اسماعیل بن حماد بن ابی‌حنیفه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوحیان اسماعیل بن حماد بن ابی حنیفه حنفی کوفی بغدادی]] نوه [[ابوحنیفه]] بود که [[علم فقه]] را نزد پدرش [[حماد بن ابی‌حنیفه]] و [[حسن بن زیاد]]، و [[علم حدیث]] را از پدرش و [[مالک بن مِغوَل]] و [[عمر بن ذرّ]] فرا گرفت. او مردی عالم و [[زاهد]] و از فقهای بزرگ [[فرقه]] [[حنفی]] به شمار می‌‌آمد.<ref>الجواهر المضیئه، ج۱، ص۱۴۸.</ref> عده‌ای گفته‌اند که وی جهمی (طرفدار [[جهم بن صفوان]]) و غیر ثقه بوده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۵، ص۷۵.</ref> او در امر [[قضاوت]] [[بصیرت]] و [[تسلط]] پیدا کرد و از طرف [[امین]] به سمت قضاوت در جانب شرقی [[بغداد]] [[منصوب]] شد و در سال ۱۹۴ه‍ در رصافه و [[کوفه]] [[منصب قضاوت]] را به دست گرفت و در سال ۲۱۰ه‍ به مدت یک سال در [[بصره]] به قضاوت نشست.<ref>تاریخ بغداد، ج۶، ص۲۴۳.</ref> ابوحیان سرانجام در [[ذی قعده]] سال ۲۱۲ در اثر [[بیماری]] فلج در سن [[جوانی]] از [[دنیا]] رفت.<ref>الاعلام، ج۱، ص۳۱۳.</ref> آثار او عبارت‌اند از: الجامع در فقه حنفی؛ الردّ علی القدریّه؛ رسالة الی البستّی و الارجاء<ref>الجواهر المضیئه، ج۱، ص۱۴۸.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۸۱.</ref>