فضیل بن یسار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[فضیل بن یسار در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[فضیل بن یسار در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[ابوالقاسم فضیل بن یسار نهدی بصری کوفی]] اصالتاً [[کوفی]] بود و در [[بصره]] اقامت گزید.<ref>رجال البرقی ۱۷ رجال الطوسی ۲۷۱.</ref> او [[عرب]] [[خالص]]<ref>رجال النجاشی ۲/۱۷۲.</ref> و از [[موالی]] [[بنی نهیک]] بود<ref>رجال البرقی ۱۷.</ref> و در شمار اصحاب [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}} یاد شده است<ref>رجال الطوسی ۱۳۲ و ۲۷۱.</ref> و از آن دو بزرگوار [[روایت]] کرده است.<ref>رجال النجاشی ۱۷۲.</ref> او همچنین از کسانی چون [[زکریا نقاض]]، [[عبدالواحد بن مختار انصاری]] و [[زراره]] روایت کرده است و راویانی چون [[ابان بن عثمان]]، [[جمیل بن صالح]]، [[عمر بن اذینه]] و [[ربعی بن عبدالله]] از او روایت کرده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث ۱۳/۳۳۹.</ref>
[[ابوالقاسم فضیل بن یسار نهدی بصری کوفی]] اصالتاً [[کوفی]] بود و در [[بصره]] اقامت گزید.<ref>رجال البرقی ۱۷ رجال الطوسی ۲۷۱.</ref> او [[عرب]] [[خالص]]<ref>رجال النجاشی ۲/۱۷۲.</ref> و از [[موالی]] [[بنی نهیک]] بود<ref>رجال البرقی ۱۷.</ref> و در شمار اصحاب [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{ع}} یاد شده است<ref>رجال الطوسی ۱۳۲ و ۲۷۱.</ref> و از آن دو بزرگوار [[روایت]] کرده است.<ref>رجال النجاشی ۱۷۲.</ref> او همچنین از کسانی چون [[زکریا نقاض]]، [[عبدالواحد بن مختار انصاری]] و [[زراره]] روایت کرده است و راویانی چون [[ابان بن عثمان]]، [[جمیل بن صالح]]، [[عمر بن اذینه]] و [[ربعی بن عبدالله]] از او روایت کرده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث ۱۳/۳۳۹.</ref>


فضیل نزد [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}} منزلتی بس والا داشت. هرگاه امام صادق به او نظر می‌‌کرد، می‌‌فرمود: بشّر المخبتین و می‌‌فرمود: کسی که [[دوست]] دارد مردی از [[اهل بهشت]] را ببیند، به فضیل نگاه کند. امام باقر{{ع}} فرموده است که [[زمین]] با او انس می‌‌گیرد.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۱۳ و ۲۳۸.</ref> او فقیهی سرشناس و جلیل‌القدر، از [[اصحاب اجماع]] و از کسانی بود که [[حلال و حرام]] [[خدا]] از آنها اخذ می‌‌شود و [[اهل]] [[فتوا]] بود که هیچ طعنی بر او زده نمی‌شود.<ref>مصنفات شیخ مفید ۹/۲۵ و ۴۳.</ref> وی دارای کتاب الحدیث بوده است.<ref>الذریعه ۶/۳۵۷.</ref> در [[زمان]] [[حیات]] امام صادق{{ع}} درگذشت.<ref> رجال الطوسی ۲۷۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۱۶ - ۶۱۷.</ref>
فضیل نزد [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{ع}} منزلتی بس والا داشت. هرگاه امام صادق به او نظر می‌‌کرد، می‌‌فرمود: بشّر المخبتین و می‌‌فرمود: کسی که [[دوست]] دارد مردی از [[اهل بهشت]] را ببیند، به فضیل نگاه کند. امام باقر {{ع}} فرموده است که [[زمین]] با او انس می‌‌گیرد.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۱۳ و ۲۳۸.</ref> او فقیهی سرشناس و جلیل‌القدر، از [[اصحاب اجماع]] و از کسانی بود که [[حلال و حرام]] [[خدا]] از آنها اخذ می‌‌شود و [[اهل]] [[فتوا]] بود که هیچ طعنی بر او زده نمی‌شود.<ref>مصنفات شیخ مفید ۹/۲۵ و ۴۳.</ref> وی دارای کتاب الحدیث بوده است.<ref>الذریعه ۶/۳۵۷.</ref> در [[زمان]] [[حیات]] امام صادق {{ع}} درگذشت.<ref> رجال الطوسی ۲۷۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۱۶ - ۶۱۷.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۴

مقدمه

ابوالقاسم فضیل بن یسار نهدی بصری کوفی اصالتاً کوفی بود و در بصره اقامت گزید.[۱] او عرب خالص[۲] و از موالی بنی نهیک بود[۳] و در شمار اصحاب امام باقر و امام صادق (ع) یاد شده است[۴] و از آن دو بزرگوار روایت کرده است.[۵] او همچنین از کسانی چون زکریا نقاض، عبدالواحد بن مختار انصاری و زراره روایت کرده است و راویانی چون ابان بن عثمان، جمیل بن صالح، عمر بن اذینه و ربعی بن عبدالله از او روایت کرده‌اند.[۶]

فضیل نزد امام باقر و امام صادق (ع) منزلتی بس والا داشت. هرگاه امام صادق به او نظر می‌‌کرد، می‌‌فرمود: بشّر المخبتین و می‌‌فرمود: کسی که دوست دارد مردی از اهل بهشت را ببیند، به فضیل نگاه کند. امام باقر (ع) فرموده است که زمین با او انس می‌‌گیرد.[۷] او فقیهی سرشناس و جلیل‌القدر، از اصحاب اجماع و از کسانی بود که حلال و حرام خدا از آنها اخذ می‌‌شود و اهل فتوا بود که هیچ طعنی بر او زده نمی‌شود.[۸] وی دارای کتاب الحدیث بوده است.[۹] در زمان حیات امام صادق (ع) درگذشت.[۱۰].[۱۱]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال البرقی ۱۷ رجال الطوسی ۲۷۱.
  2. رجال النجاشی ۲/۱۷۲.
  3. رجال البرقی ۱۷.
  4. رجال الطوسی ۱۳۲ و ۲۷۱.
  5. رجال النجاشی ۱۷۲.
  6. معجم رجال الحدیث ۱۳/۳۳۹.
  7. اختیار معرفة الرجال ۲۱۳ و ۲۳۸.
  8. مصنفات شیخ مفید ۹/۲۵ و ۴۳.
  9. الذریعه ۶/۳۵۷.
  10. رجال الطوسی ۲۷۱.
  11. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۱۶ - ۶۱۷.