لیلة الهریر در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==[[لیلة الهریر]]<ref>«هریر» یعنی زوزه سگ.</ref>== | == [[لیلة الهریر]]<ref>«هریر» یعنی زوزه سگ.</ref>== | ||
آخرین شب<ref>طبری در ج۴، ص۳۳ می‌نویسد: در تاریخ دقیق لیلة الهریر اختلاف است؛ بعضی آن شب راه شب دهم صفر سال ۳۷ قمری و برخی شب سه شنبه سیزدهم صفر همان سال و بعضی دیگر شب دهم ربیع الاول همان سال گفته‌اند.</ref> [[نبرد]] میان [[سپاهیان]] علی{{ع}} و [[یاران]] [[معاویه]] در [[صفین]] «لیلة الهریر» نامیده شده است. نامگذاری آن شب به لیلة الهریر از آن جهت است که [[لشکریان معاویه]] زیر ضربات سنگین سپاهیان [[امام]]{{ع}} در آن شب به قدری کشته و مجروح دادند که مثل سگ زوزه می‌کشیدند. و چیزی نمانده بود که بساط معاویه برچیده و سپاهش متلاشی شود که با [[حیله]] «[[عمروعاص]]» در به نیزه کردن قرآنها تشتت و [[اختلاف]] بین [[سپاه امام]]{{ع}} افتاد و [[جنگ]] متوقف شد و سرانجام کار به [[حکمیت]] کشید. | آخرین شب<ref>طبری در ج۴، ص۳۳ می‌نویسد: در تاریخ دقیق لیلة الهریر اختلاف است؛ بعضی آن شب راه شب دهم صفر سال ۳۷ قمری و برخی شب سه شنبه سیزدهم صفر همان سال و بعضی دیگر شب دهم ربیع الاول همان سال گفته‌اند.</ref> [[نبرد]] میان [[سپاهیان]] علی {{ع}} و [[یاران]] [[معاویه]] در [[صفین]] «لیلة الهریر» نامیده شده است. نامگذاری آن شب به لیلة الهریر از آن جهت است که [[لشکریان معاویه]] زیر ضربات سنگین سپاهیان [[امام]] {{ع}} در آن شب به قدری کشته و مجروح دادند که مثل سگ زوزه می‌کشیدند. و چیزی نمانده بود که بساط معاویه برچیده و سپاهش متلاشی شود که با [[حیله]] «[[عمروعاص]]» در به نیزه کردن قرآنها تشتت و [[اختلاف]] بین [[سپاه امام]] {{ع}} افتاد و [[جنگ]] متوقف شد و سرانجام کار به [[حکمیت]] کشید. | ||
در آن شب حدود سی هزار نفر از [[لشکریان]] [[شام]] به [[هلاکت]] رسیدند؛ شبی که امام{{ع}} و اکثر یارانش [[نماز]] [[مغرب]] و عشا را روی اسب‌ها به طور ایما و اشاره خواندند<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲.</ref> و برخی از [[اصحاب رسول الله]]{{صل}} مثل [[عمار یاسر]]، [[ذو الشهادتین]] و... در [[روز]] این شب به درجه رفیع [[شهادت]] نایل آمدند. | در آن شب حدود سی هزار نفر از [[لشکریان]] [[شام]] به [[هلاکت]] رسیدند؛ شبی که امام {{ع}} و اکثر یارانش [[نماز]] [[مغرب]] و عشا را روی اسب‌ها به طور ایما و اشاره خواندند<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲.</ref> و برخی از [[اصحاب رسول الله]] {{صل}} مثل [[عمار یاسر]]، [[ذو الشهادتین]] و... در [[روز]] این شب به درجه رفیع [[شهادت]] نایل آمدند. | ||
و به قول [[طبری]]: در آن شب شمشیرها [[شکست]]، تیرها تمام شد و دو [[سپاه]] با سنگ و چوب به [[جان]] هم افتادند و هر کدام با چنگ و دندان [[پیروزی]] خود را [[حفظ]] می‌کردند<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[تجلی امامت (کتاب)|تجلی امامت]] ص ۴۴۹.</ref> | و به قول [[طبری]]: در آن شب شمشیرها [[شکست]]، تیرها تمام شد و دو [[سپاه]] با سنگ و چوب به [[جان]] هم افتادند و هر کدام با چنگ و دندان [[پیروزی]] خود را [[حفظ]] می‌کردند<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[تجلی امامت (کتاب)|تجلی امامت]] ص ۴۴۹.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث لیلة الهریر است. لیلة الهریر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: لیلة الهریر در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردلیلة الهریر[۱]
آخرین شب[۲] نبرد میان سپاهیان علی (ع) و یاران معاویه در صفین «لیلة الهریر» نامیده شده است. نامگذاری آن شب به لیلة الهریر از آن جهت است که لشکریان معاویه زیر ضربات سنگین سپاهیان امام (ع) در آن شب به قدری کشته و مجروح دادند که مثل سگ زوزه می‌کشیدند. و چیزی نمانده بود که بساط معاویه برچیده و سپاهش متلاشی شود که با حیله «عمروعاص» در به نیزه کردن قرآنها تشتت و اختلاف بین سپاه امام (ع) افتاد و جنگ متوقف شد و سرانجام کار به حکمیت کشید.
در آن شب حدود سی هزار نفر از لشکریان شام به هلاکت رسیدند؛ شبی که امام (ع) و اکثر یارانش نماز مغرب و عشا را روی اسب‌ها به طور ایما و اشاره خواندند[۳] و برخی از اصحاب رسول الله (ص) مثل عمار یاسر، ذو الشهادتین و... در روز این شب به درجه رفیع شهادت نایل آمدند.
و به قول طبری: در آن شب شمشیرها شکست، تیرها تمام شد و دو سپاه با سنگ و چوب به جان هم افتادند و هر کدام با چنگ و دندان پیروزی خود را حفظ می‌کردند[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «هریر» یعنی زوزه سگ.
- ↑ طبری در ج۴، ص۳۳ می‌نویسد: در تاریخ دقیق لیلة الهریر اختلاف است؛ بعضی آن شب راه شب دهم صفر سال ۳۷ قمری و برخی شب سه شنبه سیزدهم صفر همان سال و بعضی دیگر شب دهم ربیع الاول همان سال گفته‌اند.
- ↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲.
- ↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۳۲.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، تجلی امامت ص ۴۴۹.