سلق در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = سلق | | موضوع مرتبط = سلق | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
زبان درازی کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.</ref>، [[قدرت]] بیان و شدت [[کلامی]] که موجب [[خضوع]] و [[سکوت]] [[مردم]] شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۲.</ref>. اصل آن به معنای بلندی و شدت صوت<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۵۹.</ref>، پیشروی قهری (به دست یا زبان)<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۲۰.</ref>، [[خاضع]] کردن به [[زور]] و شدت<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۲.</ref>. | زبان درازی کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.</ref>، [[قدرت]] بیان و شدت [[کلامی]] که موجب [[خضوع]] و [[سکوت]] [[مردم]] شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۲.</ref>. اصل آن به معنای بلندی و شدت صوت<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۵۹.</ref>، پیشروی قهری (به دست یا زبان)<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۲۰.</ref>، [[خاضع]] کردن به [[زور]] و شدت<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۲.</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سلق است. سلق از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سلق در قرآن - سلق در حدیث - سلق در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
زبان درازی کردن[۱]، قدرت بیان و شدت کلامی که موجب خضوع و سکوت مردم شود[۲]. اصل آن به معنای بلندی و شدت صوت[۳]، پیشروی قهری (به دست یا زبان)[۴]، خاضع کردن به زور و شدت[۵].
﴿فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ﴾[۶].
این آیه شریفه حال منافقان را بعد از رفع تهدید یا پیروزی مسلمانان توصیف می‌کند که بعد از برطرف شدن ناامنی و هراس از تجاوز نظامی دشمن، شروع به بدزبانی و طعنه زدن با زبان تند می‌کنند که خداوند علت آن را بخل و حسد آنها به سُرور و پیروزی مسلمانان بیان می‌کند [۷]. از ناهنجاری‌ها و امور نکوهیده در فرهنگ قرآنی، بدزبانی و تند زبانی است که در واقع ظهور و بروز کینه درونی و بخل و حسد به دیگران است.[۸]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۳.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۲.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۱۵۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۲۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۸۲.
- ↑ «در حالی که به شما تنگ‌چشمی می‌ورزند آنگاه، چون بیم (جنگ) در رسد آنان را می‌بینی که در تو می‌نگرند چون کسانی که در بیهوشی جان می‌کنند، چشم‌هاشان (در چشمخانه) می‌چرخد و چون آن بیم از میان برود با زبان‌هایی تیز و تند به شما زخم زبان می‌زنند در حالی که» سوره احزاب، آیه ۱۹.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۲۸۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۴۵-۳۴۶.