←سید علی حسینی میلانی
| خط ۱۴۰: | خط ۱۴۰: | ||
ما همان کسانی هستیم که خدای تعالی برگزیده و این کتاب را به ارث بخشیده است؛ کتابی که در آن همه چیز بیان شده است. | ما همان کسانی هستیم که خدای تعالی برگزیده و این کتاب را به ارث بخشیده است؛ کتابی که در آن همه چیز بیان شده است. | ||
در روایت دیگری راوی درباره این آیه از [[امام رضا]]{{ع}} می‌پرسد، حضرت می‌فرماید: منظور فرزندان حضرت فاطمه {{س}} می‌باشند و منظور از شتاب‌کنندگان به نیکی‌ها امام و میانه‌رو کسی است که امام را بشناسد و ستمگر به خویشتن کسی است که امام را نمی‌شناسد. <ref>ولد فاطمۀ{{س}} و السّابق بالخیرات: الإمام، و المقتصد: العارف بالإمام، و الظالم لنفسه: الّذی لا یعرف الإمام؛ همان: ۱ / ۲۱۵، حدیث ۳، تفسیر نور الثقلین: ۴ / ۳۶۱، حدیث ۷۶.</ref> | در روایت دیگری راوی درباره این آیه از [[امام رضا]]{{ع}} می‌پرسد، حضرت می‌فرماید: منظور فرزندان حضرت فاطمه {{س}} می‌باشند و منظور از شتاب‌کنندگان به نیکی‌ها امام و میانه‌رو کسی است که امام را بشناسد و ستمگر به خویشتن کسی است که امام را نمی‌شناسد. <ref>ولد فاطمۀ{{س}} و السّابق بالخیرات: الإمام، و المقتصد: العارف بالإمام، و الظالم لنفسه: الّذی لا یعرف الإمام؛ همان: ۱ / ۲۱۵، حدیث ۳، تفسیر نور الثقلین: ۴ / ۳۶۱، حدیث ۷۶.</ref> | ||
هم چنین از دیگر | هم چنین از دیگر ائمه {{عم}} روایاتی نقل شده که این آیه دربارۀ آن بزرگواران است. در الاحتجاج آمده است که ابوبصیر گوید: | ||
از امام صادق {{ع}} درباره آیه شریفه {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|ثُمَّ أَوْرَثْنَا...}}﴾}} پرسیدم. | از امام صادق {{ع}} درباره آیه شریفه {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|ثُمَّ أَوْرَثْنَا...}}﴾}} پرسیدم. | ||
فرمود: نظر تو چیست؟ | فرمود: نظر تو چیست؟ | ||
عرض کردم: بندگان برگزیده فقط فرزندان حضرت فاطمه {{س}} هستند. | عرض کردم: بندگان برگزیده فقط فرزندان [[حضرت فاطمه]]{{س}} هستند. | ||
فرمود: امّا آن گروه از فرزندان حضرت فاطمه {{س}} که دست به شمشیر برده و با گمراهی مردم را به سوی خود فرا می‌خوانند و دیگر مردمان، مشمول این آیه شریفه نمی‌شوند. | فرمود: امّا آن گروه از فرزندان [[حضرت فاطمه]]{{س}} که دست به شمشیر برده و با گمراهی مردم را به سوی خود فرا می‌خوانند و دیگر مردمان، مشمول این آیه شریفه نمی‌شوند. | ||
گفتم: چه کسانی شامل این آیه می‌شوند؟ | گفتم: چه کسانی شامل این آیه می‌شوند؟ | ||
فرمود: منظور از ستمگر به خود کسی است که مردم را نه به گمراهی فرا می‌خواند و ه به هدایت دعوت می‌کند و میانه‌رو از ما اهل بیت کسی است که حق امام را به خوبی بشنسد و سبقت گیرنده به نیکی‌ها، همان امام است.<ref>سألت أبا عبدالله{{ع}} عن هذه الآیة: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا». | فرمود: منظور از ستمگر به خود کسی است که مردم را نه به گمراهی فرا می‌خواند و ه به هدایت دعوت می‌کند و میانه‌رو از ما اهل بیت کسی است که حق امام را به خوبی بشنسد و سبقت گیرنده به نیکی‌ها، همان امام است.<ref>سألت أبا عبدالله{{ع}} عن هذه الآیة: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنَا مِنْ عِبَادِنَا». | ||
| خط ۱۵۲: | خط ۱۵۲: | ||
قلت: من یدخل فیها؟ | قلت: من یدخل فیها؟ | ||
قال: الظالم لنفسه الّذی لا یدعو الناس إلی ضلال و لا هدی، و المقتصد منّا أهل البیت هو العارف حق الإمام، و السابق بالخیرات هو الإمام؛ الاحتجاج: ۲ / ۱۳۸ و ۱۳۹، این حدیث در بحار الأنوار: ۲۳ / ۲۱۵، حدیث ۵ با اندکی تفاوت نقل شده است.</ref> | قال: الظالم لنفسه الّذی لا یدعو الناس إلی ضلال و لا هدی، و المقتصد منّا أهل البیت هو العارف حق الإمام، و السابق بالخیرات هو الإمام؛ الاحتجاج: ۲ / ۱۳۸ و ۱۳۹، این حدیث در بحار الأنوار: ۲۳ / ۲۱۵، حدیث ۵ با اندکی تفاوت نقل شده است.</ref> | ||
