عبدالله بن سلام در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

صحابی رسول خدا که خود را از نسل یوسف بن یعقوب (ع) می‌دانست و از احبار یهود بود. وی هنگام ورود رسول خدا به مدینه اسلام آورد. نام او حصین بود که پیامبر آن را به عبدالله تغییر داد. گفته‌اند آیه وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ...[۱] و نیز آیه وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ...[۲] اشاره به او دارد. او در فتح بیت المقدس همراه عمر بود و در جریان اختلاف میان امام علی (ع) و معاویه، کناره گرفت و در مدینه سکونت گزید تا درگذشت. از او ۲۵ حدیث روایت شده است[۳].[۴].

منابع

پانویس

  1. «و گواهی از بنی اسرائیل بر همانند آن گواهی دهد.».. سوره احقاف، آیه ۱۰.
  2. «و کسی که دانش کتاب نزد اوست.».. سوره رعد، آیه ۴۳.
  3. خیرالدین زرکلی، الأعلام، ج۴، ص۹۰؛ شمس‌الدین محمد ذهبی، سِیَر أعلام النبلاء، ج۲، ص۴۱۳؛ بطرس حرفوش، المنجد، ص۴۵۲.
  4. تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ ص۱۴۹۲.