بحث:مصحف فاطمه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*وقتی که خداوند، پیامبرش را قبض روح نمود، حضرت فاطمه {{س}} چنان از وفات پدر اندوهگین شد که کسی جز خداوند اندازهاش را نمیداند. از اینرو خداوند، فرشتهای را بر روی زمین فرستاد تا او را دلداری داده و با او سخن بگوید. فاطمه {{س}} این جریان را به [[امیر المؤمنین]] {{ع}} گزارش داد. [[حضرت علی]] {{ع}} فرمود: هرگاه آمدن فرشته را احساس کردی و صدایش را شنیدی، سخنان او را بلند بازگو کن که من بشنوم. وی چنین کرد و حضرت هرچه میشنید مینوشت؛ تا آنکه از آن سخنان مصحفی ساخته شد. در آن مصحف، چیزی از حلال و حرام نیست، بلکه در آن، علم به پیشامدهای آینده است<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۲۴.</ref>. [[ابو بصیر]] به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کرد: مصحف فاطمه چیست؟ حضرت فرمود: "مصحفی است سه برابر قرآنی که در دست دارید. به خدا سوگند حتی یک حرف قرآن در آن نیست"<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۲۸۳.</ref>. برطبق روایات، این مصحف شریف، دست به دست از امامی به امام دیگر منتقل گشته است، تا به دست مبارک [[امام زمان]] {{ع}} رسیده است. [[امام رضا]] {{ع}} میفرماید: "امام نشانههایی دارد: دانشمندترین مردم است. در داوری، پرهیزکاری، بردباری، شجاعت، عبادت، سخاوت، سرآمد روزگار است... و مصحف فاطمه نیز در دست اوست"<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۸۸.</ref>. | *وقتی که خداوند، پیامبرش را قبض روح نمود، حضرت فاطمه {{س}} چنان از وفات پدر اندوهگین شد که کسی جز خداوند اندازهاش را نمیداند. از اینرو خداوند، فرشتهای را بر روی زمین فرستاد تا او را دلداری داده و با او سخن بگوید. فاطمه {{س}} این جریان را به [[امیر المؤمنین]] {{ع}} گزارش داد. [[حضرت علی]] {{ع}} فرمود: هرگاه آمدن فرشته را احساس کردی و صدایش را شنیدی، سخنان او را بلند بازگو کن که من بشنوم. وی چنین کرد و حضرت هرچه میشنید مینوشت؛ تا آنکه از آن سخنان مصحفی ساخته شد. در آن مصحف، چیزی از حلال و حرام نیست، بلکه در آن، علم به پیشامدهای آینده است<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۲۴.</ref>. [[ابو بصیر]] به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کرد: مصحف فاطمه چیست؟ حضرت فرمود: "مصحفی است سه برابر قرآنی که در دست دارید. به خدا سوگند حتی یک حرف قرآن در آن نیست"<ref>اصول کافی، ج ۱، ص ۲۸۳.</ref>. برطبق روایات، این مصحف شریف، دست به دست از امامی به امام دیگر منتقل گشته است، تا به دست مبارک [[امام زمان]] {{ع}} رسیده است. [[امام رضا]] {{ع}} میفرماید: "امام نشانههایی دارد: دانشمندترین مردم است. در داوری، پرهیزکاری، بردباری، شجاعت، عبادت، سخاوت، سرآمد روزگار است... و مصحف فاطمه نیز در دست اوست"<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۸۸.</ref>. | ||
*روایت شده که صحیفه فاطمه به طول هفتاد ذراع و به عرض یک پوست گوسفند بوده است و همه احکامی که بنی آدم به آن نیاز داشته باشد، حتی تاوان خراش در آن نوشته شده است<ref>معارف و معاریف، ج ۶، ص ۶۵۵.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، | *روایت شده که صحیفه فاطمه به طول هفتاد ذراع و به عرض یک پوست گوسفند بوده است و همه احکامی که بنی آدم به آن نیاز داشته باشد، حتی تاوان خراش در آن نوشته شده است<ref>معارف و معاریف، ج ۶، ص ۶۵۵.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۶۸.</ref>. | ||
== | ==جفر و چیستی آن== | ||
