دوستی با دوستان اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اهل بیت | | موضوع مرتبط = اهل بیت | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
*اگر کسی [[اهل بیت]] را [[دوست]] داشته باشد، [[عشق]] به [[دوستان]] و شیفتگان آنها نیز بر او [[واجب]] است. | *اگر کسی [[اهل بیت]] را [[دوست]] داشته باشد، [[عشق]] به [[دوستان]] و شیفتگان آنها نیز بر او [[واجب]] است. | ||
*در [[روایت]] داریم: {{متن حدیث|...وَ الْوَلَايَةُ لِأَتْبَاعِهِمْ وَ الْمُقْتَدِينَ بِهِمْ وَ بِهُدَاهُمْ وَاجِبَةٌ}} اشاره به این است که علت این [[وجوب]]، [[تبعیت]] و [[اقتدار]] [[هدایت]] آنان است؛ بنابراین در هر کس که این علت، وجود داشته باشد، [[ولایت]] و [[دوستی]] او [[واجب]] خواهد بود. در [[حقیقت]]، [[ولایت]] از آن [[تبعیت]] و [[اقتدا]] است، نه [[دوستی]] شخص تابع و مقتدی<ref>ر.ک: عبدالله جوادی آملی، ادب فنای مقربان، ج۱، ص۶۲.</ref>. | *در [[روایت]] داریم: {{متن حدیث|...وَ الْوَلَايَةُ لِأَتْبَاعِهِمْ وَ الْمُقْتَدِينَ بِهِمْ وَ بِهُدَاهُمْ وَاجِبَةٌ}} اشاره به این است که علت این [[وجوب]]، [[تبعیت]] و [[اقتدار]] [[هدایت]] آنان است؛ بنابراین در هر کس که این علت، وجود داشته باشد، [[ولایت]] و [[دوستی]] او [[واجب]] خواهد بود. در [[حقیقت]]، [[ولایت]] از آن [[تبعیت]] و [[اقتدا]] است، نه [[دوستی]] شخص تابع و مقتدی<ref>ر.ک: عبدالله جوادی آملی، ادب فنای مقربان، ج۱، ص۶۲.</ref>. | ||
*[[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "ای حنش! هرکه خوشحال می‌شود که بداند آیا [[دوستدار]] ماست یا [[دشمن]] ما، دلش را بیازماید، اگر [[دوست]] ما را [[دوست]] داشته باشد، [[دشمن]] ما نیست و اگر [[دوست]] ما را [[دشمن]] داشته باشد، [[دوستدار]] ما نمی‌باشد..."<ref>{{متن حدیث|يَا حَنَشُ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَعْلَمَ أَ مُحِبٌّ لَنَا أَمْ مُبْغِضٌ فَلْيَمْتَحِنْ قَلْبَهُ فَإِنْ كَانَ يُحِبُّ وَلِيَّنَا فَلَيْسَ بِمُبْغُضٍ لَنَا وَ إِنْ كَانَ يُبْغِضُ وَلِيَّنَا فَلَيْسَ بِمُحِبٍّ لَنَا...}}؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۱۱۳؛ شیخ مفید، الأمالی، ص۳۳۴.</ref>. | * [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "ای حنش! هرکه خوشحال می‌شود که بداند آیا [[دوستدار]] ماست یا [[دشمن]] ما، دلش را بیازماید، اگر [[دوست]] ما را [[دوست]] داشته باشد، [[دشمن]] ما نیست و اگر [[دوست]] ما را [[دشمن]] داشته باشد، [[دوستدار]] ما نمی‌باشد..."<ref>{{متن حدیث|يَا حَنَشُ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَعْلَمَ أَ مُحِبٌّ لَنَا أَمْ مُبْغِضٌ فَلْيَمْتَحِنْ قَلْبَهُ فَإِنْ كَانَ يُحِبُّ وَلِيَّنَا فَلَيْسَ بِمُبْغُضٍ لَنَا وَ إِنْ كَانَ يُبْغِضُ وَلِيَّنَا فَلَيْسَ بِمُحِبٍّ لَنَا...}}؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۱۱۳؛ شیخ مفید، الأمالی، ص۳۳۴.</ref>. | ||
