نردبان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{نبوت}} +{{نبوت}})) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[نردبان در قرآن]] - [[نردبان در حدیث]] - [[نردبان در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط = نردبان (پرسش)}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
#{{متن قرآن|وَإِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ}}<ref>«و اگر رویگردانی آنان بر تو گران است چنانچه بتوانی سوراخی در زمین یا نردبانی بر آسمان بیابی تا نشانه‌ای (دیگر) برای آنان بیاوری (چنین کن، اما باز ایمان نمی‌آورند) و اگر خداوند می‌خواست همه آنان را بر رهنمود (خود) گرد می‌آورد پس، هرگز از نادانان مباش!» سوره انعام، آیه ۳۵.</ref>. | #{{متن قرآن|وَإِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ}}<ref>«و اگر رویگردانی آنان بر تو گران است چنانچه بتوانی سوراخی در زمین یا نردبانی بر آسمان بیابی تا نشانه‌ای (دیگر) برای آنان بیاوری (چنین کن، اما باز ایمان نمی‌آورند) و اگر خداوند می‌خواست همه آنان را بر رهنمود (خود) گرد می‌آورد پس، هرگز از نادانان مباش!» سوره انعام، آیه ۳۵.</ref>. | ||
==نکات== | == نکات == | ||
#کلمه نردبان: {{متن قرآن|سُلَّمًا}} جنبه کلیدی ندارد و تنها تعبیری زبانی در [[وحی]] به [[پیامبر]] و سخن تمثیلی است که برای رد [[تمایل]] شدید [[پیامبر]] نسبت به [[هدایت مردم]] شده و عدم [[توانایی]] آن [[حضرت]] برای ارائه [[معجزه]] از پیش خود برای [[ایمان آوردن]] [[کافران]] بازگو شده است، این تعبیر دو سویه دارد یکی به [[زمین]] و دیگری به [[آسمان]]: با نقب زدن به [[زمین]] و گذاشتن نردبان به [[آسمان]]، به منظور ارائه آیه‌ای شگفت‌انگیز برای پذیراندن [[ایمان]] به [[کافران]]. | # کلمه نردبان: {{متن قرآن|سُلَّمًا}} جنبه کلیدی ندارد و تنها تعبیری زبانی در [[وحی]] به [[پیامبر]] و سخن تمثیلی است که برای رد [[تمایل]] شدید [[پیامبر]] نسبت به [[هدایت مردم]] شده و عدم [[توانایی]] آن [[حضرت]] برای ارائه [[معجزه]] از پیش خود برای [[ایمان آوردن]] [[کافران]] بازگو شده است، این تعبیر دو سویه دارد یکی به [[زمین]] و دیگری به [[آسمان]]: با نقب زدن به [[زمین]] و گذاشتن نردبان به [[آسمان]]، به منظور ارائه آیه‌ای شگفت‌انگیز برای پذیراندن [[ایمان]] به [[کافران]]. | ||
# [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد گو اینکه [[خداوند]] بر [[هدایت]] اجباری و اضطراری [[مردم]] [[قادر]] است. و معنای [[آیه]] این است که: جا ندارد تو اینقدر در مقابل [[اعراض]] آنان متاثر شوی، زیرا [[دنیا]] دار [[اختیار]] است و [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد، و تو نمی‌توانی آیه‌ای تهیه کنی که آنان را بر [[ایمان آوردن]] [[مضطر]] و بی‌اختیار سازی، برای اینکه [[خداوند]] چنین [[ایمانی]] را از آنان نخواسته، بلکه از آنان [[ایمان]] به طوع و رغبت و [[اختیار]] خواسته است. از همین جهت آیه‌ای که [[مردم]] را مجبور بر [[ایمان]] و [[اطاعت]] کند نیافریده، و گرنه خودش می‌توانست چنین کار را بکند، و جمیع افراد [[بشر]] را به [[جبر]]، مجتمع بر [[ایمان]] سازد و در نتیجه این [[کفار]] هم، به [[مؤمنین]] به تو، ملحق شوند، پس، از اینکه اینان [[اعراض]] کرده‌اند اینقدر [[جزع]] و ناشکیبی مکن، تا در شمار کسانی که نسبت به [[معارف الهی]] [[جاهل]] هستند قرار نگیری<ref>ترجمه المیزان، ج۷، ص۹۱.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۷۳.