دهان: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۷

مقدمه

مراد از این مدخل کلمات به ظاهر فریب است. تعبیر افواه و افواهی ناظر به این دسته از کلمات است و این سخنان حاکی از ایمان علی‌رغم عدم ایمان قلبی آنها و به ظاهر فریبنده می‌باشد. که در مقابل پیامبرمطرح می‌کردند.

يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا أُولَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ^[۱]
كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ * كَيْفَ وَإِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ^[۲]
إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ^[۳]

نکات

در آیات فوق این موضوعات مطرح گردیده است

خداوند به پیامبر می‌فرماید بعضی از افرادی که قبلا گفته بودند ما ایمان آوردیم و سپس به سوی کفر شتافتند تو را اندوهگین نسازد، که این اظهارشان زبانی است و بادهان - افواهی -سخن ایمان می‌گویندو دلهایشان ایمان نیاورده، يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ^[۴]
مشرکین به هیچ میثاق طبیعی یا قراردادی در برابر مؤمنین وفادار نیستند هر چند چرب زبانی کنند: كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ^[۵] در تفسیرالمیزان این گونه آمده است: «پس معنای آیه شریفه چنین است: چگونه مشرکین در نزد خدا و رسول عهدی دارند و حال آنکه هم ایشان اگر بر شما دست یابند در باره شما رعایت عهد و قرابت را نخواهند کرد، امروز شما را با چرب زبانی راضی می‌کنند تا از کشتنشان دست بردارید، لکن دلهای‌شان به گفته‌هایشان ایمان نداشته و بیشتر آنان فاسقند. از اینجا معلوم می‌شود که جمله يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ^[۶] از باب مجاز عقلی است، چون راضی کردن را به دهن‌ها نسبت داده، در حالی که در حقیقت منسوب به گفتارهاست که در دهن‌ها وجود پیدا می‌کند و از آنها خارج می‌شود و این جمله یعنی جمله يُرْضُونَكُمْ^[۷].»... مسأله انکار وجود عهد را برای مشرکین تعلیل می‌کند، و به همین جهت با فصل و بدون عطف آمده و تقدیر آن چنین است: چگونه برای آنان عهدی می‌تواند باشد و حال آنکه با دهن‌هایشان شما را راضی می‌کنند و لکن دلهایشان از آنچه در دهان‌هایشان است خودداری دارد و بیشترشان فاسقند.^[۸]
داستان افک ودهان به دهان گشتن شایعات - در باره یکی از زنان پیامبر خداوند می‌فرماید به خاطر بیاورید «هنگامی را که (به استقبال این دروغ بزرگ می‌رفتید و) این شایعه را از زبان یکدیگر می‌گرفتید» إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ^[۹] «و با دهان خود سخنی می‌گفتید که به آن علم و یقین نداشتید» وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ^[۱۰]. «و گمان می‌کردید این مسأله کوچکی است در حالی که در نزد خدا بزرگ است» وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ^[۱۱]. در واقع این آیه به سه قسمت از گناهان بزرگ آنها اشاره می‌کند: «نخست» به استقبال این شایعه رفتن و از زبان یکدیگر گرفتن. «دوم» منتشر ساختن شایعه‌ای را که هیچ گونه علم و یقین به آن نداشتند. «سوم» کوچک شمردن شایعه و به عنوان یک وسیله سر گرمی از آن استفاده کردن^[۱۲]^[۱۳].

منابع

سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم

پانویس

↑ «ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از» سوره مائده، آیه ۴۱.
↑ «چگونه مشرکان را نزد خداوند و پیامبرش پیمانی تواند بود؟ جز کسانی که با آنها در کنار مسجد الحرام پیمان بسته‌اید پس تا (در پیمان خود) با شما پایدارند شما نیز (بر پیمان) با آنان پایدار بمانید که خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد * چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۷-۸.
↑ «آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.
↑ «ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از» سوره مائده، آیه ۴۱.
↑ «چگونه مشرکان را نزد خداوند و پیامبرش پیمانی تواند بود؟ جز کسانی که با آنها در کنار مسجد الحرام پیمان بسته‌اید پس تا (در پیمان خود) با شما پایدارند شما نیز (بر پیمان) با آنان پایدار بمانید که خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد» سوره توبه، آیه ۷.
↑ «چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۸.
↑ «چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۸.
↑ ترجمه المیزان، ج ۹، ص: ۲۱۰
↑ «آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.
↑ «آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.
↑ «آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.
↑ برگزیده تفسیر نمونه، ج ۳، ص: ۲۸۲
↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۵۵۴.

