بکر بن حارثه جهنی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی از تیره [[جهینه]] از قبیله [[قضاعه]] بود<ref>ابن حزم، ص۴۴۴ و ۴۸۶.</ref>. برخی منابع در شمار [[صحابه]] از وی یاد و از او نقل کرده‌اند که گفت: من در سریه‌ای که [[رسول خدا]]{{صل}} فرستاده بود، شرکت داشتم. بر یکی از [[مشرکان]] [[حمله]] بردم و او از [[ترس]] من [[اظهار اسلام]] کرد، اما من او را کشتم. چون خبر به رسول خدا{{صل}} رسید، [[خشمگین]] شد و مرا از خود دور کرد. سپس [[آیه]] {{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً}}<ref>«هیچ مؤمنی حق ندارد مؤمنی (دیگر) را بکشد جز به خطا» سوره نساء، آیه ۹۲.</ref>. نازل شد و آن [[حضرت]] از من [[خشنود]] شد و مرا به نزد خود فراخواند<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۱؛ سیوطی، ج۲، ص۱۹۳.</ref>. [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۱، ص۴۲۰.</ref> در ابتدای معرفی وی گوید: رسول خدا{{صل}} او را «بدیر» نامید. [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.</ref> با آنکه مدخلی مستقل با عنوان «بربیر» به وی اختصاص داده است اما در جایی دیگر<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۵۲.</ref>، به نقل از [[دولابی]]، خلاصه گزارش یاد شده را آورده، می‌گوید: رسول خدا{{صل}} او را «بربیر»<ref>در چاپ قدیم به خطا، بربیس، ر.ک: ابن حجر، چاپ مصر، ج۱، ص۱۴۵.</ref> خواند. البته در کتاب الکنی والاسماء دولابی این مطلب یافت نشد. برای [[شأن نزول]] این آیه، [[روایات]] دیگری نیز نقل شده است<ref>ر.ک: بیهقی، ج۸، ص۱۳۱؛ ابن جوزی، ج۲، ص۱۷۰ و ۱۷۱.</ref>.<ref>[[منصور داداش‌نژاد|داداش‌نژاد، منصور]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بکر بن حارثه جهنی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۶۰.</ref>