←سید مجتبی حسینی
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
حد و مرزی بین خدا و علم او وجود ندارد. | حد و مرزی بین خدا و علم او وجود ندارد. | ||
به همین دلیل است که علم خدای تبارک و تعالی، بصیر بودن او، لطف او و تمام صفات کمالیه خداوند بی‌حد است، زیرا خدا نامحدود و بی‌منتهاست. | به همین دلیل است که علم خدای تبارک و تعالی، بصیر بودن او، لطف او و تمام صفات کمالیه خداوند بی‌حد است، زیرا خدا نامحدود و بی‌منتهاست. | ||
کسی در محضر [[امام صادق]] | کسی در محضر [[امام صادق]]{{ع}} نشسته بود و خواست حرف فاضلانه‌ای بزند؛ گفت: | ||
«الحمدلله منتهی علمه» | «الحمدلله منتهی علمه» | ||
خدا را تا منتهای علمش شکر | خدا را تا منتهای علمش شکر | ||