عشیره در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = عشیره در فقه سیاسی | پرسش مرتبط = }} == مقدمه == گروه نزدیکان مرد<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۶۷.</ref> و خاندان<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌ن...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
{{متن قرآن|وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ}}<ref>«و نزدیک‌ترین خویشاوندانت را بیم ده!» سوره شعراء، آیه ۲۱۴.</ref>. | {{متن قرآن|وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ}}<ref>«و نزدیک‌ترین خویشاوندانت را بیم ده!» سوره شعراء، آیه ۲۱۴.</ref>. | ||
[[آیه شریفه]] به مرحله [[دعوت]] آشکار [[حضرت رسول]] {{صل}} اشاره دارد که به [[امر خداوند]] از خاندان و نزدیکان آن حضرت آغاز شد. گفته شده است که [[عشیره]] [[پیامبر]] {{صل}} [[بنی‌هاشم]] و بنی‌المطلب بوده‌اند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۲۳۴-۲۳۵.</ref>. | [[آیه شریفه]] به مرحله [[دعوت]] آشکار [[حضرت رسول]] {{صل}} اشاره دارد که به [[امر خداوند]] از خاندان و نزدیکان آن حضرت آغاز شد. گفته شده است که [[عشیره]] [[پیامبر]] {{صل}} [[بنی‌هاشم]] و بنی‌المطلب بوده‌اند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۲۳۴-۲۳۵.</ref>. عشیره از اصطلاحاتی است که برای اشاره به گروه‌های [[انسانی]] و جمعیت‌ها در [[قرآن]] وارد شده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۴۱۶.</ref>. | ||
عشیره از اصطلاحاتی است که برای اشاره به گروه‌های [[انسانی]] و جمعیت‌ها در [[قرآن]] وارد شده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۴۱۶.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۹
عشیره در فقه سیاسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عشیره در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
گروه نزدیکان مرد[۱] و خاندان[۲]. اصل آن "عشر" عدد "ده" و همچنین به معنای تداخل و مخالطه[۳]، مصاحبت با اختلاط[۴].
﴿وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ﴾[۵].
آیه شریفه به مرحله دعوت آشکار حضرت رسول (ص) اشاره دارد که به امر خداوند از خاندان و نزدیکان آن حضرت آغاز شد. گفته شده است که عشیره پیامبر (ص) بنی‌هاشم و بنی‌المطلب بوده‌اند[۶]. عشیره از اصطلاحاتی است که برای اشاره به گروه‌های انسانی و جمعیت‌ها در قرآن وارد شده است[۷].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۶۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۷.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۲۴.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۱۳۷.
- ↑ «و نزدیک‌ترین خویشاوندانت را بیم ده!» سوره شعراء، آیه ۲۱۴.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۲۳۴-۲۳۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۴۱۶.