[1] «ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از» سوره مائده، آیه ۴۱.

[2] «چگونه مشرکان را نزد خداوند و پیامبرش پیمانی تواند بود؟ جز کسانی که با آنها در کنار مسجد الحرام پیمان بسته‌اید پس تا (در پیمان خود) با شما پایدارند شما نیز (بر پیمان) با آنان پایدار بمانید که خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد * چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۷-۸.

[3] «آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.

[4] «ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از» سوره مائده، آیه ۴۱.

[5] «چگونه مشرکان را نزد خداوند و پیامبرش پیمانی تواند بود؟ جز کسانی که با آنها در کنار مسجد الحرام پیمان بسته‌اید پس تا (در پیمان خود) با شما پایدارند شما نیز (بر پیمان) با آنان پایدار بمانید که خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد» سوره توبه، آیه ۷.

[6] «چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۸.

[7] «چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۸.

[8] ترجمه المیزان، ج ۹، ص: ۲۱۰

[9] «آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.

[10] «آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.

[11] «آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.

[12] برگزیده تفسیر نمونه، ج ۳، ص: ۲۸۲

[13] سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۵۵۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{ویرایش غیرنهایی}}
 {{نبوت}}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-*مراد از این مدخل کلمات به ظاهر [[فریب]] است. تعبیر افواه و افواهی ناظر به این دسته از کلمات است و این سخنان حاکی از [[ایمان]] علی‌رغم عدم [[ایمان]] [[قلبی]] آنها و به ظاهر [[فریبنده]] می‌باشد. که در مقابل پیامبرمطرح می‌کردند.
+* مراد از این مدخل کلمات به ظاهر [[فریب]] است. تعبیر افواه و افواهی ناظر به این دسته از کلمات است و این سخنان حاکی از [[ایمان]] علی‌رغم عدم [[ایمان]] [[قلبی]] آنها و به ظاهر [[فریبنده]] می‌باشد. که در مقابل پیامبرمطرح می‌کردند.
 #{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا أُولَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از» سوره مائده، آیه ۴۱.</ref>
 #{{متن قرآن|كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ * كَيْفَ وَإِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَى قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ}}<ref>«چگونه مشرکان را نزد خداوند و پیامبرش پیمانی تواند بود؟ جز کسانی که با آنها در کنار مسجد الحرام پیمان بسته‌اید پس تا (در پیمان خود) با شما پایدارند شما نیز (بر پیمان) با آنان پایدار بمانید که خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد * چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۷-۸.</ref>
 #{{متن قرآن|إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref>
-==نکات==
+== نکات ==
 در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است
-# [[خداوند]] به [[پیامبر]] می‌فرماید بعضی از افرادی که قبلا گفته بودند ما [[ایمان]] آوردیم و سپس به سوی [[کفر]] شتافتند تو را [[اندوهگین]] نسازد، که این اظهارشان زبانی است و بادهان - افواهی -[[سخن]] [[ایمان]] می‌گویندو دلهایشان [[ایمان]] نیاورده، {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ}}<ref>«ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند  جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از» سوره مائده، آیه ۴۱.</ref>
