رمی در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = رمی
| موضوع مرتبط = رمی
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
پرتاب ‌کردن و [[تیراندازی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۸.</ref>. اصل آن به معنای انداختن چیزی است<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۳۵.</ref> در مورد [[محسوسات]] مانند تیر و سنگ.
پرتاب ‌کردن و [[تیراندازی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۸.</ref>. اصل آن به معنای انداختن چیزی است<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۳۵.</ref> در مورد [[محسوسات]] مانند تیر و سنگ.


{{متن قرآن|مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى}}<ref>«چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند » سوره انفال، آیه ۱۷.</ref>.
{{متن قرآن|مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى}}<ref>«چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند» سوره انفال، آیه ۱۷.</ref>.


در [[امور معنوی]] "رمی" به معنای تهمت‌ زدن و جرمی را به گردن دیگری انداختن است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۲۳۸-۲۳۹.</ref>.
در [[امور معنوی]] "رمی" به معنای تهمت‌ زدن و جرمی را به گردن دیگری انداختن است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۲۳۸-۲۳۹.</ref>.


عده‌ای [[رمی]] [[کلام]] و مقال را کنایه از [[فحش]] و شتم گرفته‌اند <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۶.</ref>؛ مانند {{متن قرآن|وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ}}<ref>«و آنان که به همسران خود تهمت (زنا) می‌زنند » سوره نور، آیه ۶.</ref> که [[بازی]] با [[آبرو]] و حیثیت افراد در [[جامعه]] بسیار دردناک‌تر و سنگین‌تر از [[هدف]] قرار دادن آنها با تیر و ابزار دیگر است.
عده‌ای [[رمی]] [[کلام]] و مقال را کنایه از [[فحش]] و شتم گرفته‌اند <ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۶.</ref>؛ مانند {{متن قرآن|وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ}}<ref>«و آنان که به همسران خود تهمت (زنا) می‌زنند» سوره نور، آیه ۶.</ref> که [[بازی]] با [[آبرو]] و حیثیت افراد در [[جامعه]] بسیار دردناک‌تر و سنگین‌تر از [[هدف]] قرار دادن آنها با تیر و ابزار دیگر است.


"رُمات" به دسته‌ای از جنگجویان گفته می‌شده که با تیر و کمان در [[جنگ]] شرکت می‌کردند و به [[دلیل]] [[قدرت]] [[هدف]] قراردادن [[دشمن]] از [[راه]] دور، دارای اهمیت ویژه‌ای در [[جنگ]] بوده‌اند. یکی از [[علل]] [[شکست]] [[مسلمانان]] در [[جنگ اُحد]]، [[غفلت]] تیراندازان [[مسلمان]] از [[عقبه]] [[لشکر اسلام]] در تنگه [[اُحد]] برشمرده شده است.
"رُمات" به دسته‌ای از جنگجویان گفته می‌شده که با تیر و کمان در [[جنگ]] شرکت می‌کردند و به [[دلیل]] [[قدرت]] [[هدف]] قراردادن [[دشمن]] از [[راه]] دور، دارای اهمیت ویژه‌ای در [[جنگ]] بوده‌اند. یکی از [[علل]] [[شکست]] [[مسلمانان]] در [[جنگ اُحد]]، [[غفلت]] تیراندازان [[مسلمان]] از [[عقبه]] [[لشکر اسلام]] در تنگه [[اُحد]] برشمرده شده است.


در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى}}<ref>«چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند » سوره انفال، آیه ۱۷.</ref>. [[خداوند تعالی]] به [[نصرت]] [[مؤمنان]] در [[جنگ بدر]] و ظفربخشی به آنان در مقابل [[لشکر]] [[مشرکان]]، اشاره می‌کند و از سوی دیگر تصریح دارد که واقعه [[بدر]] و آنچه در آن رخ داد که [[شکست]] و [[استیصال]] [[مشرکان]] و [[پیروزی]] [[مسلمانان]] را به دنبال داشت، امری طبیعی و عادی نبوده است <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۷-۳۱۸.</ref>
در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى}}<ref>«چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند» سوره انفال، آیه ۱۷.</ref>. [[خداوند تعالی]] به [[نصرت]] [[مؤمنان]] در [[جنگ بدر]] و ظفربخشی به آنان در مقابل [[لشکر]] [[مشرکان]]، اشاره می‌کند و از سوی دیگر تصریح دارد که واقعه [[بدر]] و آنچه در آن رخ داد که [[شکست]] و [[استیصال]] [[مشرکان]] و [[پیروزی]] [[مسلمانان]] را به دنبال داشت، امری طبیعی و عادی نبوده است <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۸.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۱۷-۳۱۸.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۷

مقدمه

پرتاب ‌کردن و تیراندازی[۱]. اصل آن به معنای انداختن چیزی است[۲] در مورد محسوسات مانند تیر و سنگ.

مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى[۳].

در امور معنوی "رمی" به معنای تهمت‌ زدن و جرمی را به گردن دیگری انداختن است[۴].

عده‌ای رمی کلام و مقال را کنایه از فحش و شتم گرفته‌اند [۵]؛ مانند وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ[۶] که بازی با آبرو و حیثیت افراد در جامعه بسیار دردناک‌تر و سنگین‌تر از هدف قرار دادن آنها با تیر و ابزار دیگر است.

"رُمات" به دسته‌ای از جنگجویان گفته می‌شده که با تیر و کمان در جنگ شرکت می‌کردند و به دلیل قدرت هدف قراردادن دشمن از راه دور، دارای اهمیت ویژه‌ای در جنگ بوده‌اند. یکی از علل شکست مسلمانان در جنگ اُحد، غفلت تیراندازان مسلمان از عقبه لشکر اسلام در تنگه اُحد برشمرده شده است.

در آیه شریفه مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى[۷]. خداوند تعالی به نصرت مؤمنان در جنگ بدر و ظفربخشی به آنان در مقابل لشکر مشرکان، اشاره می‌کند و از سوی دیگر تصریح دارد که واقعه بدر و آنچه در آن رخ داد که شکست و استیصال مشرکان و پیروزی مسلمانان را به دنبال داشت، امری طبیعی و عادی نبوده است [۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۸.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۳۵.
  3. «چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند» سوره انفال، آیه ۱۷.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۲۳۸-۲۳۹.
  5. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۶.
  6. «و آنان که به همسران خود تهمت (زنا) می‌زنند» سوره نور، آیه ۶.
  7. «چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند» سوره انفال، آیه ۱۷.
  8. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۸.
  9. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۱۷-۳۱۸.