شریح بن هانی حارثی در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۶

مقدمه

شریح بن هانی، مکنّی به "ابو مقدام" از تابعین و فقهای مبرّز زمان خویش و از افراد موثق نزد علمای علم رجال و در زمره یاران خاص امام علی (ع) بود. شریح در جنگ‌های امام (ع) در رکاب ایشان حضور داشت. وی در جنگ جمل از فرماندهان سپاه امام بود. هم‌چنین امام (ع) او را به سمت رئیس شرطه‌های شهر کوفه و مسئول برقراری نظم و امنیت در کوفه منصوب کرد. امام (ع) هنگامی‌که او را در طلیعه‌ سپاه خود به سرزمین شام می‌فرستاد، در نامه‌ای به او نوشت: در هر بام و شام از خدا بترس، از فریب دنیا بر خود بیم دار، هیچ‎‌گاه دنیا را امین مشمار و بدان که اگر خود را بازنداری، از بسیار آنچه دوست می‌داری به‌خاطر آنچه ناخوش و زشت –می‌شماری- هوس‌ها تو را بدین سو و آن سو کشاند و زیان‌های بسیار به تو رساند. پس نفست را بازدار و در پی هوس رفتنش مگذار و چون خشمت سر کشد خُردش ساز و بکوبش و برانداز^[۱].

خداوند به شریح عمر طولانی فرمود به گونه‌ای که زمان امارت حجاج ثقفی را نیز درک کرد. او سرانجام در سال ۷۸ هجری در سن ۱۲۰ سالگی درگذشت^[۲].

منابع

دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۱

پانویس

↑ نهج البلاغه، نامه ۵۶: «"اتَّقِ اللَّهَ فِي كُلِّ صَبَاحٍ وَ مَسَاءٍ، وَ خَفْ عَلَى نَفْسِكَ الدُّنْيَا الْغَرُورَ وَ لَا تَأْمَنْهَا عَلَى حَالٍ؛ وَ اعْلَمْ أَنَّكَ إِنْ لَمْ تَرْدَعْ نَفْسَكَ عَنْ كَثِيرٍ مِمَّا تُحِبُّ مَخَافَةَ [مَكْرُوهِهِ] مَكْرُوهٍ، سَمَتْ بِكَ الْأَهْوَاءُ إِلَى كَثِيرٍ مِنَ الضَّرَرِ؛ فَكُنْ لِنَفْسِكَ مَانِعاً رَادِعاً، وَ [لِنَزَوَاتِكَ] لِنَزْوَتِكَ عِنْدَ الْحَفِيظَةِ وَاقِماً قَامِعاً"»
↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص ۴۹۴- ۴۹۵.

[1] نهج البلاغه، نامه ۵۶: «"اتَّقِ اللَّهَ فِي كُلِّ صَبَاحٍ وَ مَسَاءٍ، وَ خَفْ عَلَى نَفْسِكَ الدُّنْيَا الْغَرُورَ وَ لَا تَأْمَنْهَا عَلَى حَالٍ؛ وَ اعْلَمْ أَنَّكَ إِنْ لَمْ تَرْدَعْ نَفْسَكَ عَنْ كَثِيرٍ مِمَّا تُحِبُّ مَخَافَةَ [مَكْرُوهِهِ] مَكْرُوهٍ، سَمَتْ بِكَ الْأَهْوَاءُ إِلَى كَثِيرٍ مِنَ الضَّرَرِ؛ فَكُنْ لِنَفْسِكَ مَانِعاً رَادِعاً، وَ [لِنَزَوَاتِكَ] لِنَزْوَتِكَ عِنْدَ الْحَفِيظَةِ وَاقِماً قَامِعاً"»

[2] دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص ۴۹۴- ۴۹۵.

[۱]