+# [[خداوند]] به [[پیامبر]] می‌فرماید بعضی از افرادی که قبلا گفته بودند ما [[ایمان]] آوردیم و سپس به سوی [[کفر]] شتافتند تو را [[اندوهگین]] نسازد، که این اظهارشان زبانی است و بادهان - افواهی -[[سخن]] [[ایمان]] می‌گویندو دلهایشان [[ایمان]] نیاورده، {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ}}<ref>«ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از» سوره مائده، آیه ۴۱.</ref>
-# [[مشرکین]] به هیچ [[میثاق]] طبیعی یا قراردادی در برابر [[مؤمنین]] [[وفادار]] نیستند هر چند چرب زبانی کنند: {{متن قرآن|كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ}}<ref>«چگونه مشرکان را نزد خداوند و پیامبرش پیمانی تواند بود؟ جز کسانی که با آنها در کنار مسجد الحرام پیمان بسته‌اید پس تا (در پیمان خود) با شما پایدارند شما نیز (بر پیمان) با آنان پایدار بمانید که خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد» سوره توبه، آیه ۷.</ref> در تفسیرالمیزان این گونه آمده است: «پس معنای [[آیه شریفه]] چنین است: چگونه [[مشرکین]] در نزد [[خدا]] و [[رسول]] عهدی دارند و حال آنکه هم ایشان اگر بر شما دست یابند در باره شما رعایت [[عهد]] و [[قرابت]] را نخواهند کرد، امروز شما را با چرب زبانی [[راضی]] می‌کنند تا از کشتنشان دست بردارید، لیکن دلهای‌شان به گفته‌هایشان [[ایمان]] نداشته و بیشتر آنان فاسقند. از اینجا معلوم می‌شود که جمله {{متن قرآن|يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ}}<ref>«چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۸.</ref> از باب مجاز [[عقلی]] است، چون [[راضی]] کردن را به دهن‌ها نسبت داده، در حالی که در [[حقیقت]] منسوب به گفتارهاست که در دهن‌ها وجود پیدا می‌کند و از آنها خارج می‌شود و این جمله یعنی جمله {{متن قرآن|يُرْضُونَكُمْ}}<ref>«چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۸.</ref>.»... مسأله [[انکار]] وجود [[عهد]] را برای [[مشرکین]] تعلیل می‌کند، و به همین جهت با فصل و بدون عطف آمده و تقدیر آن چنین است: چگونه برای آنان عهدی می‌تواند باشد و حال آنکه با دهن‌هایشان شما را [[راضی]] می‌کنند و لیکن دلهایشان از آنچه در دهان‌هایشان است [[خودداری]] دارد و بیشترشان فاسقند.<ref>ترجمه المیزان، ج ۹، ص: ۲۱۰</ref>
+# [[مشرکین]] به هیچ [[میثاق]] طبیعی یا قراردادی در برابر [[مؤمنین]] [[وفادار]] نیستند هر چند چرب زبانی کنند: {{متن قرآن|كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ}}<ref>«چگونه مشرکان را نزد خداوند و پیامبرش پیمانی تواند بود؟ جز کسانی که با آنها در کنار مسجد الحرام پیمان بسته‌اید پس تا (در پیمان خود) با شما پایدارند شما نیز (بر پیمان) با آنان پایدار بمانید که خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد» سوره توبه، آیه ۷.</ref> در تفسیرالمیزان این گونه آمده است: «پس معنای [[آیه شریفه]] چنین است: چگونه [[مشرکین]] در نزد [[خدا]] و [[رسول]] عهدی دارند و حال آنکه هم ایشان اگر بر شما دست یابند در باره شما رعایت [[عهد]] و [[قرابت]] را نخواهند کرد، امروز شما را با چرب زبانی [[راضی]] می‌کنند تا از کشتنشان دست بردارید، لکن دلهای‌شان به گفته‌هایشان [[ایمان]] نداشته و بیشتر آنان فاسقند. از اینجا معلوم می‌شود که جمله {{متن قرآن|يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ}}<ref>«چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۸.