* [[: | *این کتاب یکی از معروفترین منابع<ref>ر.ک. [[داوود افقی|افقی، داوود]]، [[بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات (پایاننامه)|بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات]]، ص ۴۴ ـ ۵۰</ref> و کتب نزد امامان{{عم}} است.<ref>ر.ک. [[سید حبیب بخاراییزاده|بخارایی زاده، سیدحبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایاننامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰</ref> جفر به معنای مخزنی از چرم است، حاوی علوم انبیا و اوصیاء و گذشتگان از بنی اسرائیل.<ref>ر.ک. [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ [[محمد نظیر عرفانی|عرفانی، محمد نظیر]]، [[بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین (پایاننامه)|بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین]]، ص ۱۸۳</ref> این کتاب از نشانهها و اختصاصات [[امامت]] بوده<ref>ر.ک. [[اصغر غلامی|غلامی، اصغر]]، [[آفاق علم امام در الکافی (مقاله)|آفاق علم امام در الکافی]]، صفحه؟؟؟</ref> و اکنون نزد امام زمان{{ع}} است.<ref>ر.ک. [[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[منابع علم امامان شیعه (کتاب)|منابع علم امامان شیعه]]، ص ۹۹ ـ ۱۳۰؛ [[سید محمد فائز باقری|باقری، سید محمد فائز]]، [[بررسی علم اولیای الهی (پایاننامه)|بررسی علم اولیای الهی]]، ص ۱۱۶ ـ ۱۲۹</ref> | ||
==محتوای جفر بر اساس روایات== | |||
*روایات<ref>ر.ک. [[سید محمد شیرازی|شیرازی، سید محمد(سلطان الواعظین)]]، [[شبهای پیشاور (کتاب)|شبهای پیشاور]]، ص ۲۱۴ ـ ۲۱۵؛ [[علی نمازی شاهرودی|نمازی شاهرودی، علی]]، [[علم غیب ۲ (کتاب)|علم غیب]]، ص ۱۱۰؛ [[ابراهیم امینی|امینی، ابراهیم]]، [[علم امام از دیدگاه احادیث (مقاله)|علم امام از دیدگاه احادیث]]، صفحه؟؟؟؛ [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ [[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[منابع علم امامان شیعه (کتاب)|منابع علم امامان شیعه]]، ص ۹۹ ـ ۱۳۰؛ [[حسین گنجی|گنجی، حسین]]، [[امامشناسی ۱ (کتاب)|امام شناسی]]، ج ۱، ص ۱۷۲؛ [[محمد بیابانی اسکوئی|بیابانی اسکویی، محمد]]، [[امامت ۵ (کتاب)|امامت]]، ص ۱۴۷؛ [[سید محمد فائز باقری|باقری، سید محمد فائز]]، [[بررسی علم اولیای الهی (پایاننامه)|بررسی علم اولیای الهی]]، ص ۱۱۶ ـ ۱۲۹؛ [[عسکری امامخان|امام خان، عسکری]]، [[منشأ و قلمرو علم امام (پایاننامه)|منشأ و قلمرو علم امام]]، فصل پنجم، صفحه؟؟؟؛ [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آلبویه|آل بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]]، صفحه؟؟؟؛ [[محمد نظیر عرفانی|عرفانی، محمد نظیر]]، [[بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین (پایاننامه)|بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین]]، ص ۱۸۳؛ [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایاننامه)|علم ائمه از نظر عقل و نقل]]، ص ۶۶؛ [[قاسم علی شیخزاده|شیخزاده، قاسم علی]]، [[رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا (پایاننامه)|رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا]]، ص ۶۷ ـ ۷۱؛ [[داوود افقی|افقی، داوود]]، [[بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات (پایاننامه)|بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات]]، ص ۴۴ ـ ۵۰</ref> محتوای خاصی برای این کتاب بیان کرده اند مانند: | |||
