آثار نفاق: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[آثار نفاق در قرآن]] - [[آثار نفاق در حدیث]] - [[آثار نفاق در نهج البلاغه]] - [[آثار نفاق در معارف دعا و زیارات]] - [[آثار نفاق در کلام اسلامی]] - [[آثار نفاق در اخلاق اسلامی]]| پرسش مرتبط = آثار نفاق (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[آثار نفاق در قرآن]] - [[آثار نفاق در حدیث]] - [[آثار نفاق در نهج البلاغه]] - [[آثار نفاق در معارف دعا و زیارات]] - [[آثار نفاق در کلام اسلامی]] - [[آثار نفاق در اخلاق اسلامی]]| پرسش مرتبط = آثار نفاق (پرسش)}} | ||
==[[پیامدهای نفاق]]== | == [[پیامدهای نفاق]] == | ||
* [[نفاق]] از [[بیماری‌های باطنی]] و [[صفات ناپسند]] است که آثار زیانباری دارد. از آن جمله است: | * [[نفاق]] از [[بیماری‌های باطنی]] و [[صفات ناپسند]] است که آثار زیانباری دارد. از آن جمله است: | ||
#'''[[تباهی ایمان]]:''' [[نفاق]] [[ایمان]] را می‌خورد و ریشه‌هایش را می‌‌خشکاند؛ چنان که [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "[[نفاق]]، [[ایمان]] را تباه می‌کند"<ref>غرر الحکم، ۱/ ۱۹۲.</ref>. | #'''[[تباهی ایمان]]:''' [[نفاق]] [[ایمان]] را می‌خورد و ریشه‌هایش را می‌‌خشکاند؛ چنان که [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "[[نفاق]]، [[ایمان]] را تباه می‌کند"<ref>غرر الحکم، ۱/ ۱۹۲.</ref>. | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
#'''[[زشت خویی]]:''' [[نفاق]] [[خُلق و خوی]] [[آدمی]] را [[زشت]] می‌کند و [[فضیلت‌های اخلاقی]] او را از میان می‌برد. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "[[نفاق]]، زشت‌ترین [[خصلت اخلاقی]] است"<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۸.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 37-38.</ref>. | #'''[[زشت خویی]]:''' [[نفاق]] [[خُلق و خوی]] [[آدمی]] را [[زشت]] می‌کند و [[فضیلت‌های اخلاقی]] او را از میان می‌برد. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "[[نفاق]]، زشت‌ترین [[خصلت اخلاقی]] است"<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۸.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 37-38.</ref>. | ||
==[[نشانه‌های نفاق]]== | == [[نشانه‌های نفاق]] == | ||
*در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است که [[نفاق]] چهار نشانه دارد: [[سنگ دلی]]، [[چشم خشکی]]، [[پای فشاری بر گناه]] و [[آزمندی]] در [[دنیا]]<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۹.</ref>. نیز همان [[امام]]{{ع}} می‌فرماید: "سه چیز نشانه [[منافق]] است: زبان و درونش با هم مخالف‌اند و [[قلب]] و عملش همراه نیستند و ظاهر و باطنش دگرگون‌اند"<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۴۰.</ref>. و [[پیامبر اسلام]]{{صل}} سه نشانه برای [[نفاق]] بر می‌شمارد:[[دروغ]] در سخن گفتن، [[وعده]] را شکستن و در [[امانت]] [[خیانت]] ورزیدن<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۹.</ref>. همچنین در جایی دیگر چند نشانه دیگر را نیز بر می‌شمارد: [[لعنت]] فرستادن به جای [[سلام]] گفتن، [[پرخوری]] و [[شکم‌بارگی]]، [[غنائم]] را ربودن، از مساجد گریختن، [[نماز]] را به تأخیر انداختن، خویشتن را از دیگران [[برتر]] دیدن، شبانگاهان مانند چوب خشک افتادن و روز را به جر و بحث گذراندن<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۴۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 38-39.</ref>. | * در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است که [[نفاق]] چهار نشانه دارد: [[سنگ دلی]]، [[چشم خشکی]]، [[پای فشاری بر گناه]] و [[آزمندی]] در [[دنیا]]<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۹.</ref>. نیز همان [[امام]]{{ع}} می‌فرماید: "سه چیز نشانه [[منافق]] است: زبان و درونش با هم مخالف‌اند و [[قلب]] و عملش همراه نیستند و ظاهر و باطنش دگرگون‌اند"<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۴۰.</ref>. و [[پیامبر اسلام]]{{صل}} سه نشانه برای [[نفاق]] بر می‌شمارد:[[دروغ]] در سخن گفتن، [[وعده]] را شکستن و در [[امانت]] [[خیانت]] ورزیدن<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۹.</ref>. همچنین در جایی دیگر چند نشانه دیگر را نیز بر می‌شمارد: [[لعنت]] فرستادن به جای [[سلام]] گفتن، [[پرخوری]] و [[شکم‌بارگی]]، [[غنائم]] را ربودن، از مساجد گریختن، [[نماز]] را به تأخیر انداختن، خویشتن را از دیگران [[برتر]] دیدن، شبانگاهان مانند چوب خشک افتادن و روز را به جر و بحث گذراندن<ref>میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۴۰.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 38-39.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۹
آثار نفاق از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آثار نفاق در قرآن - آثار نفاق در حدیث - آثار نفاق در نهج البلاغه - آثار نفاق در معارف دعا و زیارات - آثار نفاق در کلام اسلامی - آثار نفاق در اخلاق اسلامی - پرسش‌های مرتبطپیامدهای نفاق
- نفاق از بیماری‌های باطنی و صفات ناپسند است که آثار زیانباری دارد. از آن جمله است:
- تباهی ایمان: نفاق ایمان را می‌خورد و ریشه‌هایش را می‌‌خشکاند؛ چنان که امام علی(ع) می‌فرماید: "نفاق، ایمان را تباه می‌کند"[۱].
