شفا در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{نبوت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[شفا]]''' است. "'''[[شفا]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شفا در قرآن]] - [[شفا در علوم قرآنی]]</div>
| موضوع مرتبط = شفا
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل = [[شفا]]
| مداخل مرتبط = [[شفا در قرآن]] - [[شفا در علوم قرآنی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
به [[آیه]] {{متن قرآن|وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا}}<ref>«و از قرآن آنچه برای مؤمنان شفا و بخشایش است فرو می‌فرستیم و بر ستمکاران جز زیان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۸۲.</ref> آیه [[شفاء]] می‌گویند.
به [[آیه]] {{متن قرآن|وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا}}<ref>«و از قرآن آنچه برای مؤمنان شفا و بخشایش است فرو می‌فرستیم و بر ستمکاران جز زیان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۸۲.</ref> آیه [[شفاء]] می‌گویند.


خط ۱۲: خط ۱۵:


نامگذاری قرآن به شفا، سه وجه دارد:
نامگذاری قرآن به شفا، سه وجه دارد:
#دلیل [[نبوت]] و [[صدق]] ادعای [[پیامبر]] {{صل}} است تا [[مردم]] از [[حیرت]] [[ضلالت]]، با او [[هدایت]] یابند؛ همچون [[بیمار]] که از [[مرض]] شفا یابد؛
# دلیل [[نبوت]] و [[صدق]] ادعای [[پیامبر]] {{صل}} است تا [[مردم]] از [[حیرت]] [[ضلالت]]، با او [[هدایت]] یابند؛ همچون [[بیمار]] که از [[مرض]] شفا یابد؛
#قرآن بیان است و ادلّه روشن که چون صاحب [[شک]] و [[شبهه]] در آن نظر کند، به [[علم]] رسد؛
# قرآن بیان است و ادلّه روشن که چون صاحب [[شک]] و [[شبهه]] در آن نظر کند، به [[علم]] رسد؛
#مردم به قرآن تبرّک می‌کنند و از آن شفا می‌خواهند<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۲، صفحه ۲۳۶؛ منصور، عبدالحمید یوسف، نیل الخیرات فی القراءات العشرة، جلد۱۳، صفحه ۱۸۲؛ فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، جلد۲۱، صفحه ۳۴.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۴۱۸.</ref>
# مردم به قرآن تبرّک می‌کنند و از آن شفا می‌خواهند<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۲، صفحه ۲۳۶؛ منصور، عبدالحمید یوسف، نیل الخیرات فی القراءات العشرة، جلد۱۳، صفحه ۱۸۲؛ فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، جلد۲۱، صفحه ۳۴.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۴۱۸.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۹

مقدمه

به آیه ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا[۱] آیه شفاء می‌گویند.

شفا معمولاً مقابل بیماری‌ها، عیب‌ها و نقص‌ها است؛ بنابراین، نخستین کار قرآن در وجود انسان‌ها، همان پاک‌سازی از انواع بیماری‌های فکری و اخلاقی فرد و جامعه است.

قرآن برای کسانی نسخه شفابخش است که می‌خواهند با جهل، کبر، غرور، حسد، نفاق، عشق به دنیا و شهوت‌ها مبارزه کنند. و نیز قرآن برای برطرف‌ ساختن ضعف‌ها، زبونی‌ها، ترس‌های بی‌دلیل، اختلاف‌ها و پراکندگی‌ها است.

نامگذاری قرآن به شفا، سه وجه دارد:

  1. دلیل نبوت و صدق ادعای پیامبر (ص) است تا مردم از حیرت ضلالت، با او هدایت یابند؛ همچون بیمار که از مرض شفا یابد؛
  2. قرآن بیان است و ادلّه روشن که چون صاحب شک و شبهه در آن نظر کند، به علم رسد؛
  3. مردم به قرآن تبرّک می‌کنند و از آن شفا می‌خواهند[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. «و از قرآن آنچه برای مؤمنان شفا و بخشایش است فرو می‌فرستیم و بر ستمکاران جز زیان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۸۲.
  2. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۲، صفحه ۲۳۶؛ منصور، عبدالحمید یوسف، نیل الخیرات فی القراءات العشرة، جلد۱۳، صفحه ۱۸۲؛ فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، جلد۲۱، صفحه ۳۴.
  3. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۴۱۸.