== | #جفر حاوی {{عربی|اندازه=155%|"عِلْمُ الأَوَّلِينَ وَ الاخِرِين"}} است: [[امام صادق]]{{ع}} برای ابوحمزۀ ثمالی جریان مفصل الواح حضرت موسی(ع) بعد از رحلتش و نحوه رسیدن آن به دست مبارک [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و کیفیت فراگیری [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} محتویات آنها را بیان داشته و در پایان میفرماید:<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص ۱۹۴</ref> «[[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} امر فرمود که الواح را استنساخ نماید، و ایشان آنها را در پوست گوسفندی نوشت و آن جفر است و در آن است علم اولین و آخرین، و آن نزد ماست و ... .»<ref>ر.ک. [[سید حبیب بخاراییزاده|بخارایی زاده، سیدحبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایاننامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰؛ [[سید ابراهیم افتخاری|افتخاری، سید ابراهیم]]، [[بررسی مقایسهای شئون امامت در مکتب قم و بغداد (پایاننامه)|بررسی مقایسهای شئون امامت در مکتب قم و بغداد]]، ص ۶۲ ـ ۶۶</ref> | ||
* [[علم | #جفر را شامل {{عربی|اندازه=155%|"عِلْمِ الْمَنَايَا وَ الْبَلَايَا وَ الرَّزَايَا وَ عِلْمِ مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة"}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۳</ref> معرفی مینمایند:<ref>ر.ک. [[علی نمازی شاهرودی|نمازی شاهرودی، علی]]، [[علم غیب ۲ (کتاب)|علم غیب]]، ص ۱۱۰</ref> در روایتی سدیر صیرفی می گوید:<ref>[[محمد بن حسن طوسی|طوسی، محمد بن حسن]]، [[الغیبة ۲ (کتاب)|الغیبة للحجة]]، ص ۱۶۷</ref> من و مفضل بن عمر و داوود بن کثیر رقی و ابوبصیر و ابان بن تغلب بر مولایمان [[امام صادق]]{{ع}} وارد شدیم (...) سپس فرمودند: «وای بر شما، من امروز صبح در کتاب جفر نگریستم و آن کتابی است مشتمل بر علم منایا و بلایا و رزایا و علم آنچه در گذشته بوده و آنچه در آینده تا روز قیامت به وقوع خواهد پیوست، که خداوند مخصوص گردانیده به آن محمد{{صل}} و [[ائمه]]{{عم}} بعد از وی را.»<ref>ر.ک. [[سید حبیب بخاراییزاده|بخارایی زاده، سیدحبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایاننامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰؛ [[سید ابراهیم افتخاری|افتخاری، سید ابراهیم]]، [[بررسی مقایسهای شئون امامت در مکتب قم و بغداد (پایاننامه)|بررسی مقایسهای شئون امامت در مکتب قم و بغداد]]، ص ۶۲ ـ ۶۶</ref> | ||
#برخی از روایات دیگر جفر را حاوی "جَمِيع الْعُلُوم" وصف میکنند: حسن بن فضال نقل می کند [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند:<ref>حرعاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات،ج ۵ ،ص ۳۴۴</ref> امام نشانه هایی دارد ... و جفر اکبر و جفر اصغر که جمیع علوم در آنهاست نزد وی است.»<ref>ر.ک. [[سید حبیب بخاراییزاده|بخارایی زاده، سیدحبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایاننامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰</ref> | |||
#برخی از روایات هم جفر را شامل {{عربی|اندازه=155%|"عِلْمُ النَّبِيِّينَ وَ الْوَصِيِّينَ وَ عِلْمُ الْعُلَمَاءِ الَّذِينَ مَضَوْا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ"}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۳۹</ref> دانستهاند: <ref>ر.ک. [[سید حبیب بخاراییزاده|بخارایی زاده، سیدحبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایاننامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰</ref> ابوبصیر میگوید بر [[امام صادق]]{{ع}} وارد شده عرض کردم:<ref>كلینی، قم، نشر دارالحدیث ، ج۱ ،ص ۲۳۹</ref> فدایت شوم سؤالی دارم، آیا کسی در اینجا هست که سخنم را بشنود؟ [[امام صادق]]{{ع}} پرده بین خود و اتاق دیگر را بالا زده و درون آن را نگریسته و فرمودند: ای ابو محمد از آنچه در نظر داری سؤال نما. عرض کردم: فدایت شوم، شیعیانت حدیثی نقل مینمایند که [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به [[امام علی|علی]]{{ع}} بابی تعلیم نمود که از آن، هزار باب گشوده میشود؟ [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: ای ابو محمد، [[پیامبر]]{{صل}} به علی{{ع}} هزار باب آموخت که از هر بابش هزار باب گشوده میشود ... سپس مدتی سکوت نموده و بعد فرمود: همانا جفر نزد ماست و آنان چه میدانند که جفر چیست. پرسیدم: جفر چیست؟ فرمود: ظرفی از پوستهای دباغی شده است که در آن علم [[انبیا]]ء و [[اوصیا]]ء و علم علمای گذشته بنی اسرائیل وجود دارد.»<ref>ر.ک. [[محمد حسین مظفر|مظفر، محمد حسین]]، [[پژوهشی در باب علم امام (کتاب)|پژوهشی در باب علم امام]]، ص ۷۹ ـ ۸۲؛ [[سید حبیب بخاراییزاده|بخارایی زاده، سیدحبیب]]، [[علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت (پایاننامه)|علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت]]، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰؛ [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آلبویه|آل بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]]، صفحه؟؟؟؛ [[گل افشان پارسانسب|پارسانسب، گل افشان]]، [[پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا (پایاننامه)|پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا]]، ص ۳۸</ref> | |||
==چیستی جامعه== | |||
*جامعه کتابی است مخصوص [[امام علی|علی]]{{ع}} به طول هفتاد زراع و در آن کلیۀ حوادث عالم تا پایان به طریق رمز نوشته شده است و اولاد آن حضرت به آن کتاب حکم میکنند.<ref>ر.ک. [[سید محمد شیرازی|شیرازی، سید محمد(سلطان الواعظین)]]، [[شبهای پیشاور (کتاب)|شبهای پیشاور]]، ص ۲۱۴ ـ ۲۱۵</ref> از این کتاب با نام صحیفۀ [[امام علی|علی]]{{ع}} یا کتاب علی{{ع}} نیز یاد میشود.<ref>ر.ک. [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ [[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[منابع علم امامان شیعه (کتاب)|منابع علم امامان شیعه]]، ص ۹۹ ـ ۱۳۰؛ [[داوود افقی|افقی، داوود]]، [[بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات (پایاننامه)|بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات]]، ص ۴۴ ـ ۵۰؛ [[سید محمد فائز باقری|باقری، سید محمد فائز]]، [[بررسی علم اولیای الهی (پایاننامه)|بررسی علم اولیای الهی]]، ص ۱۱۶ ـ ۱۲۹؛ [[طیبه اکبری راد|اکبری راد، طیبه]]، [[فاطمه جمشیدی|جمشیدی، فاطمه]]، [[بررسی مفهوم علم و کیفیت انتقال آن در احادیث (مقاله)|بررسی مفهوم علم و کیفیت انتقال آن در احادیث]]، ص ۹۸</ref> این کتاب بعد از [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} به [[امامان]] بعدی یکی پس از دیگری منتقل شده و اکنون نزد امام زمان{{ع}} است.<ref>ر.ک. [[سید محمد جعفر سبحانی|سبحانی، سید محمد جعفر]]، [[منابع علم امامان شیعه (کتاب)|منابع علم امامان شیعه]]، ص ۹۹ ـ ۱۳۰</ref> | |||
==روایات دربارۀ جامعه== | |||
*روایاتی در این زمینه وارد شده است<ref>ر.ک. [[محمد حسین مظفر|مظفر، محمد حسین]]، [[پژوهشی در باب علم امام (کتاب)|پژوهشی در باب علم امام]]، ص ۷۹ ـ ۸۲؛ [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی (کتاب)|ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی]]، ص ۱۹۱ ـ ۱۹۵؛ [[محمد بیابانی اسکوئی|بیابانی اسکویی، محمد]]، [[امامت ۵ (کتاب)|امامت]]، ص ۱۴۷؛ [[عسکری امامخان|امام خان، عسکری]]، [[منشأ و قلمرو علم امام (پایاننامه)|منشأ و قلمرو علم امام]]، فصل پنجم، صفحه؟؟؟؛ [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آلبویه|آل بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]]، صفحه؟؟؟