در المناقب ابن شهر آشوب آمده است: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: | |||
نزلت فی حقنا و حق ذریّاتنا خاصّة؛ | |||
در المناقب ابن شهر آشوب آمده است: امام صادق {{ع}} فرمود: | |||
نزلت فی | |||
این آیه به خصوص در حق ما و حق فرزندان ما نازل شده است. | این آیه به خصوص در حق ما و حق فرزندان ما نازل شده است. | ||
در مورد دیگری می‌فرماید: | در مورد دیگری می‌فرماید: | ||
| خط ۱۹۹: | خط ۱۹۷: | ||
یکی از وجوه این گونه روایات اختلاف قرائات است.<ref>تفسیر مجمع البیان: ۲ /۲۷۸.</ref> | یکی از وجوه این گونه روایات اختلاف قرائات است.<ref>تفسیر مجمع البیان: ۲ /۲۷۸.</ref> | ||
عیّاشی نیز در تفسیر خود روایتی را نقل می‌کند که هشام بن سالم گوید: | عیّاشی نیز در تفسیر خود روایتی را نقل می‌کند که هشام بن سالم گوید: | ||
از امام صادق {{ع}} از این فرمایش خدای تعالی که | از امام صادق {{ع}} از این فرمایش خدای تعالی که {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا}}﴾}} پرسیدم. | ||
فرمود: همان آل ابراهیم و آل محمّد هستند که بر جهانیان برتری داده شدند؛ پس نامی را مکان نام دیگر قرار دادند. | فرمود: همان آل ابراهیم و آل محمّد هستند که بر جهانیان برتری داده شدند؛ پس نامی را مکان نام دیگر قرار دادند. | ||
<ref>سألت أبا عبدالله {{ع}} عن قول الله: «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا». | <ref>سألت أبا عبدالله {{ع}} عن قول الله: «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا». | ||
| خط ۲۰۷: | خط ۲۰۵: | ||
لا تصلّوا علیّ الصّلاة البتراء؛<ref>ر.ک: وسائل الشیعه: ۷ / ۲۰۷، حدیث ۹۱۲۷، الصواعق المحرقه: ۲ / ۴۳۰، فصل یازدهم، آیۀ دوم، ینابیع المودة: ۱ / ۳۷، حدیث ۱۴.</ref> | لا تصلّوا علیّ الصّلاة البتراء؛<ref>ر.ک: وسائل الشیعه: ۷ / ۲۰۷، حدیث ۹۱۲۷، الصواعق المحرقه: ۲ / ۴۳۰، فصل یازدهم، آیۀ دوم، ینابیع المودة: ۱ / ۳۷، حدیث ۱۴.</ref> | ||
بر من صلوات و درود ناقص نفرستید. | بر من صلوات و درود ناقص نفرستید. | ||
بعضی از مخالفان اهل بیت رسول الله می‌گویند: مراد از | بعضی از مخالفان [[اهل بیت]] [[رسول الله]] می‌گویند: مراد از «[[آل محمد]]» اُمّت محمّد {{صل}} می‌باشد؛ ولی در عین حال به هنگام صلوات بر پیامبر اکرم، «و آله» را نمی‌گویند. | ||
روایت جالبی درباره آل محمّد از امام صادق {{ع}} نقل شده است. ابوعمرو زبیری از آن حضرت می‌پرسد: | روایت جالبی درباره آل محمّد از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده است. [[ابوعمرو زبیری]] از آن حضرت می‌پرسد: | ||
چه دلیلی از قرآن دارید که آل محمّد، اهل بیت او هستند؟ | چه دلیلی از قرآن دارید که آل محمّد، [[اهل بیت]] او هستند؟ | ||
فرمود: خداوند در قرآن می‌فرماید: «به راستی خداوند آدم، نوح، آل ابراهیم، آل عمران و آل محمّد را بر تمام جهانیان اختیار کرد و برگزید» آیه چنین نازل شد. «آن‌ها فرزندان و خاندانی بودند که بعضی از بعض دیگر گرفته شده بودند و خداوند شنوا و داناست» و ذریّه از هر قومی جز فرزندان ایشان از صلب آن‌ها نخواهد بود. | فرمود: خداوند در قرآن می‌فرماید: «به راستی خداوند آدم، نوح، آل ابراهیم، آل عمران و آل محمّد را بر تمام جهانیان اختیار کرد و برگزید» آیه چنین نازل شد. «آن‌ها فرزندان و خاندانی بودند که بعضی از بعض دیگر گرفته شده بودند و خداوند شنوا و داناست» و ذریّه از هر قومی جز فرزندان ایشان از صلب آن‌ها نخواهد بود. | ||
و فرمود: «ای آل داوود –و آل عمران و آل محمّد- شکرگزاری کنید؛ ولی عدّة کمی از بندگان من شکرگزارند». | و فرمود: «ای آل داوود –و آل عمران و آل محمّد- شکرگزاری کنید؛ ولی عدّة کمی از بندگان من شکرگزارند». | ||