اسود بن بشر بن خوط: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'دست' به 'دست') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
«اسود بن بشر» از [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} به شمار می‌رفت. و در [[جنگ جمل]] [[پرچم‌دار]] و [[مصاحب]] [[حضرت علی]] {{ع}} بود و در همان [[جنگ]] به سال ۳۶ [[هجری]] به [[شهادت]] رسید. | |||
[[ابن کلبی]] در این باره می‌گوید: ابتدا [[حسین بن محدوج بن بشر]] و سپس برادرش [[حذیفه بن محدوج]] [[پرچم‌دار]] [[علی]] {{ع}} در [[جنگ جمل]] بودند. و هر دو به [[شهادت]] رسیدند، پس از [[شهادت]] آن دو، عمویشان اسود بن بشر [[پرچم]] را به | [[ابن کلبی]] در این باره می‌گوید: ابتدا [[حسین بن محدوج بن بشر]] و سپس برادرش [[حذیفه بن محدوج]] [[پرچم‌دار]] [[علی]] {{ع}} در [[جنگ جمل]] بودند. و هر دو به [[شهادت]] رسیدند، پس از [[شهادت]] آن دو، عمویشان اسود بن بشر [[پرچم]] را به دست گرفت و سرآنجام او نیز به سال ۳۶ [[هجری]] در همان [[نبرد]] به [[شهادت]] رسید<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۴۱.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۱۷۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. اسود بن بشر بن خوط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسود بن بشر بن خوط در تاریخ اسلامی - اسود بن بشر بن خوط در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| اسود بن بشر بن خوط | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ جمل | |
| نام کامل | اسود بن بشر بن خوط |
| جنسیت | مرد |
| خویشاوندان |
|
| درگذشت | ۳۶ هجری |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ جمل |
مقدمه
«اسود بن بشر» از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) به شمار می‌رفت. و در جنگ جمل پرچم‌دار و مصاحب حضرت علی (ع) بود و در همان جنگ به سال ۳۶ هجری به شهادت رسید. ابن کلبی در این باره می‌گوید: ابتدا حسین بن محدوج بن بشر و سپس برادرش حذیفه بن محدوج پرچم‌دار علی (ع) در جنگ جمل بودند. و هر دو به شهادت رسیدند، پس از شهادت آن دو، عمویشان اسود بن بشر پرچم را به دست گرفت و سرآنجام او نیز به سال ۳۶ هجری در همان نبرد به شهادت رسید[۱][۲]
منابع
پانویس
- ↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۴۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۱۷۶.