؛ [[داوود افقی|افقی، داوود]]، [[بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات (پایاننامه)|بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات]]، ص ۴۴ ـ ۵۰؛ [[محمد مشکی|مشکی، محمد]]، [[بررسی علم امام از دیدگاه شیخ مفید (مقاله)|بررسی علم امام از دیدگاه شیخ مفید]]، فصلنامه فلسفی کلامی، ش ۴۵، ص ۳۰۶؛ [[محمد نظیر عرفانی|عرفانی، محمد نظیر]]، [[بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین (پایاننامه)|بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین]]، ص ۱۸۳؛ [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایاننامه)|علم ائمه از نظر عقل و نقل]]، ص ۶۶؛ [[قاسم علی شیخزاده|شیخزاده، قاسم علی]]، [[رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا (پایاننامه)|رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا]]، ص ۶۷ ـ ۷۱</ref> مانند: ابوبصیر از [[امام صادق]]{{ع}} روایت می کند که حضرت فرمودند:<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۳۹</ref> «ای ابومحمد! جامعه نزد ما است و آنها چه میدانند جامعه چیست؟» عرض کردم: "قربانت گردم! جامعه چیست؟" فرمود: «صحیفهای است با طول هفتاد ذرع به ذرع [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} و املای آن حضرت از دهان مبارکش و دست خط [[امام علی|علی]]{{ع}}. هر حلال و حرام و هر چیزی که مردم به آن نیاز داشته باشند؛ حتی دیه خراشهای کوچک، در آن است.» امام با دستش به من زد و فرمود: ای ابومحمد! به من اجازه میدهی؟ عرض کردم: قربانت گردم من در اختیار شما هستم. هرچه میخواهید بکن. حضرت همچون کسی که خشمگین است، دست مرا نیشگون گرفت و فرمود: حتی دیه این، عرض کردم: به خدا این علم است. فرمود: این علم است؛ ولی نه همه علم.»<ref>ر.ک. [[عبدالحسین خسروپناه|خسروپناه، عبدالحسین]]، [[کلام نوین اسلامی ج۲ (کتاب)|کلام نوین اسلامی]]، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ گنجی، حسین، امام شناسی، ج ۱، ص ۱۷۲؛ [[سید محمد فائز باقری|باقری، سید محمد فائز]]، [[بررسی علم اولیای الهی (پایاننامه)|بررسی علم اولیای الهی]]، ص ۱۱۶ ـ ۱۲۹؛ [[جواد رنجبر|رنجبر، جواد]]، کنکاشی در کیفیت علم و سرچشمه های علم امام، صفحه؟؟؟؛ [[عسکری امامخان|امام خان، عسکری]]، [[منشأ و قلمرو علم امام (پایاننامه)|منشأ و قلمرو علم امام]]، فصل پنجم، صفحه؟؟؟</ref> | |||
{{ | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۴
مقدمه
- وقتی که خداوند، پیامبرش را قبض روح نمود، حضرت فاطمه (س) چنان از وفات پدر اندوهگین شد که کسی جز خداوند اندازهاش را نمیداند. از اینرو خداوند، فرشتهای را بر روی زمین فرستاد تا او را دلداری داده و با او سخن بگوید. فاطمه (س) این جریان را به امیر المؤمنین (ع) گزارش داد. حضرت علی (ع) فرمود: هرگاه آمدن فرشته را احساس کردی و صدایش را شنیدی، سخنان او را بلند بازگو کن که من بشنوم. وی چنین کرد و حضرت هرچه میشنید مینوشت؛ تا آنکه از آن سخنان مصحفی ساخته شد. در آن مصحف، چیزی از حلال و حرام نیست، بلکه در آن، علم به پیشامدهای آینده است[۱]. ابو بصیر به امام صادق (ع) عرض کرد: مصحف فاطمه چیست؟ حضرت فرمود: "مصحفی است سه برابر قرآنی که در دست دارید. به خدا سوگند حتی یک حرف قرآن در آن نیست"[۲]. برطبق روایات، این مصحف شریف، دست به دست از امامی به امام دیگر منتقل گشته است، تا به دست مبارک امام زمان (ع) رسیده است. امام رضا (ع) میفرماید: "امام نشانههایی دارد: دانشمندترین مردم است. در داوری، پرهیزکاری، بردباری، شجاعت، عبادت، سخاوت، سرآمد روزگار است... و مصحف فاطمه نیز در دست اوست"[۳].