</ref> از باب مجاز [[عقلی]] است، چون [[راضی]] کردن را به دهن‌ها نسبت داده، در حالی که در [[حقیقت]] منسوب به گفتارهاست که در دهن‌ها وجود پیدا می‌کند و از آنها خارج می‌شود و این جمله یعنی جمله {{متن قرآن|يُرْضُونَكُمْ}}<ref>«چگونه (به پیمان خود وفادار باشند)؟ حال آنکه اگر بر شما پیروز گردند نه پیوندی را درباره شما پاس می‌دارند و نه پیمانی را؛ با زبان خود خشنودتان می‌کنند و دل‌های آنان (شما را) پس می‌زند و بیشتر آنان نافرمانند» سوره توبه، آیه ۸.</ref>.»... مسأله [[انکار]] وجود [[عهد]] را برای [[مشرکین]] تعلیل می‌کند، و به همین جهت با فصل و بدون عطف آمده و تقدیر آن چنین است: چگونه برای آنان عهدی می‌تواند باشد و حال آنکه با دهن‌هایشان شما را [[راضی]] می‌کنند و لکن دلهایشان از آنچه در دهان‌هایشان است خودداری دارد و بیشترشان فاسقند.<ref>ترجمه المیزان، ج ۹، ص: ۲۱۰</ref>
-#داستان [[افک]] ودهان به دهان گشتن شایعات - در باره یکی از [[زنان پیامبر]] [[خداوند]] می‌فرماید به خاطر بیاورید «هنگامی را که (به استقبال این [[دروغ بزرگ]] می‌رفتید و) این شایعه را از زبان یکدیگر می‌گرفتید» {{متن قرآن|إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref> «و با دهان خود سخنی می‌گفتید که به آن [[علم]] و [[یقین]] نداشتید» {{متن قرآن|وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref>. «و [[گمان]] می‌کردید این مسأله کوچکی است در حالی که در نزد [[خدا]] بزرگ است» {{متن قرآن|وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref>. در واقع این [[آیه]] به سه قسمت از [[گناهان]] بزرگ آنها اشاره می‌کند: «نخست» به استقبال این شایعه رفتن و از زبان یکدیگر گرفتن. «دوم» منتشر ساختن شایعه‌ای را که هیچ گونه [[علم]] و [[یقین]] به آن نداشتند. «سوم» کوچک شمردن شایعه و به عنوان یک [[وسیله]] سر گرمی از آن استفاده کردن<ref>برگزیده تفسیر نمونه، ج ۳، ص: ۲۸۲</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۵۵۴.</ref>.
+# داستان [[افک]] ودهان به دهان گشتن شایعات - در باره یکی از [[زنان پیامبر]] [[خداوند]] می‌فرماید به خاطر بیاورید «هنگامی را که (به استقبال این [[دروغ بزرگ]] می‌رفتید و) این شایعه را از زبان یکدیگر می‌گرفتید» {{متن قرآن|إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref> «و با دهان خود سخنی می‌گفتید که به آن [[علم]] و [[یقین]] نداشتید» {{متن قرآن|وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref>. «و [[گمان]] می‌کردید این مسأله کوچکی است در حالی که در نزد [[خدا]] بزرگ است» {{متن قرآن|وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref>. در واقع این [[آیه]] به سه قسمت از [[گناهان]] بزرگ آنها اشاره می‌کند: «نخست» به استقبال این شایعه رفتن و از زبان یکدیگر گرفتن. «دوم» منتشر ساختن شایعه‌ای را که هیچ گونه [[علم]] و [[یقین]] به آن نداشتند. «سوم» کوچک شمردن شایعه و به عنوان یک وسیله سر گرمی از آن استفاده کردن<ref>برگزیده تفسیر نمونه، ج ۳، ص: ۲۸۲</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۵۵۴.</ref>.
-== پرسش‌های وابسته ==
+== منابع ==
+{{منابع}}
+# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
+{{پایان منابع}}
-== جستارهای وابسته ==
+== پانویس ==
+{{پانویس}}
-==منابع==
-# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
-==پانویس==
-{{یادآوری پانویس}}
-{{پانویس2}}
 [[رده:دهان]]
-[[رده:مدخل]]