سعد بن عمرو بن عبید انصاری: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:یاران امام علی\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]' به 'رده:مدخل رده:اصحاب امام علی رده:اعلام') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۶
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
شیخ طوسی سعد بن عمرو بن عبید را از اصحاب حضرت علی(ع) به شمار آورده است[۱].
ابن عبدالبر میگوید: سعد همراه برادرش حارث بن عمرو، در جنگ صفین حضرت علی(ع) را یاری کرد[۲].
اما ابن اثیر، سعد را از اصحاب رسول خدا(ص) به شمار آورده که در جنگ بدر و دیگر جنگهای بعد از آن شرکت کرد و اسلام را یاری نمود. او میافزاید: سعد در جنگ یمامه[۳] به شهادت رسید[۴].
بنا به این نقل، سعد بن عمرو بن عبید زمان خلافت و زمامداری مولای متقیان حضرت علی(ع) را درک نکرده است و نیز در نبرد صفین حاضر نبوده، اما از نقل قول دیگر مؤرخان استفاده میشود که: سعد و برادرش حارث این دو صحابی رسول خدا(ص) از شیعیان امیرالمؤمنین(ع) بودند و در جنگ صفین حضرت را یاری کردند، و سعد در همین نبرد صفین به سال ۳۷ هجری به شهادت رسید [۵].[۶]
جستارهای وابسته
- حارث بن عمرو بن عبید (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۴۴، ش۱۵.
- ↑ ر.ک: اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۲۶.
- ↑ سرزمین یمامه، میان نجد و بحرین قرار دارد و میر آنجا به نام هوذ بن علی الحنفی مسیحی بود در سال هفتم هجری و قبل از فتح خیبر اسلام آورد و در سال یازده هجری پس از رحلت پیامبر اسلام(ص) شخصی به نام مسیله کذاب در این سرزمین ادعای پیغمبری کرد و چون زبان گویایی داشت عدهای را دور خود جمع کرد، و ابوبکر خلیفه اول، در سال دوازدهم هجری برای سرکوبی و ریشه کن کردن غائله مسیلمه سربازان اسلام را به آن دیار فرستاد و به این غایله پایان داد. و ابو حذیفه صحابی رسول خدا(ص) و پدر محمد بن أبو حذیفه از اصحاب وشیعیان حضرت علی(ع) در این جنگ به شهادت رسیدند. طبقات الکبری، ج۱، ص۲۶۲ وسیره ابن هشام، ج۱، ص۵۹۹.
- ↑ اسد الغابه، ج۲، ص۲۸۸.
- ↑ ر.ک: الاصابه، ج۱، ص۵۸۷ و ج۳، ص۷۱؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰ و اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۲۷.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۱۵-۶۱۶.