- روایت شده که صحیفه فاطمه به طول هفتاد ذراع و به عرض یک پوست گوسفند بوده است و همه احکامی که بنی آدم به آن نیاز داشته باشد، حتی تاوان خراش در آن نوشته شده است[۴][۵].
جفر و چیستی آن
- این کتاب یکی از معروفترین منابع[۶] و کتب نزد امامان(ع) است.[۷] جفر به معنای مخزنی از چرم است، حاوی علوم انبیا و اوصیاء و گذشتگان از بنی اسرائیل.[۸] این کتاب از نشانهها و اختصاصات امامت بوده[۹] و اکنون نزد امام زمان(ع) است.[۱۰]
محتوای جفر بر اساس روایات
- روایات[۱۱] محتوای خاصی برای این کتاب بیان کرده اند مانند:
- جفر حاوی "عِلْمُ الأَوَّلِينَ وَ الاخِرِين" است: امام صادق(ع) برای ابوحمزۀ ثمالی جریان مفصل الواح حضرت موسی(ع) بعد از رحلتش و نحوه رسیدن آن به دست مبارک پیامبر اکرم(ص) و کیفیت فراگیری امیرالمؤمنین(ع) محتویات آنها را بیان داشته و در پایان میفرماید:[۱۲] «رسول خدا(ص) به امیرالمؤمنین(ع) امر فرمود که الواح را استنساخ نماید، و ایشان آنها را در پوست گوسفندی نوشت و آن جفر است و در آن است علم اولین و آخرین، و آن نزد ماست و ... .»[۱۳]
- جفر را شامل "عِلْمِ الْمَنَايَا وَ الْبَلَايَا وَ الرَّزَايَا وَ عِلْمِ مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة"[۱۴] معرفی مینمایند:[۱۵] در روایتی سدیر صیرفی می گوید:[۱۶] من و مفضل بن عمر و داوود بن کثیر رقی و ابوبصیر و ابان بن تغلب بر مولایمان امام صادق(ع) وارد شدیم (...) سپس فرمودند: «وای بر شما، من امروز صبح در کتاب جفر نگریستم و آن کتابی است مشتمل بر علم منایا و بلایا و رزایا و علم آنچه در گذشته بوده و آنچه در آینده تا روز قیامت به وقوع خواهد پیوست، که خداوند مخصوص گردانیده به آن محمد(ص) و ائمه(ع) بعد از وی را.»[۱۷]
- برخی از روایات دیگر جفر را حاوی "جَمِيع الْعُلُوم" وصف میکنند: حسن بن فضال نقل می کند امام رضا(ع) فرمودند:[۱۸] امام نشانه هایی دارد ... و جفر اکبر و جفر اصغر که جمیع علوم در آنهاست نزد وی است.»[۱۹]
