دمدمه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[دمدمه در قرآن]] - [[دمدمه در حدیث]] - [[دمدمه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = دمدمه (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[دمدمه در قرآن]] - [[دمدمه در حدیث]] - [[دمدمه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = دمدمه (پرسش)}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
هلاک‌ کردن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۶۰.</ref>، از بین ‌بردن و از جای برکندن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۱۸.</ref>، [[عذاب]] و هلاک همگانی.
هلاک‌ کردن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۶۰.</ref>، از بین ‌بردن و از جای برکندن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۱۸.</ref>، [[عذاب]] و هلاک همگانی.



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۷

مقدمه

هلاک‌ کردن[۱]، از بین ‌بردن و از جای برکندن[۲]، عذاب و هلاک همگانی.

﴿فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا[۳].

قوم ثمود با کشتن شتر صالح که در آن همه مردم همداستان شدند، به یک طغیان دسته جمعی و همگانی دست زدند؛ ازاین‌رو عذاب الهی نیز عذابی فراگیر و هول‌انگیز بود که آنان را هلاک کرد و شهرها و آبادی‌هایشان را از جای برکند[۴].

واژه ﴿دَمْدَمَ از اصطلاحاتی است که قرآن کریم جهت بیان غضب الهی در ارتباط با مخالفان و دشمنان انبیا و رسولان الهی به کار می‌برد. مجموعه‌ای از این اصطلاحات، به مؤاخذه و عقاب دنیایی که از سنن و قوانین الهی است، اشاره دارند.[۵]

منابع

پانویس

  1. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۶۰.
  2. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۱۸.
  3. «اما آنان او را دروغزن شمردند و آن (شتر) را پی کردند؛ خداوند هم آنان را به گناهشان یکسره نابود ساخت و (با خاک) یکسان کرد» سوره شمس، آیه ۱۴.
  4. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۳۰، ص۲۶۴-۲۶۵.
  5. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۸۴-۲۸۵.