شهادت کنیزان به رؤیت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مدخل مرتبط
{{مهدویت}}
| موضوع مرتبط = رؤیت امام مهدی
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| عنوان مدخل  =  
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| مداخل مرتبط =  
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] | [[امام مهدی در حدیث]] | [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div>
}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== مقدمه ==
*افرادی که در خانه [[امام حسن عسکری]] {{ع}} مشغول خدمت بودند، به همراه برخی کنیزکان، از جمله کسانی بودند که [[امام مهدی]] {{ع}} را ملاقات کردند؛ مانند خدمتکار منزل "طریف خادم"<ref>کافی، ج ۱، ص ۳۳۲.</ref> و "خادمه ابراهیم بن عبدة نیشابوری" که همراه آقای خود به زیارت چهره مبارک امام {{ع}} نایل گشت<ref>همان، ص ۳۳۱.</ref> و "ابو الادیان خادم"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۷۵.</ref> و "[[ابو غانم خادم]]" نیز فردی به نام "عقید خادم"<ref>همان، ص ۴۷۴.</ref> و پیرزنی خادمه<ref>غیبة طوسی، ص ۲۷۳.</ref> و "کنیز ابو علی خیزرانی" که به [[امام عسکری]]‌اش اهدا کرد<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۳۱.</ref>، شهادت داده‌اند و از جمله کنیزانی که حضرت را ملاقات کردند "نسیم"<ref>همان، ص ۴۳۰.</ref> و "ماریه"<ref>همان.</ref> می‌باشند. همچنین مسرور طبّاخ، غلام [[امام عسکری]] {{ع}} نیز به دیدار [[امام زمان]] {{ع}} اعتراف کرده است و همه آنان مانند "ابو غانم خادم" شهادت داده‌اند. "ابو غانم خادم" می‌گوید: خداوند به ابو محمد عسکری {{ع}} پسری عطا فرمود که نامش را محمد گذارد و سه روز پس از ولادتش، طفل را به اصحاب و یاران خود نشان داد و فرمود: "این ولی امر شما پس از من است، او خلیفه من بر شماست" او همان کسی است که گردن‌ها در انتظار او کشیده خواهد شد و هنگامی که زمین از ظلم و ستم پر گردد، او قیام کرده و آن را از عدل و داد پر خواهد ساخت"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۴۳۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۴۱.</ref>.
افرادی که در خانه [[امام حسن عسکری]] {{ع}} مشغول خدمت بودند، به همراه برخی کنیزکان، از جمله کسانی بودند که [[امام مهدی]] {{ع}} را ملاقات کردند؛ مانند خدمتکار منزل "طریف خادم"<ref>الکافی، ج۱، ص۳۳۲.</ref> و "خادمه ابراهیم بن عبدة نیشابوری" که همراه آقای خود به زیارت چهره مبارک امام {{ع}} نایل گشت<ref>الکافی، ج ۱، ص ۳۳۲.</ref> و "ابو الادیان خادم"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص۴۷۵.</ref> و "[[ابو غانم خادم]]" نیز فردی به نام "عقید خادم"<ref>همان، ص۴۷۴.</ref> و پیرزنی خادمه<ref>غیبة طوسی، ص۲۷۳.</ref> و "کنیز ابو علی خیزرانی" که به [[امام عسکری]]‌اش اهدا کرد<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص۴۳۱.</ref>، شهادت داده‌اند و از جمله کنیزانی که حضرت را ملاقات کردند "نسیم"<ref>همان، ص۴۳۰.</ref> و "ماریه"<ref>همان.</ref> هستند. همچنین مسرور طبّاخ، غلام [[امام عسکری]] {{ع}} نیز به دیدار [[امام زمان]] {{ع}} اعتراف کرده است و همه آنان مانند "ابو غانم خادم" شهادت داده‌اند. "ابو غانم خادم" می‌گوید: خداوند به ابو محمد عسکری {{ع}} پسری عطا فرمود که نامش را محمد گذارد و سه روز پس از ولادتش، طفل را به اصحاب و یاران خود نشان داد و فرمود: "این ولی امر شما پس از من است، او خلیفه من بر شماست" او همان کسی است که گردن‌ها در انتظار او کشیده خواهد شد و هنگامی که زمین از ظلم و ستم پر گردد، او قیام کرده و آن را از عدل و داد پر خواهد ساخت"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص۴۳۱.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۴۱.</ref>


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
* [[چه کسانی امام مهدی را زیارت کرده‌اند؟ (پرسش)]]
* [[چه کسانی امام مهدی را زیارت کرده‌اند؟ (پرسش)]]


{{جستارهای وابسته}}
== منابع ==
==منابع==
{{منابع}}
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']].
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس2}}
{{امام مهدی}}


[[رده:امام مهدی]]
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:شهادت کنیزان به رؤیت امام مهدی]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۸

مقدمه

افرادی که در خانه امام حسن عسکری (ع) مشغول خدمت بودند، به همراه برخی کنیزکان، از جمله کسانی بودند که امام مهدی (ع) را ملاقات کردند؛ مانند خدمتکار منزل "طریف خادم"[۱] و "خادمه ابراهیم بن عبدة نیشابوری" که همراه آقای خود به زیارت چهره مبارک امام (ع) نایل گشت[۲] و "ابو الادیان خادم"[۳] و "ابو غانم خادم" نیز فردی به نام "عقید خادم"[۴] و پیرزنی خادمه[۵] و "کنیز ابو علی خیزرانی" که به امام عسکری‌اش اهدا کرد[۶]، شهادت داده‌اند و از جمله کنیزانی که حضرت را ملاقات کردند "نسیم"[۷] و "ماریه"[۸] هستند. همچنین مسرور طبّاخ، غلام امام عسکری (ع) نیز به دیدار امام زمان (ع) اعتراف کرده است و همه آنان مانند "ابو غانم خادم" شهادت داده‌اند. "ابو غانم خادم" می‌گوید: خداوند به ابو محمد عسکری (ع) پسری عطا فرمود که نامش را محمد گذارد و سه روز پس از ولادتش، طفل را به اصحاب و یاران خود نشان داد و فرمود: "این ولی امر شما پس از من است، او خلیفه من بر شماست" او همان کسی است که گردن‌ها در انتظار او کشیده خواهد شد و هنگامی که زمین از ظلم و ستم پر گردد، او قیام کرده و آن را از عدل و داد پر خواهد ساخت"[۹].[۱۰]

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. الکافی، ج۱، ص۳۳۲.
  2. الکافی، ج ۱، ص ۳۳۲.
  3. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۷۵.
  4. همان، ص۴۷۴.
  5. غیبة طوسی، ص۲۷۳.
  6. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۳۱.
  7. همان، ص۴۳۰.
  8. همان.
  9. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۳۱.
  10. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۴۱.