شقیق بن ثور سدوسی بکری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۵۵: خط ۵۵:
البته به [[نقلی]] وی در زمره سران قبایلی بود که پس از [[قرآن]] سرنیزه کردن [[لشکر]] [[شام]]، موافق ترک [[مخاصمه]] و طالب [[حکمیت]] و گفت و گو و [[مذاکره]] بود<ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۴۸۵.</ref>.
البته به [[نقلی]] وی در زمره سران قبایلی بود که پس از [[قرآن]] سرنیزه کردن [[لشکر]] [[شام]]، موافق ترک [[مخاصمه]] و طالب [[حکمیت]] و گفت و گو و [[مذاکره]] بود<ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۴۸۵.</ref>.
او در زمان [[خلافت]] [[معاویه]] ملاقاتی با او داشته و سرانجام به سال ۶۴ [[هجری]] بعد از [[هلاکت]] [[یزید بن معاویه]] از [[دنیا]] رفت<ref>تهذیب التهذیب، ج۳، ص۶۴۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۷۳۲-۷۳۳.</ref>
او در زمان [[خلافت]] [[معاویه]] ملاقاتی با او داشته و سرانجام به سال ۶۴ [[هجری]] بعد از [[هلاکت]] [[یزید بن معاویه]] از [[دنیا]] رفت<ref>تهذیب التهذیب، ج۳، ص۶۴۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۷۳۲-۷۳۳.</ref>
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[بکر بن وائل]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۶۶: خط ۷۱:
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:بکر بن وائل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۰

شقیق بن ثور سدوسی بکری
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملشقیق بن ثور سدوسی بکری
جنسیتمرد
از قبیلهبکر بن وائل
درگذشت۶۴ هجری
از اصحابامام علی
حضور در جنگ

مقدمه

شقیق بن ثور سدوسی بکری، از اصحاب امیرمؤمنان (ع) بود[۱] که در جنگ جمل[۲] و صفین حضور داشت، و پرچم بکر بن وائل را حمل می‌کرد و در یاری امیرالمؤمنین (ع) کوشید. نصر بن مزاحم می‌نویسد: شقیق در یکی از روزهای سخت جنگ صفین خطاب به قوم ربیعه چنین گفت: ای قوم ربیع‌ها شما در میان عرب هیچ عذر و بهانه‌ای ندارید، اگر به حضرت علی صدمه‌ای برسد و تنها یک نفر از شما زنده بماند باز هم باید از جان او دفاع کنید و عزت زندگی را به دست آورید[۳]. بعد از خطابه شجاعانه شقیق، قوم ربیعه چنان جنگ شدیدی به راه انداختند که معاویه به شدت در خوف و نگرانی افتاد[۴]. البته به نقلی وی در زمره سران قبایلی بود که پس از قرآن سرنیزه کردن لشکر شام، موافق ترک مخاصمه و طالب حکمیت و گفت و گو و مذاکره بود[۵]. او در زمان خلافت معاویه ملاقاتی با او داشته و سرانجام به سال ۶۴ هجری بعد از هلاکت یزید بن معاویه از دنیا رفت[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. رجال طوسی، ص۴۵، ش۸.
  2. ر. ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۰۱ - ۵۲۲.
  3. ر. ک: وقعة صفین، ص۳۰۶.
  4. ر. ک: وقعة صفین، ص۳۰۶.
  5. ر. ک: وقعة صفین، ص۴۸۵.
  6. تهذیب التهذیب، ج۳، ص۶۴۸.
  7. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۷۳۲-۷۳۳.