موسی بن ابراهیم مروزی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[موسی بن ابراهیم مروزی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام کاظم| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[موسی بن ابراهیم مروزی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
از نسبت [[ابوحمران موسی بن ابراهیم مروزی]] چنین بر می‌‌آید که [[اهل مرو]] بود. وی به همراه گروهی از [[مردمان]] [[مرو]] در منطقه‌ای در [[بغداد]] سکونت داشتند که بعدها به مراوزه [[شهرت]] یافت.<ref>الاعلام، ج۷، ص۳۱۹.</ref> [[اهل سنت]] [[کنیه]] وی را ابوعمران، و [[امامیه]] ابوحمران نوشته‌اند. وی از [[اصحاب امام کاظم]]{{ع}} به شمار می‌‌رفت.<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۹.</ref> او احادیثی را از آن بزرگوار [[روایت]] کرده است که برخی از آنها مربوط به زمانی است که [[امام]]{{ع}}در [[زندان هارون]] به سر می‌‌بردند.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۳۹؛ الفهرست (طوسی)، ص۱۶۴.</ref> علاوه بر [[امام کاظم]]{{ع}} از افرادی چون [[عبدالله بن لهیعه]]،<ref>لسان المیزان، ج۶، ص۱۱۱.</ref> [[ابراهیم بن سعد]] و [[اسماعیل بن جعفر]] [[حدیث]] شنیده و روایت کرده است.<ref>قاموس الرجال، ج۹، ص۱۳۴.</ref> گفته شده که [[سندی بن شاهک]] زندانبان [[هارون الرشید]] [[تعلیم و تربیت]] فرزند خود ر ا به مروزی سپرد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۳۹.</ref> بنا بر روایتی، مدتی نیز [[مسئولیت]] انتظامات منطقه [[کرخ بغداد]] را بر عهده داشت.<ref>الاعلام، ج۷، ص۳۱۹.</ref> از دیگر [[شاگردان]] و [[راویان]] وی کسانی چون [[عیسی بن علی]] ناقد،<ref>میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۹۹.</ref> [[محمد بن خلف بن عبدالسلام]] و [[عبیدالله دهقان]] را می‌‌توان نام برد.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۲۷۰.</ref> [[یحیی بن معین]] و [[دارقطنی]] از [[رجال شناسان]] اهل سنت وی را [[تکذیب]] کرده و [[متروک الحدیث]] خوانده‌اند.<ref> میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۹۹.</ref> | از نسبت [[ابوحمران موسی بن ابراهیم مروزی]] چنین بر می‌‌آید که [[اهل مرو]] بود. وی به همراه گروهی از [[مردمان]] [[مرو]] در منطقه‌ای در [[بغداد]] سکونت داشتند که بعدها به مراوزه [[شهرت]] یافت.<ref>الاعلام، ج۷، ص۳۱۹.</ref> [[اهل سنت]] [[کنیه]] وی را ابوعمران، و [[امامیه]] ابوحمران نوشته‌اند. وی از [[اصحاب امام کاظم]]{{ع}} به شمار می‌‌رفت.<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۹.</ref> او احادیثی را از آن بزرگوار [[روایت]] کرده است که برخی از آنها مربوط به زمانی است که [[امام]]{{ع}}در [[زندان هارون]] به سر می‌‌بردند.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۳۹؛ الفهرست (طوسی)، ص۱۶۴.</ref> علاوه بر [[امام کاظم]]{{ع}} از افرادی چون [[عبدالله بن لهیعه]]،<ref>لسان المیزان، ج۶، ص۱۱۱.</ref> [[ابراهیم بن سعد]] و [[اسماعیل بن جعفر]] [[حدیث]] شنیده و روایت کرده است.<ref>قاموس الرجال، ج۹، ص۱۳۴.</ref> گفته شده که [[سندی بن شاهک]] زندانبان [[هارون الرشید]] [[تعلیم و تربیت]] فرزند خود ر ا به مروزی سپرد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۳۳۹.</ref> بنا بر روایتی، مدتی نیز [[مسئولیت]] انتظامات منطقه [[کرخ بغداد]] را بر عهده داشت.<ref>الاعلام، ج۷، ص۳۱۹.</ref> از دیگر [[شاگردان]] و [[راویان]] وی کسانی چون [[عیسی بن علی]] ناقد،<ref>میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۹۹.</ref> [[محمد بن خلف بن عبدالسلام]] و [[عبیدالله دهقان]] را می‌‌توان نام برد.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۲۷۰.</ref> [[یحیی بن معین]] و [[دارقطنی]] از [[رجال شناسان]] اهل سنت وی را [[تکذیب]] کرده و [[متروک الحدیث]] خوانده‌اند.<ref> میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۹۹.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام کاظم است. موسی بن ابراهیم مروزی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: موسی بن ابراهیم مروزی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
از نسبت ابوحمران موسی بن ابراهیم مروزی چنین بر می‌‌آید که اهل مرو بود. وی به همراه گروهی از مردمان مرو در منطقه‌ای در بغداد سکونت داشتند که بعدها به مراوزه شهرت یافت.[۱] اهل سنت کنیه وی را ابوعمران، و امامیه ابوحمران نوشته‌اند. وی از اصحاب امام کاظم(ع) به شمار می‌‌رفت.[۲] او احادیثی را از آن بزرگوار روایت کرده است که برخی از آنها مربوط به زمانی است که امام(ع)در زندان هارون به سر می‌‌بردند.[۳] علاوه بر امام کاظم(ع) از افرادی چون عبدالله بن لهیعه،[۴] ابراهیم بن سعد و اسماعیل بن جعفر حدیث شنیده و روایت کرده است.[۵] گفته شده که سندی بن شاهک زندانبان هارون الرشید تعلیم و تربیت فرزند خود ر ا به مروزی سپرد.[۶] بنا بر روایتی، مدتی نیز مسئولیت انتظامات منطقه کرخ بغداد را بر عهده داشت.[۷] از دیگر شاگردان و راویان وی کسانی چون عیسی بن علی ناقد،[۸] محمد بن خلف بن عبدالسلام و عبیدالله دهقان را می‌‌توان نام برد.[۹] یحیی بن معین و دارقطنی از رجال شناسان اهل سنت وی را تکذیب کرده و متروک الحدیث خوانده‌اند.[۱۰]
تاریخ دقیق وفات وی معلوم نیست، ولی برخی آن را پس از ۲۲۹هـ دانسته‌اند.[۱۱] او دارای کتاب الحدیث است که مجموعه‌ای از روایاتی بوده که از امام کاظم(ع) نقل کرده است[۱۲].[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الاعلام، ج۷، ص۳۱۹.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۵۹.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۳۳۹؛ الفهرست (طوسی)، ص۱۶۴.
- ↑ لسان المیزان، ج۶، ص۱۱۱.
- ↑ قاموس الرجال، ج۹، ص۱۳۴.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۳۳۹.
- ↑ الاعلام، ج۷، ص۳۱۹.
- ↑ میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۹۹.
- ↑ جامع الرواة، ج۲، ص۲۷۰.
- ↑ میزان الاعتدال، ج۴، ص۱۹۹.
- ↑ الاعلام، ج۷، ص۳۱۹.
- ↑ الذریعه، ج۶، ص۳۶۸.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۷۹۱-۷۹۲.