*بنابراین، [[محبت]] به [[دوستداران]] [[اهل بیت]]، در واقع [[محبت]] به خود آنان می‌باشد، بر اساس همین [[احادیث]]، اگر کسی این [[محبت]] را نداشته باشد، باید بداند که [[محبت]] او به [[اهل بیت]]، [[محبت]] واقعی نیست<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۹۰- ۹۱.</ref>. | *بنابراین، [[محبت]] به [[دوستداران]] [[اهل بیت]]، در واقع [[محبت]] به خود آنان می‌باشد، بر اساس همین [[احادیث]]، اگر کسی این [[محبت]] را نداشته باشد، باید بداند که [[محبت]] او به [[اهل بیت]]، [[محبت]] واقعی نیست<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۹۰- ۹۱.</ref>. | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[اصحاب کساء]] | * [[اصحاب کساء]] | ||
* [[هدایتگر]] | * [[هدایتگر]] | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۶: | ||
==[[:رده:آثار اهل بیت|منبع‌شناسی جامع اهل بیت]]== | ==[[:رده:آثار اهل بیت|منبع‌شناسی جامع اهل بیت]]== | ||
{{ | {{منبع جامع}} | ||
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های اهل بیت|کتاب‌شناسی اهل بیت]] | * [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های اهل بیت|کتاب‌شناسی اهل بیت]] | ||
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های اهل بیت|مقاله‌شناسی اهل بیت]] | * [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های اهل بیت|مقاله‌شناسی اهل بیت]] | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:وظایف قلبی و عاطفی امت نسبت به اهل بیت]] | [[رده:وظایف قلبی و عاطفی امت نسبت به اهل بیت]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اهل بیت است. دوستی با دوستان اهل بیت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دوستی با دوستان اهل بیت در قرآن - دوستی با دوستان اهل بیت در حدیث - دوستی با دوستان اهل بیت در کلام اسلامی - دوستی با دوستان اهل بیت در گفتگوهای بین‌المذاهب - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اگر کسی اهل بیت را دوست داشته باشد، عشق به دوستان و شیفتگان آنها نیز بر او واجب است.
- در روایت داریم: «...وَ الْوَلَايَةُ لِأَتْبَاعِهِمْ وَ الْمُقْتَدِينَ بِهِمْ وَ بِهُدَاهُمْ وَاجِبَةٌ» اشاره به این است که علت این وجوب، تبعیت و اقتدار هدایت آنان است؛ بنابراین در هر کس که این علت، وجود داشته باشد، ولایت و دوستی او واجب خواهد بود. در حقیقت، ولایت از آن تبعیت و اقتدا است، نه دوستی شخص تابع و مقتدی[۱].
- امام علی(ع) می‌فرماید: "ای حنش! هرکه خوشحال می‌شود که بداند آیا دوستدار ماست یا دشمن ما، دلش را بیازماید، اگر دوست ما را دوست داشته باشد، دشمن ما نیست و اگر دوست ما را دشمن داشته باشد، دوستدار ما نمی‌باشد..."[۲].
- بنابراین، محبت به دوستداران اهل بیت، در واقع محبت به خود آنان می‌باشد، بر اساس همین احادیث، اگر کسی این محبت را نداشته باشد، باید بداند که محبت او به اهل بیت، محبت واقعی نیست[۳].
منابع
جستارهای وابسته
منبع‌شناسی جامع اهل بیت
پانویس
- ↑ ر.ک: عبدالله جوادی آملی، ادب فنای مقربان، ج۱، ص۶۲.
- ↑ «يَا حَنَشُ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَعْلَمَ أَ مُحِبٌّ لَنَا أَمْ مُبْغِضٌ فَلْيَمْتَحِنْ قَلْبَهُ فَإِنْ كَانَ يُحِبُّ وَلِيَّنَا فَلَيْسَ بِمُبْغُضٍ لَنَا وَ إِنْ كَانَ يُبْغِضُ وَلِيَّنَا فَلَيْسَ بِمُحِبٍّ لَنَا...»؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۱۱۳؛ شیخ مفید، الأمالی، ص۳۳۴.
- ↑ شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۹۰- ۹۱.