[۲]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 | موضوع مرتبط = شریح بن هانی حارثی
 | عنوان مدخل  = [[شریح بن هانی حارثی]]
-| مداخل مرتبط =  [[شریح بن هانی حارثی در تاریخ اسلامی]] - [[شریح بن هانی حارثی در نهج البلاغه]]
+| مداخل مرتبط = [[شریح بن هانی حارثی در تاریخ اسلامی]] - [[شریح بن هانی حارثی در نهج البلاغه]]
 | پرسش مرتبط  =
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-شریح بن هانی، مکنّی به "ابو مقدام" از [[تابعین]] و فقهای مبرّز زمان خویش و از افراد [[موثق]] نزد علمای [[علم رجال]] و در زمره [[یاران خاص امام علی]]{{ع}} بود. شریح در [[جنگ‌های امام]]{{ع}} در رکاب ایشان حضور داشت. وی در [[جنگ جمل]] از [[فرماندهان سپاه]] [[امام]] بود. هم‌چنین [[امام]]{{ع}} او را به سمت [[رئیس]] شرطه‌های شهر [[کوفه]] و [[مسئول]] [[برقراری نظم]] و [[امنیت]] در [[کوفه]] [[منصوب]] کرد. [[امام]]{{ع}} هنگامی‌که او را در طلیعه‌ [[سپاه]] خود به سرزمین [[شام]] می‌فرستاد، در نامه‌ای به او نوشت: در هر بام و [[شام]] از [[خدا]] بترس، از [[فریب]] [[دنیا]] بر خود [[بیم]] دار، هیچ‎‌گاه [[دنیا]] را [[امین]] مشمار و بدان که اگر خود را بازنداری، از بسیار آنچه [[دوست]] می‌داری به‌خاطر آنچه ناخوش و زشت –می‌شماری- هوس‌ها تو را بدین سو و آن سو کشاند و زیان‌های بسیار به تو رساند. پس نفست را بازدار و در پی [[هوس]] رفتنش مگذار و چون خشمت سر کشد خُردش ساز و بکوبش و برانداز<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۶: {{متن حدیث|"اتَّقِ اللَّهَ فِي كُلِّ صَبَاحٍ وَ مَسَاءٍ، وَ خَفْ عَلَى نَفْسِكَ الدُّنْيَا الْغَرُورَ وَ لَا تَأْمَنْهَا عَلَى حَالٍ؛ وَ اعْلَمْ أَنَّكَ إِنْ لَمْ تَرْدَعْ نَفْسَكَ عَنْ كَثِيرٍ مِمَّا تُحِبُّ مَخَافَةَ [مَكْرُوهِهِ] مَكْرُوهٍ، سَمَتْ بِكَ الْأَهْوَاءُ إِلَى كَثِيرٍ مِنَ الضَّرَرِ؛ فَكُنْ لِنَفْسِكَ مَانِعاً رَادِعاً، وَ [لِنَزَوَاتِكَ] لِنَزْوَتِكَ عِنْدَ الْحَفِيظَةِ وَاقِماً قَامِعاً"}}</ref>.
+شریح بن هانی، مکنّی به "ابو مقدام" از [[تابعین]] و فقهای مبرّز زمان خویش و از افراد [[موثق]] نزد علمای [[علم رجال]] و در زمره [[یاران خاص امام علی]] {{ع}} بود. شریح در [[جنگ‌های امام]] {{ع}} در رکاب ایشان حضور داشت. وی در [[جنگ جمل]] از [[فرماندهان سپاه]] [[امام]] بود. هم‌چنین [[امام]] {{ع}} او را به سمت [[رئیس]] شرطه‌های شهر [[کوفه]] و [[مسئول]] [[برقراری نظم]] و [[امنیت]] در [[کوفه]] [[منصوب]] کرد. [[امام]] {{ع}} هنگامی‌که او را در طلیعه‌ [[سپاه]] خود به سرزمین [[شام]] می‌فرستاد، در نامه‌ای به او نوشت: در هر بام و [[شام]] از [[خدا]] بترس، از [[فریب]] [[دنیا]] بر خود [[بیم]] دار، هیچ‎‌گاه [[دنیا]] را [[امین]] مشمار و بدان که اگر خود را بازنداری، از بسیار آنچه [[دوست]] می‌داری به‌خاطر آنچه ناخوش و زشت –می‌شماری- هوس‌ها تو را بدین سو و آن سو کشاند و زیان‌های بسیار به تو رساند. پس نفست را بازدار و در پی [[هوس]] رفتنش مگذار و چون خشمت سر کشد خُردش ساز و بکوبش و برانداز<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۶: {{متن حدیث|"اتَّقِ اللَّهَ فِي كُلِّ صَبَاحٍ وَ مَسَاءٍ، وَ خَفْ عَلَى نَفْسِكَ الدُّنْيَا الْغَرُورَ وَ لَا تَأْمَنْهَا عَلَى حَالٍ؛ وَ اعْلَمْ أَنَّكَ إِنْ لَمْ تَرْدَعْ نَفْسَكَ عَنْ كَثِيرٍ مِمَّا تُحِبُّ مَخَافَةَ [مَكْرُوهِهِ] مَكْرُوهٍ، سَمَتْ بِكَ الْأَهْوَاءُ إِلَى كَثِيرٍ مِنَ الضَّرَرِ؛ فَكُنْ لِنَفْسِكَ مَانِعاً رَادِعاً، وَ [لِنَزَوَاتِكَ] لِنَزْوَتِكَ عِنْدَ الْحَفِيظَةِ وَاقِماً قَامِعاً"}}</ref>.
-[[خداوند]] به شریح [[عمر طولانی]] فرمود به گونه‌ای که زمان [[امارت]] [[حجاج]] ثقفی را نیز [[درک]] کرد. او سرانجام در سال ۷۸ هجری در سن ۱۲۰ سالگی درگذشت<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۴۹۴- ۴۹۵.</ref>.
+[[خداوند]] به شریح [[عمر طولانی]] فرمود به گونه‌ای که زمان [[امارت]] [[حجاج]] ثقفی را نیز [[درک]] کرد. او سرانجام در سال ۷۸ هجری در سن ۱۲۰ سالگی درگذشت<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۴۹۴- ۴۹۵.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
-# [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]
+# [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:امام علی]]
+[[رده:شریح بن هانی حارثی]]
-[[رده:شریح بن هانی مذحجی]]
-[[رده:مدخل نهج البلاغه]]