- برخی از روایات هم جفر را شامل "عِلْمُ النَّبِيِّينَ وَ الْوَصِيِّينَ وَ عِلْمُ الْعُلَمَاءِ الَّذِينَ مَضَوْا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ"[۲۰] دانستهاند: [۲۱] ابوبصیر میگوید بر امام صادق(ع) وارد شده عرض کردم:[۲۲] فدایت شوم سؤالی دارم، آیا کسی در اینجا هست که سخنم را بشنود؟ امام صادق(ع) پرده بین خود و اتاق دیگر را بالا زده و درون آن را نگریسته و فرمودند: ای ابو محمد از آنچه در نظر داری سؤال نما. عرض کردم: فدایت شوم، شیعیانت حدیثی نقل مینمایند که رسول خدا(ص) به علی(ع) بابی تعلیم نمود که از آن، هزار باب گشوده میشود؟ امام صادق(ع) فرمود: ای ابو محمد، پیامبر(ص) به علی(ع) هزار باب آموخت که از هر بابش هزار باب گشوده میشود ... سپس مدتی سکوت نموده و بعد فرمود: همانا جفر نزد ماست و آنان چه میدانند که جفر چیست. پرسیدم: جفر چیست؟ فرمود: ظرفی از پوستهای دباغی شده است که در آن علم انبیاء و اوصیاء و علم علمای گذشته بنی اسرائیل وجود دارد.»[۲۳]
چیستی جامعه
- جامعه کتابی است مخصوص علی(ع) به طول هفتاد زراع و در آن کلیۀ حوادث عالم تا پایان به طریق رمز نوشته شده است و اولاد آن حضرت به آن کتاب حکم میکنند.[۲۴] از این کتاب با نام صحیفۀ علی(ع) یا کتاب علی(ع) نیز یاد میشود.[۲۵] این کتاب بعد از امیرالمؤمنین(ع) به امامان بعدی یکی پس از دیگری منتقل شده و اکنون نزد امام زمان(ع) است.[۲۶]
روایات دربارۀ جامعه
- روایاتی در این زمینه وارد شده است[۲۷] مانند: ابوبصیر از امام صادق(ع) روایت می کند که حضرت فرمودند:[۲۸] «ای ابومحمد! جامعه نزد ما است و آنها چه میدانند جامعه چیست؟» عرض کردم: "قربانت گردم! جامعه چیست؟" فرمود: «صحیفهای است با طول هفتاد ذرع به ذرع رسول خدا(ص) و املای آن حضرت از دهان مبارکش و دست خط علی(ع). هر حلال و حرام و هر چیزی که مردم به آن نیاز داشته باشند؛ حتی دیه خراشهای کوچک، در آن است.» امام با دستش به من زد و فرمود: ای ابومحمد! به من اجازه میدهی؟ عرض کردم: قربانت گردم من در اختیار شما هستم. هرچه میخواهید بکن. حضرت همچون کسی که خشمگین است، دست مرا نیشگون گرفت و فرمود: حتی دیه این، عرض کردم: به خدا این علم است. فرمود: این علم است؛ ولی نه همه علم.»[۲۹]
پانویس
- ↑ اصول کافی، ج ۱، ص ۲۴.
- ↑ اصول کافی، ج ۱، ص ۲۸۳.
- ↑ اثبات الهداة، ج ۷، ص ۳۸۸.
- ↑ معارف و معاریف، ج ۶، ص ۶۵۵.
- ↑ مجتبی تونهای، موعودنامه، ص۶۶۸.
