عبدالله بن سلام: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن سلام در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[حصین بن سلام بن حارث اسرائیلی]] از [[عالمان]] [[یهود]] و از [[قبیله خزرج]] است که هنگام ورود [[پیامبر]] به [[مدینه]]، [[اسلام]] آورد و [[حضرت]]، نام او را عبدالله نهاد. <ref>الاصابه، ج ۴، ص۱۰۲. </ref> | [[حصین بن سلام بن حارث اسرائیلی]] از [[عالمان]] [[یهود]] و از [[قبیله خزرج]] است که هنگام ورود [[پیامبر]] به [[مدینه]]، [[اسلام]] آورد و [[حضرت]]، نام او را عبدالله نهاد. <ref>الاصابه، ج ۴، ص۱۰۲. </ref> | ||
عبدالله همواره ادعا می‌کرد که عالم‌ترین یهود بوده و درباره کتاب‌های پیشین از همگان آگاه‌تر است. <ref>الاصابه، ج ۴، ص۱۰۳. </ref> او از کسانی بود که [[احادیث]] فراوانی را [[جعل]] کرد تا نظر [[عوام]] را به خود متوجه، و جایگاهش را میان آنان رفیع سازد. <ref>التفسیر والمفسرون، معرفت، ج ۲، ص۹۶. </ref> از وی [[روایت]] شده که پیامبر به او اجازه داده یک شب [[قرآن]] و یک شب [[تورات]] بخواند؛ امّا [[ذهبی]] این روایت را به سبب وجود [[ابراهیم بن ابی‌یحیی]] که فردی [[متروک الحدیث]] و متّهم است، [[ضعیف]] دانسته است. <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۲، ص۴۱۸ ـ ۴۱۹. </ref> او در سال ۴۳ هجری و در [[زمان]] [[خلافت]] [[معاویه]] در مدینه در گذشت <ref>الاصابه، ج ۴، ص۱۰۴. </ref>.<ref>[[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، [[اسرائیلیات (مقاله)|مقاله «اسرائیلیات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۳]]، ج۳.</ref> | عبدالله همواره ادعا می‌کرد که عالم‌ترین یهود بوده و درباره کتاب‌های پیشین از همگان آگاه‌تر است. <ref>الاصابه، ج ۴، ص۱۰۳. </ref> او از کسانی بود که [[احادیث]] فراوانی را [[جعل]] کرد تا نظر [[عوام]] را به خود متوجه، و جایگاهش را میان آنان رفیع سازد. <ref>التفسیر والمفسرون، معرفت، ج ۲، ص۹۶. </ref> از وی [[روایت]] شده که پیامبر به او اجازه داده یک شب [[قرآن]] و یک شب [[تورات]] بخواند؛ امّا [[ذهبی]] این روایت را به سبب وجود [[ابراهیم بن ابی‌یحیی]] که فردی [[متروک الحدیث]] و متّهم است، [[ضعیف]] دانسته است. <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۲، ص۴۱۸ ـ ۴۱۹. </ref> او در سال ۴۳ هجری و در [[زمان]] [[خلافت]] [[معاویه]] در مدینه در گذشت <ref>الاصابه، ج ۴، ص۱۰۴. </ref>.<ref>[[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، [[اسرائیلیات (مقاله)|مقاله «اسرائیلیات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم ج۳]]، ج۳.</ref> | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:000054.jpg|22px]] [[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، [[اسرائیلیات (مقاله)|مقاله «اسرائیلیات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۳''']] | # [[پرونده:000054.jpg|22px]] [[محمد هادی معرفت|معرفت، محمد هادی]]، [[اسرائیلیات (مقاله)|مقاله «اسرائیلیات»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|'''دائرة المعارف قرآن کریم ج۳''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:عبدالله بن سلام]] | [[رده:عبدالله بن سلام]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۲
عبدالله بن سلام از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالله بن سلام در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
حصین بن سلام بن حارث اسرائیلی از عالمان یهود و از قبیله خزرج است که هنگام ورود پیامبر به مدینه، اسلام آورد و حضرت، نام او را عبدالله نهاد. [۱]
عبدالله همواره ادعا می‌کرد که عالم‌ترین یهود بوده و درباره کتاب‌های پیشین از همگان آگاه‌تر است. [۲] او از کسانی بود که احادیث فراوانی را جعل کرد تا نظر عوام را به خود متوجه، و جایگاهش را میان آنان رفیع سازد. [۳] از وی روایت شده که پیامبر به او اجازه داده یک شب قرآن و یک شب تورات بخواند؛ امّا ذهبی این روایت را به سبب وجود ابراهیم بن ابی‌یحیی که فردی متروک الحدیث و متّهم است، ضعیف دانسته است. [۴] او در سال ۴۳ هجری و در زمان خلافت معاویه در مدینه در گذشت [۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ الاصابه، ج ۴، ص۱۰۲.
- ↑ الاصابه، ج ۴، ص۱۰۳.
- ↑ التفسیر والمفسرون، معرفت، ج ۲، ص۹۶.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۲، ص۴۱۸ ـ ۴۱۹.
- ↑ الاصابه، ج ۴، ص۱۰۴.
- ↑ معرفت، محمد هادی، مقاله «اسرائیلیات»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۳، ج۳.