به عهدی که از عالم [[میثاق]] با [[ولایت]] و صاحبان [[ولایت]] بسته‌اند و در [[دعای عهد]] و برخی دیگر از [[دعاها]] آن را تجدید می‌کنند. عهدی که طبق [[توقیع شریف]] آن [[حضرت]]، اگر شیعیانش یکدل و یکپارچه بر آن [[ثابت قدم]] بودند [[فرج]] به تأخیر نمی‌افتاد: «اگر [[شیعیان]] ما ـ که [[خداوند]] [[توفیق]] طاعتشان دهد ـ در وفای به عهدی که دارند همدل و متحد بودند، [[سعادت]] [[دیدار]] و [[فرج]] ما عقب نمی‌افتاد»<ref>{{متن حدیث|وَ لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا...}}؛ طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۹۹؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>.<ref>ر.ک: [[مسعود عالی|عالی، مسعود]]، [[مسأله مهدویت ۱ (کتاب)|مسأله مهدویت ۱]]، ص۲۳۶، ۲۳۸.</ref>

# [[یاری عملی]]: باید با [[تهذیب نفس]] در حیطۀ فردی و [[یاری]] [[عالمان دینی]] در حیطه [[اجتماعی]]، به تحقق آرمان‌های [[امام عصر]]{{ع}} [[کمک]] کرد. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «کسی که [[دوست]] دارد از [[یاران قائم]]{{ع}} باشد، پس [[منتظر]] بماند و به [[پرهیزکاری]] و روش‌های [[نیک]] خو بگیرد. اگر او بمیرد و بعد از او [[قائم]]{{ع}} [[قیام]] کند، برای او [[پاداش]] کسی خواهد بود که آن [[حضرت]] را [[درک]] کرده باشد. بنابراین (در عمل به [[دین]])، [[جدیت]] و تلاش کنید؛ و ای گروهی که مورد [[عنایت]] و [[رحمت خدا]] هستید ([[پاداش الهی]]) گوارایتان [[باد]]!»<ref>{{متن حدیث|مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}، غیبت نعمانی، ص۲۰۰.</ref> در فرازی از [[دعای ندبه]] آمده است: «(بار خدایا) ما را بر [[ادای حقوق]] او، سعی و کوشش در [[پیروی]] او و دوری از [[عصیان]] و [[سرکشی]] او، [[یاری]] فرما»<ref>"وَ أَعِنَّا عَلَی تَأْدِیَةِ حُقُوقِهِ إِلَیْهِ وَ الاجْتِهَادِ فِی طَاعَتِهِ وَ اجْتِنَابِ مَعْصِیَتِهِ".</ref>.<ref>ر.ک: [[علی‌ رضا علی‌نوری|علی‌نوری، علی‌ رضا]]، [[فرهنگ مهدویت و انتظار ۱ (کتاب)|فرهنگ مهدویت و انتظار]]، ص ۶۱.</ref>

* از راه‌های [[یاری امام زمان]]{{ع}} این است که وقتی دیگران [[شیعیان]] را دوست‌دار و [[مرید]] [[امام زمان]]{{ع}} می‌شناسند، آنها نباید کاری کنند که سبب نفرت دیگران از [[دین]] و [[پیشوایان دینی]] بشود، همان‌گونه که در [[روایات]] آمده است: «برای ما زینت باشید، نه مایه ننگ و [[زشتی]]»<ref>{{متن حدیث|کونوا لنا زینا و لا تکونوا علینا شینا}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار ج ۶۵ ص ۱۵۱.</ref>.<ref>ر.ک: [[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص ۷۹ - ۸۲؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۲۶.</ref>

