سبیل (راه و طریق): تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
|||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سبیل در قرآن]] - [[سبیل در حدیث]] - [[سبیل در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = سبیل (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سبیل در قرآن]] - [[سبیل در حدیث]] - [[سبیل در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = سبیل (پرسش)}} | ||
== | == سبیل الله== | ||
{{اصلی|سبیل الله}} | |||
== سبیل مؤمنین == | |||
{{اصلی|سبیل مؤمنین}} | |||
== نفی سبیل == | |||
{{اصلی|نفی سبیل}} | |||
[[راه]] و طریق و به صورت مجازی به معنای راهی برای [[سلطه]] یا راهی که به بنبست بکشاند<ref>محمود سرمدی، «سبیل»، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، ص۱۱۸۸-۱۱۸۹.</ref>. اصل آن "سبل" به معنای ارسال چیزی از بالا به پایین یا در امتداد چیزی<ref>ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۲۹.</ref>. | [[راه]] و طریق و به صورت مجازی به معنای راهی برای [[سلطه]] یا راهی که به بنبست بکشاند<ref>محمود سرمدی، «سبیل»، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، ص۱۱۸۸-۱۱۸۹.</ref>. اصل آن "سبل" به معنای ارسال چیزی از بالا به پایین یا در امتداد چیزی<ref>ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۲۹.</ref>. | ||
{{متن قرآن|وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا}}<ref>«هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمیگشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref>. | {{متن قرآن|وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا}}<ref>«هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمیگشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref>. | ||
این [[آیه شریفه]] بر [[نفی سبیل]] و [[سلطه کفار]] بر [[مؤمنان]] دلالت دارد؛ یعنی [[خداوند]] راهی را که [[کافران]]، [[دولت]] [[مؤمنان]] را نابود کنند و آثار [[مؤمنان]] را از بین ببرند و بر قلمرو آنان [[سلطه]] یابند، نگشوده است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۳۲۵.</ref>. این [[سنت الهی]] مادامی است که [[مؤمنان]] بر | این [[آیه شریفه]] بر [[نفی سبیل]] و [[سلطه کفار]] بر [[مؤمنان]] دلالت دارد؛ یعنی [[خداوند]] راهی را که [[کافران]]، [[دولت]] [[مؤمنان]] را نابود کنند و آثار [[مؤمنان]] را از بین ببرند و بر قلمرو آنان [[سلطه]] یابند، نگشوده است<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۳۲۵.</ref>. این [[سنت الهی]] مادامی است که [[مؤمنان]] بر وصف [[مؤمن]] [[استوار]] باشند و در [[راه خدا]] [[قیام]] کنند و [[احکام الهی]] را گردن نهند؛ چنین مؤمنانی هیچگاه تحت [[سلطه]] [[کافران]] قرار نخواهد گرفت، و [[نصرت الهی]] شامل حال آنها خواهد بود<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۵، ص۴۵۶.</ref>. | ||
عدهای واژه "سبیل" را در [[آیه]] به معنای [[حجت]] گرفتهاند که در نتیجه مراد [[آیه]] بیان وضعیت [[مؤمنان]] و [[کافران]] در [[روز قیامت]] است. | عدهای واژه "سبیل" را در [[آیه]] به معنای [[حجت]] گرفتهاند که در نتیجه مراد [[آیه]] بیان وضعیت [[مؤمنان]] و [[کافران]] در [[روز قیامت]] است. |
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۲
سبیل الله
سبیل مؤمنین
نفی سبیل
راه و طریق و به صورت مجازی به معنای راهی برای سلطه یا راهی که به بنبست بکشاند[۱]. اصل آن "سبل" به معنای ارسال چیزی از بالا به پایین یا در امتداد چیزی[۲].
﴿وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا﴾[۳].
این آیه شریفه بر نفی سبیل و سلطه کفار بر مؤمنان دلالت دارد؛ یعنی خداوند راهی را که کافران، دولت مؤمنان را نابود کنند و آثار مؤمنان را از بین ببرند و بر قلمرو آنان سلطه یابند، نگشوده است[۴]. این سنت الهی مادامی است که مؤمنان بر وصف مؤمن استوار باشند و در راه خدا قیام کنند و احکام الهی را گردن نهند؛ چنین مؤمنانی هیچگاه تحت سلطه کافران قرار نخواهد گرفت، و نصرت الهی شامل حال آنها خواهد بود[۵].
عدهای واژه "سبیل" را در آیه به معنای حجت گرفتهاند که در نتیجه مراد آیه بیان وضعیت مؤمنان و کافران در روز قیامت است.
قاعده "نفی سبیل" از اصول سیاست خارجی اسلام است که فقها و اندیشمندان مسلمان به تفصیل درباره آن سخن گفتهاند. بر اساس آن، هرگونه رابطه، قرارداد یا عملی که منجر به تفوّق و سلطه کافران بر مسلمانان باشد، حرام است و این قاعده در روابط خارجی اسلام، حکومت بر سایر قوانین و احکام شرع دارد[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ محمود سرمدی، «سبیل»، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، ص۱۱۸۸-۱۱۸۹.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۲۹.
- ↑ «هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمیگشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۵، ص۳۲۵.
- ↑ محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۵، ص۴۵۶.
- ↑ ابوالفضل شکوری، فقه سیاسی، ص۳۲۵-۳۳۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۳۲-۳۳۳.