طعن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[طعن در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = }} | |||
== مقدمه == | |||
صدمه زدن، آسیب رساندن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰.</ref>، [[عیب‌جویی]] کردن <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۲.</ref>. | |||
اصل آن به معنای ضربه زدن (سیخ زدن) با آنچه اثر می‌گذارد<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۱۲.</ref> یا زدن به نقطه‌ای از چیزی یا بر چیزی به قصد [[تخریب]] و ضرر زدن ([[مادّی]] یا [[معنوی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۸۱.</ref>. | |||
{{متن قرآن|وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ}}<ref>«و اگر پیمانشان را پس از بستن بشکنند و به دینتان طعنه زنند با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید باشد که باز ایستند» سوره توبه، آیه ۱۲.</ref>. | {{متن قرآن|وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ}}<ref>«و اگر پیمانشان را پس از بستن بشکنند و به دینتان طعنه زنند با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید باشد که باز ایستند» سوره توبه، آیه ۱۲.</ref>. | ||
[[طعن]] در [[قرآن کریم]] تنها در [[امور معنوی]] به کار رفته است: {{متن قرآن|لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ}}<ref>«برخی از یهودیان کلمات را از جایگاه (راستین) آن جابه‌جا می‌کنند و با پیچاندن زبانشان و از سر طعنه بر دین می‌گویند» سوره نساء، آیه ۴۶.</ref>، {{متن قرآن|وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ}}<ref>«به دینتان طعنه | [[طعن]] در [[قرآن کریم]] تنها در [[امور معنوی]] به کار رفته است: {{متن قرآن|لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ}}<ref>«برخی از یهودیان کلمات را از جایگاه (راستین) آن جابه‌جا می‌کنند و با پیچاندن زبانشان و از سر طعنه بر دین می‌گویند» سوره نساء، آیه ۴۶.</ref>، {{متن قرآن|وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ}}<ref>«به دینتان طعنه زنند» سوره توبه، آیه ۱۲.</ref> و مراد [[استهزا]] و [[تکذیب]] و [[عیب‌جویی]] در [[دین]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۸۱.</ref>. | ||
از سیاست‌های [[مخالفان]] و [[دشمنان اسلام]] و [[دعوت الهی]]، [[طعنه]] زدن و [[عیب‌جویی]] کردن از [[آیات]] و [[احکام الهی]] بود. جریان [[نفاق]] و [[اهل کتاب]] (به‌ویژه [[یهود]]) با مستمسک قرار دادن برخی [[آیات الهی]] به تقبیح و تنقیص [[اسلام]] می‌پرداختند. برخی [[شاعران]] و بزرگان [[قریش]] نیز به زبان [[شعر]] و [[نظم]] [[مسلمانان]] را استهزا می‌کردند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۲۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۲-۴۰۳.</ref> | از سیاست‌های [[مخالفان]] و [[دشمنان اسلام]] و [[دعوت الهی]]، [[طعنه]] زدن و [[عیب‌جویی]] کردن از [[آیات]] و [[احکام الهی]] بود. جریان [[نفاق]] و [[اهل کتاب]] (به‌ویژه [[یهود]]) با مستمسک قرار دادن برخی [[آیات الهی]] به تقبیح و تنقیص [[اسلام]] می‌پرداختند. برخی [[شاعران]] و بزرگان [[قریش]] نیز به زبان [[شعر]] و [[نظم]] [[مسلمانان]] را استهزا می‌کردند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۲۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۲-۴۰۳.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
#[[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
{{ | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:طعن]] | [[رده:طعن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۲
طعن از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: طعن در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
صدمه زدن، آسیب رساندن[۱]، عیب‌جویی کردن [۲].
اصل آن به معنای ضربه زدن (سیخ زدن) با آنچه اثر می‌گذارد[۳] یا زدن به نقطه‌ای از چیزی یا بر چیزی به قصد تخریب و ضرر زدن (مادّی یا معنوی)[۴].
﴿وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ﴾[۵].
طعن در قرآن کریم تنها در امور معنوی به کار رفته است: ﴿لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ﴾[۶]، ﴿وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ﴾[۷] و مراد استهزا و تکذیب و عیب‌جویی در دین است[۸].
از سیاست‌های مخالفان و دشمنان اسلام و دعوت الهی، طعنه زدن و عیب‌جویی کردن از آیات و احکام الهی بود. جریان نفاق و اهل کتاب (به‌ویژه یهود) با مستمسک قرار دادن برخی آیات الهی به تقبیح و تنقیص اسلام می‌پرداختند. برخی شاعران و بزرگان قریش نیز به زبان شعر و نظم مسلمانان را استهزا می‌کردند[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۱۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۸۱.
- ↑ «و اگر پیمانشان را پس از بستن بشکنند و به دینتان طعنه زنند با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید باشد که باز ایستند» سوره توبه، آیه ۱۲.
- ↑ «برخی از یهودیان کلمات را از جایگاه (راستین) آن جابه‌جا می‌کنند و با پیچاندن زبانشان و از سر طعنه بر دین می‌گویند» سوره نساء، آیه ۴۶.
- ↑ «به دینتان طعنه زنند» سوره توبه، آیه ۱۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۸۱.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۲۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۰۲-۴۰۳.