</ref>. | # [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد گو اینکه [[خداوند]] بر [[هدایت]] اجباری و اضطراری [[مردم]] [[قادر]] است. و معنای [[آیه]] این است که: جا ندارد تو اینقدر در مقابل [[اعراض]] آنان متاثر شوی، زیرا [[دنیا]] دار [[اختیار]] است و [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد، و تو نمی‌توانی آیه‌ای تهیه کنی که آنان را بر [[ایمان آوردن]] [[مضطر]] و بی‌اختیار سازی، برای اینکه [[خداوند]] چنین [[ایمانی]] را از آنان نخواسته، بلکه از آنان [[ایمان]] به طوع و رغبت و [[اختیار]] خواسته است. از همین جهت آیه‌ای که [[مردم]] را مجبور بر [[ایمان]] و [[اطاعت]] کند نیافریده، و گرنه خودش می‌توانست چنین کار را بکند، و جمیع افراد [[بشر]] را به [[جبر]]، مجتمع بر [[ایمان]] سازد و در نتیجه این [[کفار]] هم، به [[مؤمنین]] به تو، ملحق شوند، پس، از اینکه اینان [[اعراض]] کرده‌اند اینقدر [[جزع]] و ناشکیبی مکن، تا در شمار کسانی که نسبت به [[معارف الهی]] [[جاهل]] هستند قرار نگیری<ref>ترجمه المیزان، ج۷، ص۹۱.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۷۳.</ref>. | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | # [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نردبان]] | [[رده:نردبان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۷
نردبان از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نردبان در قرآن - نردبان در حدیث - نردبان در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- ﴿وَإِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ﴾[۱].
نکات
- کلمه نردبان: ﴿سُلَّمًا﴾ جنبه کلیدی ندارد و تنها تعبیری زبانی در وحی به پیامبر و سخن تمثیلی است که برای رد تمایل شدید پیامبر نسبت به هدایت مردم شده و عدم توانایی آن حضرت برای ارائه معجزه از پیش خود برای ایمان آوردن کافران بازگو شده است، این تعبیر دو سویه دارد یکی به زمین و دیگری به آسمان: با نقب زدن به زمین و گذاشتن نردبان به آسمان، به منظور ارائه آیه‌ای شگفت‌انگیز برای پذیراندن ایمان به کافران.
- دعوت به حق و قبول آن باید در مجرای اختیار جریان یابد گو اینکه خداوند بر هدایت اجباری و اضطراری مردم قادر است. و معنای آیه این است که: جا ندارد تو اینقدر در مقابل اعراض آنان متاثر شوی، زیرا دنیا دار اختیار است و دعوت به حق و قبول آن باید در مجرای اختیار جریان یابد، و تو نمی‌توانی آیه‌ای تهیه کنی که آنان را بر ایمان آوردن مضطر و بی‌اختیار سازی، برای اینکه خداوند چنین ایمانی را از آنان نخواسته، بلکه از آنان ایمان به طوع و رغبت و اختیار خواسته است. از همین جهت آیه‌ای که مردم را مجبور بر ایمان و اطاعت کند نیافریده، و گرنه خودش می‌توانست چنین کار را بکند، و جمیع افراد بشر را به جبر، مجتمع بر ایمان سازد و در نتیجه این کفار هم، به مؤمنین به تو، ملحق شوند، پس، از اینکه اینان اعراض کرده‌اند اینقدر جزع و ناشکیبی مکن، تا در شمار کسانی که نسبت به معارف الهی جاهل هستند قرار نگیری[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ «و اگر رویگردانی آنان بر تو گران است چنانچه بتوانی سوراخی در زمین یا نردبانی بر آسمان بیابی تا نشانه‌ای (دیگر) برای آنان بیاوری (چنین کن، اما باز ایمان نمی‌آورند) و اگر خداوند می‌خواست همه آنان را بر رهنمود (خود) گرد می‌آورد پس، هرگز از نادانان مباش!» سوره انعام، آیه ۳۵.
- ↑ ترجمه المیزان، ج۷، ص۹۱.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۸۷۳.