- بی‌نصیب ماندن از حکمت: نفاق مانع نزول حکمت بر قلب آدمی می‌گردد. حکمت از نعمت‌های ویژه الهی است که خداوند آن را "خیر کثیر" خوانده است[۲]. امام علی(ع) می‌فرماید: "حکمت بر قلب منافق نمی‌نشیند مگر آنکه زود بر می‌خیزد". همچنین می‌فرماید: "حکمت، در جست و جوی جایگاه خویش، در سینه منافق بالا و پایین می‌رود تا سرانجام، بر زبان او بنشیند و بیرون رود و مؤمن آن را بشنود و برباید که به حکمت سزاوارتر است"[۳].
- بی‌آبرویی در قیامت: در قیامت چهره‌های منافق آشکار می‌گردد و آبروی او را می‌ریزد. منافقِ چند چهره در آن روزِ "آشکاری نهان‌ها" با زبان‌های شعله‌ور به زبانه‌های آتش به صحنه محشر در می‌آید و آن گاه ندا سر می‌دهند: "این همان است که در دنیا دو روی و دو زبان داشته است"[۴]. امام علی(ع) به پیروان خویش هشدار می‌دهد و می‌فرماید: "از نفاق بر حذر باشید که هر کس دو روی دارد، پیش خدا آبرو ندارد"[۵].
- بی‌اعتمادی مردمان: از آسیب‌های اجتماعی نفاق آن است که مردم به هر کس دو زبان و دو روی دارد، اعتماد نمی‌کنند و به او دل نمی‌سپارند: "آن که نفاقش بیش‌تر است، وفاقش معلوم نگردد"[۶].
- زشت خویی: نفاق خُلق و خوی آدمی را زشت می‌کند و فضیلت‌های اخلاقی او را از میان می‌برد. امام علی(ع) می‌فرماید: "نفاق، زشت‌ترین خصلت اخلاقی است"[۷][۸].
نشانه‌های نفاق
- در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که نفاق چهار نشانه دارد: سنگ دلی، چشم خشکی، پای فشاری بر گناه و آزمندی در دنیا[۹]. نیز همان امام(ع) می‌فرماید: "سه چیز نشانه منافق است: زبان و درونش با هم مخالف‌اند و قلب و عملش همراه نیستند و ظاهر و باطنش دگرگون‌اند"[۱۰]. و پیامبر اسلام(ص) سه نشانه برای نفاق بر می‌شمارد:دروغ در سخن گفتن، وعده را شکستن و در امانت خیانت ورزیدن[۱۱]. همچنین در جایی دیگر چند نشانه دیگر را نیز بر می‌شمارد: لعنت فرستادن به جای سلام گفتن، پرخوری و شکم‌بارگی، غنائم را ربودن، از مساجد گریختن، نماز را به تأخیر انداختن، خویشتن را از دیگران برتر دیدن، شبانگاهان مانند چوب خشک افتادن و روز را به جر و بحث گذراندن[۱۲][۱۳].
منابع
پانویس
- ↑ غرر الحکم، ۱/ ۱۹۲.
- ↑
يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَن يَشَاء وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ 
؛ سوره بقره، آیه ۲۶۹.
- ↑ امالی، طوسی/ ۶۲۵.
- ↑ غرر الحکم، ۲/ ۳۰۴.
- ↑ غرر الحکم، ۵/ ۲۳۵.
- ↑ غرر الحکم، ۵/ ۲۳۵.
- ↑ میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۸.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 37-38.
- ↑ میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۹.
- ↑ میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۴۰.
- ↑ میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۹.
- ↑ میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۴۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 38-39.