- ↑ ر.ک. افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۴۴ ـ ۵۰
- ↑ ر.ک. بخارایی زاده، سیدحبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰
- ↑ ر.ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۸۳
- ↑ ر.ک. غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۹۹ ـ ۱۳۰؛ باقری، سید محمد فائز، بررسی علم اولیای الهی، ص ۱۱۶ ـ ۱۲۹
- ↑ ر.ک. شیرازی، سید محمد(سلطان الواعظین)، شبهای پیشاور، ص ۲۱۴ ـ ۲۱۵؛ نمازی شاهرودی، علی، علم غیب، ص ۱۱۰؛ امینی، ابراهیم، علم امام از دیدگاه احادیث، صفحه؟؟؟؛ خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۹۹ ـ ۱۳۰؛ گنجی، حسین، امام شناسی، ج ۱، ص ۱۷۲؛ بیابانی اسکویی، محمد، امامت، ص ۱۴۷؛ باقری، سید محمد فائز، بررسی علم اولیای الهی، ص ۱۱۶ ـ ۱۲۹؛ امام خان، عسکری، منشأ و قلمرو علم امام، فصل پنجم، صفحه؟؟؟؛ رستمی، محمد زمان، آل بویه، طاهره، علم امام، صفحه؟؟؟؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۸۳؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، ص ۶۶؛ شیخزاده، قاسم علی، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا، ص ۶۷ ـ ۷۱؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۴۴ ـ ۵۰
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص ۱۹۴
- ↑ ر.ک. بخارایی زاده، سیدحبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰؛ افتخاری، سید ابراهیم، بررسی مقایسهای شئون امامت در مکتب قم و بغداد، ص ۶۲ ـ ۶۶
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۳
- ↑ ر.ک. نمازی شاهرودی، علی، علم غیب، ص ۱۱۰
- ↑ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة للحجة، ص ۱۶۷
- ↑ ر.ک. بخارایی زاده، سیدحبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰؛ افتخاری، سید ابراهیم، بررسی مقایسهای شئون امامت در مکتب قم و بغداد، ص ۶۲ ـ ۶۶
- ↑ حرعاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات،ج ۵ ،ص ۳۴۴
- ↑ ر.ک. بخارایی زاده، سیدحبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۳۹
- ↑ ر.ک. بخارایی زاده، سیدحبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰
- ↑ كلینی، قم، نشر دارالحدیث ، ج۱ ،ص ۲۳۹
- ↑ ر.ک. مظفر، محمد حسین، پژوهشی در باب علم امام، ص ۷۹ ـ ۸۲؛ بخارایی زاده، سیدحبیب، علم غیب امامان از نگاه عقل کتاب و سنت، ص ۱۶۳ ـ ۱۷۰؛ رستمی، محمد زمان، آل بویه، طاهره، علم امام، صفحه؟؟؟؛ پارسانسب، گل افشان، پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا، ص ۳۸
- ↑ ر.ک. شیرازی، سید محمد(سلطان الواعظین)، شبهای پیشاور، ص ۲۱۴ ـ ۲۱۵
- ↑ ر.ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۹۹ ـ ۱۳۰؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۴۴ ـ ۵۰؛ باقری، سید محمد فائز، بررسی علم اولیای الهی، ص ۱۱۶ ـ ۱۲۹؛ اکبری راد، طیبه، جمشیدی، فاطمه، بررسی مفهوم علم و کیفیت انتقال آن در احادیث، ص ۹۸
- ↑ ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۹۹ ـ ۱۳۰
- ↑ ر.ک. مظفر، محمد حسین، پژوهشی در باب علم امام، ص ۷۹ ـ ۸۲؛ هاشمی، سید علی، ماهیت علم امام بررسی تاریخی و کلامی، ص ۱۹۱ ـ ۱۹۵؛ بیابانی اسکویی، محمد، امامت، ص ۱۴۷؛ امام خان، عسکری، منشأ و قلمرو علم امام، فصل پنجم، صفحه؟؟؟؛ رستمی، محمد زمان، آل بویه، طاهره، علم امام، صفحه؟؟؟؛ افقی، داوود، بررسی غلو در روایات علم اهل بیت از کتاب بصائر الدرجات، ص ۴۴ ـ ۵۰؛ مشکی، محمد، بررسی علم امام از دیدگاه شیخ مفید، فصلنامه فلسفی کلامی، ش ۴۵، ص ۳۰۶؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۸۳؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، ص ۶۶؛ شیخزاده، قاسم علی، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا، ص ۶۷ ـ ۷۱
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۳۹
- ↑ ر.ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام نوین اسلامی، ج ۲، ص ۳۹۲ ـ ۳۹۶؛ گنجی، حسین، امام شناسی، ج ۱، ص ۱۷۲؛ باقری، سید محمد فائز، بررسی علم اولیای الهی، ص ۱۱۶ ـ ۱۲۹؛ رنجبر، جواد، کنکاشی در کیفیت علم و سرچشمه های علم امام، صفحه؟؟؟؛ امام خان، عسکری، منشأ و قلمرو علم امام، فصل پنجم، صفحه؟؟؟