« [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند:{{عربی|" وَ اللَّهِ‏ لَأُحِبُ‏ رِيَاحَكُمْ‏ وَ أَرْوَاحَكُمْ‏ فَأَعِينُونِي‏ عَلَى‏ ذَلِكَ‏ بِوَرَعٍ‏ وَ اجْتِهَادٍ وَ اعْلَمُوا أَنَ‏ وَلَايَتَنَا لَا تُنَالُ‏ إِلَّا بِالْوَرَعِ‏ وَ الِاجْتِهَادِ ‏‏‏‏‏"}}<ref>کافی، ج۸، ص۲۱۲.</ref> بر اساس این [[روایت]]، رعایت پرهیزکای و [[پارسایی]]، [[یاری]] رساندن به [[ائمه]]{{عم}} است. در [[حدیثی]] داریم که با [[رفتار]]، گفتار و [[کردار]] خود [[زینت]] ما باشید و برای ما ننگ نباشید: {{عربی|" كُونُوا لَنَا زَيْناً وَ لَا تَكُونُوا عَلَيْنَا شَيْنا ‏‏‏‏‏"}}<ref>امالی، ص۴۴۰؛ وسایل الشیعه، ج ۱۲، ص ۸.</ref>. در [[حدیث]] مفصلی به [[نقل]] از [[امام صادق]]{{ع}} خطاب به [[زید شحّام]] می‌خوانیم که اگر شما اهل [[تقوا]]، و [[ادای امانت]]،  [[راستگویی]]، [[سجده‌های طولانی]] و [[حسن]] همجواری باشید، [[مخالفان]] خواهند گفت که: اینها [[جعفری]]، یعنی [[شیعیان]] [[امام صادق]]{{ع}} هستند: " [[امام صادق]]{{ع}} به من فرمود: "به هر کس از [[مردم]] که ببینی از من [[پیروی]] کنند و به گفتار من عمل کنند،  [[سلام]] مرا برسان، و من به شما سفارش کنم که نسبت به خدای عزّوجلّ [[تقوا]] داشته باشید، در [[دین]] خود پارسا باشید، در [[راه خدا]] کوشش کنید و شما را به [[راستگویی]]،  [[امانت]]، طول دادن [[سجده]] و [[نیکی]] با [[همسایه]] سفارش می‌کنم؛ زیرا [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} همین [[دستورات]] را آورده است. هر که به شما امانتی سپرد، آن را به او پس بدهید، چه [[نیک]] [[رفتار]] باشد، چه [[بدکردار]]؛ زیرا [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} [[دستور]] می‌داد که سوزن و نخ را نیز به صاحبش پس دهید، با [[فامیل]] خود پیوند داشته باشید، بر جنازه مرده‌هایشان حاضر شوید، بیمارانشان را [[عیادت]] کنید و حقوقشان را بپردازید؛ زیرا هر کس از شما که در دینش پارسا و [[راستگو]] باشد،  [[امانت]] را به صاحبش برگرداند و اخلاقش با [[مردم]] خوب باشد؛ می‌گویند: او [[جعفری]] است و این مرا شاد می‌کند و از جانب او شاید در [[دل]] من آید و می‌گویند: این روش [[پسندیده]] [[جعفر بن محمد]] است" <ref>{{عربی|" اقْرَأْ عَلى‏ مَنْ‏ تَرى‏ أَنَّهُ‏ يُطِيعُنِي‏ مِنْهُمْ‏ وَ يَأْخُذُ بِقَوْلِيَ‏ السَّلَامَ‏، وَ أُوصِيكُمْ‏ بِتَقْوَى‏ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏، وَ الْوَرَعِ فِي دِينِكُمْ، وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ، وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ، وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ، وَ طُولِ السُّجُودِ، وَ حُسْنِ الْجِوَارِ؛ فَبِهَذَا جَاءَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، أَدُّوا الْأَمَانَةَ إِلى‏ مَنِ ائْتَمَنَكُمْ عَلَيْهَا، بَرّاً أَوْ فَاجِراً، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَانَ يَأْمُرُ بِأَدَاءِ الْخَيْطِ، وَ الْمِخْيَطِ؛ صِلُوا عَشَائِرَكُمْ، وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ، وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ، وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ إِذَا وَرِعَ فِي دِينِهِ، وَ صَدَقَ الْحَدِيثَ، وَ أَدَّى الْأَمَانَةَ، وَ حَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ النَّاسِ، قِيلَ: هذَا جَعْفَرِي‏‏‏‏‏‏"}}؛ کافی، ج۲، ص۶۳۶.</ref>

