شام: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


==جغرافیای [[شام]]==
==جغرافیای [[شام]]==
برخی از نویسندگان در [[فرهنگ]] [[فارسی]]، در بخش اعلام، شام را به [[سوریه]] ارجاع داده است و زیر واژه سوریه، یا سوریه بزرگ می‌نویسد: «سوریه بزرگ که در [[انجیل]] آرام نامیده شده، ناحیه‌ای است در آسیای [[غربی]]، در [[مشرق]] بحرالروم مدیترانه‌ای که در شمال به واسطه کوه‌های تروسTaurus محدود می‌شود و در مشرق آن نهر [[فرات]] قرار دارد و از جنوب و جنوب شرقی به [[عربستان]] محدود می‌گردد، سوریه بزرگ شامل: [[جمهوری]] سوریه، جمهوری لبنان، [[کشور]] [[هاشمی]] [[اردن]] و جمهوری [[اسرائیل]] می‌باشد.<ref>مرحوم دکتر معین</ref>.
برخی از نویسندگان فرهنگ‌نامه‌ها، «شام» را به [[سوریه]] ارجاع داده‌اند و زیر واژه سوریه، یا سوریه بزرگ می‌نویسند: «سوریه بزرگ که در [[انجیل]] آرام نامیده شده، ناحیه‌ای است در آسیای [[غربی]]، در [[مشرق]] بحرالروم مدیترانه‌ای که در شمال به واسطه کوه‌های تروس Taurus محدود می‌شود و در مشرق آن نهر [[فرات]] قرار دارد و از جنوب و جنوب شرقی به [[عربستان]] محدود می‌گردد، سوریه بزرگ شامل: [[جمهوری]] سوریه، جمهوری لبنان، [[کشور]] [[هاشمی]] [[اردن]] و جمهوری [[اسرائیل]] می‌باشد.<ref>مرحوم دکتر معین</ref>.
[[ابواسحاق ابراهیم اصطخری]]، در کتاب مسالک و ممالک، که از کتب جغرافیایی قرن ۵ و ۶ می‌باشد؛ در ذکر دیار شام می‌نویسد: «خربی دیار شام، دیار [[روم]] است و شرقی آن [[بادیه]]، از ایله تا فرات و از فرات، تا حد روم و شمالی شام، بلاد روم است و جنوبی، حد [[مصر]] و [[تیه]] [[بنی اسرائیل]] و یک حد با مصر دارد، تارَفَحْ و با روم [[ثغور]] ملطیه و [[حدث]] و مرعش و هارونیه و کنیسه و عین ذبه و مصیصه و آذنه و طرسوس.»..<ref>ابراهیم بن محمد، اصطخری، مسالک و ممالک ترجمه: ایرج افشار، ص۵۹.</ref>.
[[ابواسحاق ابراهیم اصطخری]]، در کتاب «مسالک و ممالک»، که از کتب جغرافیایی قرن ۵ و ۶ می‌باشد؛ در ذکر دیار شام می‌نویسد: «خربی دیار شام، دیار [[روم]] است و شرقی آن [[بادیه]]، از ایله تا فرات و از فرات، تا حد روم و شمالی شام، بلاد روم است و جنوبی، حد [[مصر]] و [[تیه]] [[بنی اسرائیل]] و یک حد با مصر دارد، تارَفَحْ و با روم [[ثغور]] ملطیه و [[حدث]] و مرعش و هارونیه و کنیسه و عین ذبه و مصیصه و آذنه و طرسوس.»..<ref>ابراهیم بن محمد، اصطخری، مسالک و ممالک ترجمه: ایرج افشار، ص۵۹.</ref>.
با توجه به این که در بعضی از آثار مورد استناد، به [[فلسطین]] نیز اشاره‌ای شده و آن [[سرزمین]] را [[ارض]] مورد [[پژوهش]] این مقوله معرفی نموده‌اند و فلسطین خود، منطقه‌ای از شام است؛ لذا به منظور تکمیل تحقیق، به جغرافیای فلسطین نیز در این بحث اشاره می‌شود.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۴۸.</ref>
با توجه به این که در بعضی از آثار مورد استناد، به [[فلسطین]] نیز اشاره‌ای شده و آن [[سرزمین]] را [[ارض]] مورد [[پژوهش]] این مقوله معرفی نموده‌اند و فلسطین خود، منطقه‌ای از شام است؛ لذا به منظور تکمیل تحقیق، به جغرافیای فلسطین نیز در این بحث اشاره می‌شود.<ref>[[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۴۸.</ref>



نسخهٔ ‏۱۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۳

جغرافیای شام

برخی از نویسندگان فرهنگ‌نامه‌ها، «شام» را به سوریه ارجاع داده‌اند و زیر واژه سوریه، یا سوریه بزرگ می‌نویسند: «سوریه بزرگ که در انجیل آرام نامیده شده، ناحیه‌ای است در آسیای غربی، در مشرق بحرالروم مدیترانه‌ای که در شمال به واسطه کوه‌های تروس Taurus محدود می‌شود و در مشرق آن نهر فرات قرار دارد و از جنوب و جنوب شرقی به عربستان محدود می‌گردد، سوریه بزرگ شامل: جمهوری سوریه، جمهوری لبنان، کشور هاشمی اردن و جمهوری اسرائیل می‌باشد.[۱]. ابواسحاق ابراهیم اصطخری، در کتاب «مسالک و ممالک»، که از کتب جغرافیایی قرن ۵ و ۶ می‌باشد؛ در ذکر دیار شام می‌نویسد: «خربی دیار شام، دیار روم است و شرقی آن بادیه، از ایله تا فرات و از فرات، تا حد روم و شمالی شام، بلاد روم است و جنوبی، حد مصر و تیه بنی اسرائیل و یک حد با مصر دارد، تارَفَحْ و با روم ثغور ملطیه و حدث و مرعش و هارونیه و کنیسه و عین ذبه و مصیصه و آذنه و طرسوس.»..[۲]. با توجه به این که در بعضی از آثار مورد استناد، به فلسطین نیز اشاره‌ای شده و آن سرزمین را ارض مورد پژوهش این مقوله معرفی نموده‌اند و فلسطین خود، منطقه‌ای از شام است؛ لذا به منظور تکمیل تحقیق، به جغرافیای فلسطین نیز در این بحث اشاره می‌شود.[۳]

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. مرحوم دکتر معین
  2. ابراهیم بن محمد، اصطخری، مسالک و ممالک ترجمه: ایرج افشار، ص۵۹.
  3. عرب، محمد حسن، دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید، ص ۴۸.