اقطاع تملیکی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اقطاع تملیکی در قرآن]] - [[اقطاع تملیکی در حدیث]] - [[اقطاع تملیکی در فقه اسلامی]] - [[اقطاع تملیکی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = اقطاع تملیکی (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اقطاع تملیکی در قرآن]] - [[اقطاع تملیکی در حدیث]] - [[اقطاع تملیکی در فقه اسلامی]] - [[اقطاع تملیکی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = اقطاع تملیکی (پرسش)}} | ||
خط ۱۴: | خط ۱۳: | ||
[[رده:اقطاع تملیکی]] | [[رده:اقطاع تملیکی]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۴
مقدمه
در دورۀ اسلامی، اراضی بایر و یا باتلاقها، به کسانی که آن را آباد میکردند داده میشد، تا به ملکیت آنان درآید. این نوع ملکیت بر اراضی را "اقطاع تملیکی" میگفتند. قطعه زمین مورد اقطاع، به سه قسم بود: بایر و متروک، دایر و آباد و معادن[۱]. اقطاعاتی که پیامبر اکرم(ص) به تمیم الداری، اسامه، زبیر و بلال واگذار کرد، اقطاع تملیکی بوده است[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ الخراج، ص۹۰؛ تجارب الامم، ج۵ و ۶، ص۱۸۹-۱۸۸؛ الاموال، ص۶۹۱ و ۶۷۶-۶۷۵؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۱۹۰؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۲۸؛ صبح الاعشی، ج۱۳، ص۱۱۳.
- ↑ الاموال، ص۶۷۵؛ الخراج، ص۳۴؛ مجموعة الوثائق السیاسیه، ص ۲۳۹-۲۳۸؛ ماوردی الاحکام السلطانیه، ص۱۹۰؛ صبح الاعشی، ج۱۳، ص۱۲۱.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۴۰.