#[[مواسات]] با [[برادران دینی]] در [[اموال]]: <ref>{{عربی|" امْتَحِنُوا شِيعَتَنَا عِنْدَ ثَلَاثٍ‏ عِنْدَ مَوَاقِيتِ‏ الصَّلَاةِ كَيْفَ‏ مُحَافَظَتُهُمْ‏ عَلَيْهَا وَ عِنْدَ أَسْرَارِهِمْ كَيْفَ حِفْظُهُمْ لَهَا عِنْدَ عَدُوِّنَا وَ إِلَى أَمْوَالِهِمْ كَيْفَ مُوَاسَاتُهُمْ لِإِخْوَانِهِمْ فِيهَا‏‏‏‏‏‏"}}؛ وسایل الشیعه، ج۴، ص۱۲.</ref>

*[[یاری]] کردن [[امام مهدی|امام زمان]] و سایر [[ائمه]]{{عم}} راه‌های مختلفی دارد. از جمله: نام [[فرزندان]] خود را به نام آنان بگذاریم؛ سخنان آنان را فرا گیریم و به [[فرزندان]] خود بیاموزیم. در [[شادی]] آنان شاد و در [[غم]] آنان [[اندوهگین]] باشیم. از آنان [[تجلیل]] کنیم؛ به زیارتشان برویم و [[یاران]] آنان را [[یاری]] کنیم. از انجام دادن هر کاری که سبب توهین و [[تحقیر]] آنان است، پرهیز و در راه نشر [[فرهنگ]] آنان [[سرمایه]] گذاری کنیم؛ [[هجرت]] کنیم؛ وقت بگذاریم، در راه آنان [[وقف]] کنیم؛ در نامگذاری مراکز حساس به نام آن بزرگواران توجه کنیم، به وجود آنان [[افتخار]] ورزیم و کارهای شبیه این را انجام دهیم. از [[خداوند]] تشکر کنیم که دست ما را در دست [[رهبر معصوم]] گذاشت. [[راستی]]! اگر آن بزرگواران نبودند، ما به طور قطع از [[گمراهان]] بودیم. [[امام صادق]]{{ع}} به [[زراره]] فرمود: "راجع به [[امام]] [[منتظر]] مسائل گوناگون و تردیدهایی مطرح خواهد شد. اگر آن زمان را [[درک]] کردی این [[دعا]] را بخوان: {{عربی|" اللَّهُمَ‏ عَرِّفْنِي‏ نَفْسَكَ‏ فَإِنَّكَ‏ إِنْ‏ لَمْ‏ تُعَرِّفْنِي‏ نَفْسَكَ‏ لَمْ‏ أَعْرِفْ‏ نَبِيَّكَ‏ اللَّهُمَ‏ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي رَسُولَكَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي‏‏‏‏‏‏‏"}}"<ref>کافی، ج۱، ص۳۴۲.</ref> آری! اگر کسی اعمالش را انجام دهد؛ ولی [[امام]] نداشته باشد، بدون [[امام]] راه به جایی نخواهد برد و با همه [[اعمال]] خیرش [[منحرف]] خواهد بود. [[امام صادق]]{{ع}} در این باره می‌فرمایند: {{عربی|" إِنَ‏ مَنْ‏ دَانَ‏ اللَّهَ‏ بِعِبَادَةٍ يُجْهِدُ فِيهَا نَفْسَهُ‏ بِلَا إِمَامٍ‏ عَادِلٍ‏ مِنَ‏ اللَّهِ‏ فَإِنَ‏ سَعْيَهُ‏ غَيْرُ مَشْكُورٍ وَ هُوَ ضَالٌ‏ مُتَحَيِّرٌ‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>کافی، ج۱، ص۴۴۹.</ref>»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص ۷۹ - ۸۲.</ref>.