اسماعیل بن حماد بن ابی‌حنیفه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سال' به 'سال') |
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه ') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسماعیل بن حماد بن ابی‌حنیفه در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسماعیل بن حماد بن ابی‌حنیفه در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوحیان اسماعیل بن حماد بن ابی حنیفه حنفی کوفی بغدادی]] نوه [[ابوحنیفه]] بود که [[علم فقه]] را نزد پدرش [[حماد بن ابی‌حنیفه]] و [[حسن بن زیاد]]، و [[علم حدیث]] را از پدرش و [[مالک بن مِغوَل]] و [[عمر بن ذرّ]] فرا گرفت. او مردی عالم و [[زاهد]] و از فقهای بزرگ [[فرقه]] [[حنفی]] به شمار می‌‌آمد.<ref>الجواهر المضیئه، ج۱، ص۱۴۸.</ref> عده‌ای گفته‌اند که وی جهمی (طرفدار [[جهم بن صفوان]]) و غیر ثقه بوده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۵، ص۷۵.</ref> او در امر [[قضاوت]] [[بصیرت]] و [[تسلط]] پیدا کرد و از طرف [[امین]] به سمت قضاوت در جانب شرقی [[بغداد]] [[منصوب]] شد و در سال | [[ابوحیان اسماعیل بن حماد بن ابی حنیفه حنفی کوفی بغدادی]] نوه [[ابوحنیفه]] بود که [[علم فقه]] را نزد پدرش [[حماد بن ابی‌حنیفه]] و [[حسن بن زیاد]]، و [[علم حدیث]] را از پدرش و [[مالک بن مِغوَل]] و [[عمر بن ذرّ]] فرا گرفت. او مردی عالم و [[زاهد]] و از فقهای بزرگ [[فرقه]] [[حنفی]] به شمار می‌‌آمد.<ref>الجواهر المضیئه، ج۱، ص۱۴۸.</ref> عده‌ای گفته‌اند که وی جهمی (طرفدار [[جهم بن صفوان]]) و غیر ثقه بوده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۵، ص۷۵.</ref> او در امر [[قضاوت]] [[بصیرت]] و [[تسلط]] پیدا کرد و از طرف [[امین]] به سمت قضاوت در جانب شرقی [[بغداد]] [[منصوب]] شد و در سال ۱۹۴ه در رصافه و [[کوفه]] [[منصب قضاوت]] را به دست گرفت و در سال ۲۱۰ه به مدت یک سال در [[بصره]] به قضاوت نشست.<ref>تاریخ بغداد، ج۶، ص۲۴۳.</ref> ابوحیان سرانجام در [[ذی قعده]] سال ۲۱۲ در اثر [[بیماری]] فلج در سن [[جوانی]] از [[دنیا]] رفت.<ref>الاعلام، ج۱، ص۳۱۳.</ref> آثار او عبارت‌اند از: الجامع در فقه حنفی؛ الردّ علی القدریّه؛ رسالة الی البستّی و الارجاء<ref>الجواهر المضیئه، ج۱، ص۱۴۸.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۸۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۳
اسماعیل بن حماد بن ابی‌حنیفه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسماعیل بن حماد بن ابی‌حنیفه در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوحیان اسماعیل بن حماد بن ابی حنیفه حنفی کوفی بغدادی نوه ابوحنیفه بود که علم فقه را نزد پدرش حماد بن ابی‌حنیفه و حسن بن زیاد، و علم حدیث را از پدرش و مالک بن مِغوَل و عمر بن ذرّ فرا گرفت. او مردی عالم و زاهد و از فقهای بزرگ فرقه حنفی به شمار می‌‌آمد.[۱] عده‌ای گفته‌اند که وی جهمی (طرفدار جهم بن صفوان) و غیر ثقه بوده است.[۲] او در امر قضاوت بصیرت و تسلط پیدا کرد و از طرف امین به سمت قضاوت در جانب شرقی بغداد منصوب شد و در سال ۱۹۴ه در رصافه و کوفه منصب قضاوت را به دست گرفت و در سال ۲۱۰ه به مدت یک سال در بصره به قضاوت نشست.[۳] ابوحیان سرانجام در ذی قعده سال ۲۱۲ در اثر بیماری فلج در سن جوانی از دنیا رفت.[۴] آثار او عبارت‌اند از: الجامع در فقه حنفی؛ الردّ علی القدریّه؛ رسالة الی البستّی و الارجاء[۵].[۶]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
