سقوط: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سقوط در قرآن]] - [[سقوط در حدیث]] - [[سقوط در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = سقوط (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سقوط در قرآن]] - [[سقوط در حدیث]] - [[سقوط در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = سقوط (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
سقوط کردن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۶.</ref>، ساقط شدن، افتادن شدید<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۱۶.</ref> و انداختن چیزی از بلندی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۱۴.</ref>. | سقوط کردن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۶.</ref>، ساقط شدن، افتادن شدید<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۱۶.</ref> و انداختن چیزی از بلندی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۱۴.</ref>. | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[سقوط]] با موضوعات محسوس و معقول استعمال می‌شود. در [[محسوسات]] نظیر [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا}}<ref>«هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر که او آن را می‌داند» سوره انعام، آیه ۵۹.</ref> و در معقولات، مانند [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا}}<ref>«و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.</ref> که مفهوم آن از دست دادن [[جایگاه]] و [[منزلت اجتماعی]] بوده است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۵۱.</ref>. | [[سقوط]] با موضوعات محسوس و معقول استعمال می‌شود. در [[محسوسات]] نظیر [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا}}<ref>«هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر که او آن را می‌داند» سوره انعام، آیه ۵۹.</ref> و در معقولات، مانند [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا}}<ref>«و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.</ref> که مفهوم آن از دست دادن [[جایگاه]] و [[منزلت اجتماعی]] بوده است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۵۱.</ref>. | ||
[[منافقان]] برای [[فرار از جنگ]] و [[جهاد]] که آن را [[بلا]] و [[محنت]] می‌پنداشتند، از [[پیامبر]]{{صل}} درخواست معافیت از [[مشارکت]] در [[جهاد]] داشتند و به [[پیامبر]] می‌گفتند: ما را دچار [[بلا]] و [[گرفتاری]] [[جنگ]] نکن. جواب آنان را [[خداوند]] در دنباله [[آیه شریفه]] می‌دهد: {{متن قرآن|أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا}}<ref>«و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.</ref> بدانید که در این [[فتنه]] و [[امتحان]] [[سقوط]] خواهند کرد، به [[دلیل]] [[نفاق]] و [[کفر]] پنهانی که در قلبشان است و موجب بهانه‌گیری و عذرتراشی در [[راه]] شرکت در [[جهاد]] می‌شود؛ یعنی درنهایت با این [[امتحان الهی]] در [[مهلکه]] [[کفر]] و ضلال [[سقوط]] خواهند کرد<ref>سید محمد حسین طباطبابی، المیزان، ج۹، ص۳۰۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۴۲-۳۴۳.</ref> | [[منافقان]] برای [[فرار از جنگ]] و [[جهاد]] که آن را [[بلا]] و [[محنت]] می‌پنداشتند، از [[پیامبر]] {{صل}} درخواست معافیت از [[مشارکت]] در [[جهاد]] داشتند و به [[پیامبر]] می‌گفتند: ما را دچار [[بلا]] و [[گرفتاری]] [[جنگ]] نکن. جواب آنان را [[خداوند]] در دنباله [[آیه شریفه]] می‌دهد: {{متن قرآن|أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا}}<ref>«و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.</ref> بدانید که در این [[فتنه]] و [[امتحان]] [[سقوط]] خواهند کرد، به [[دلیل]] [[نفاق]] و [[کفر]] پنهانی که در قلبشان است و موجب بهانه‌گیری و عذرتراشی در [[راه]] شرکت در [[جهاد]] می‌شود؛ یعنی درنهایت با این [[امتحان الهی]] در [[مهلکه]] [[کفر]] و ضلال [[سقوط]] خواهند کرد<ref>سید محمد حسین طباطبابی، المیزان، ج۹، ص۳۰۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۴۲-۳۴۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۳
سقوط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سقوط در قرآن - سقوط در حدیث - سقوط در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
سقوط کردن[۱]، ساقط شدن، افتادن شدید[۲] و انداختن چیزی از بلندی[۳].
﴿وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا﴾[۴].
سقوط با موضوعات محسوس و معقول استعمال می‌شود. در محسوسات نظیر آیه شریفه ﴿وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا﴾[۵] و در معقولات، مانند آیه شریفه ﴿وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ ائْذَنْ لِي وَلَا تَفْتِنِّي أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا﴾[۶] که مفهوم آن از دست دادن جایگاه و منزلت اجتماعی بوده است[۷].
منافقان برای فرار از جنگ و جهاد که آن را بلا و محنت می‌پنداشتند، از پیامبر (ص) درخواست معافیت از مشارکت در جهاد داشتند و به پیامبر می‌گفتند: ما را دچار بلا و گرفتاری جنگ نکن. جواب آنان را خداوند در دنباله آیه شریفه می‌دهد: ﴿أَلَا فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُوا﴾[۸] بدانید که در این فتنه و امتحان سقوط خواهند کرد، به دلیل نفاق و کفر پنهانی که در قلبشان است و موجب بهانه‌گیری و عذرتراشی در راه شرکت در جهاد می‌شود؛ یعنی درنهایت با این امتحان الهی در مهلکه کفر و ضلال سقوط خواهند کرد[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۶.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۱۶.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۱۴.
- ↑ «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.
- ↑ «هیچ برگی فرو نمی‌افتد مگر که او آن را می‌داند» سوره انعام، آیه ۵۹.
- ↑ «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۵۱.
- ↑ «و از ایشان، کسی است که می‌گوید: به من اجازه (کناره گیری از جهاد) بده و مرا در آشوب میفکن! آگاه باش که آنان در آشوب افتاده‌اند و دوزخ فراگیرنده کافران است» سوره توبه، آیه ۴۹.
- ↑ سید محمد حسین طباطبابی، المیزان، ج۹، ص۳۰۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۲-۳۴۳.