افساد در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[افساد]] است. "'''[[افساد]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = افساد
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[افساد در فقه اسلامی]] - [[افساد در فقه سیاسی]]</div>
| عنوان مدخل = افساد
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| مداخل مرتبط = [[افساد در فقه اسلامی]] - [[افساد در فقه سیاسی]] - [[افساد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[افساد]] یا به [[مال]] تعلّق می‏‌گیرد یا به عمل. گاهی نیز بر محاربه و سلب [[امنیّت]] و [[آسایش]] [[جامعه]] اطلاق می‏‌گردد؛ بدین [[جهت]] به [[محارب]]، [[مفسد فی الارض]] (افساد کننده در [[زمین]]) گفته می‏‌شود.
[[افساد]] یا به [[مال]] تعلّق می‏‌گیرد یا به عمل. گاهی نیز بر محاربه و سلب [[امنیّت]] و [[آسایش]] [[جامعه]] اطلاق می‏‌گردد؛ بدین [[جهت]] به [[محارب]]، [[مفسد فی الارض]] (افساد کننده در [[زمین]]) گفته می‏‌شود.


خط ۱۱: خط ۱۳:
افسادی که به عمل تعلّق می‏‌گیرد ـ خواه [[عمل]] [[عبادی]]، مانند [[نماز]] و [[روزه]]، یا معاملی، همچون بیع ـ با اخلال به شرایط و ارکان عمل محقّق می‏‌شود. چنین افسادی با ابطال یکی است. گاهی نیز افساد متعلّق به عمل، به معنای از بین بردن [[اجر]] و [[پاداش]] عمل است، مانند [[عُجب]] پس از عمل عبادی که پاداش و [[ثواب]] آن را از بین می‏‌برد<ref>تذکرة الفقهاء، ج۹، ص:۳۴۷</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه: ۶۲۰ -۶۲۱.</ref>
افسادی که به عمل تعلّق می‏‌گیرد ـ خواه [[عمل]] [[عبادی]]، مانند [[نماز]] و [[روزه]]، یا معاملی، همچون بیع ـ با اخلال به شرایط و ارکان عمل محقّق می‏‌شود. چنین افسادی با ابطال یکی است. گاهی نیز افساد متعلّق به عمل، به معنای از بین بردن [[اجر]] و [[پاداش]] عمل است، مانند [[عُجب]] پس از عمل عبادی که پاداش و [[ثواب]] آن را از بین می‏‌برد<ref>تذکرة الفقهاء، ج۹، ص:۳۴۷</ref>.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه: ۶۲۰ -۶۲۱.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
 
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']]
# [[پرونده:1368945.jpg|22px]] [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:افساد]]
[[رده:فساد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۶

مقدمه

افساد یا به مال تعلّق می‏‌گیرد یا به عمل. گاهی نیز بر محاربه و سلب امنیّت و آسایش جامعه اطلاق می‏‌گردد؛ بدین جهت به محارب، مفسد فی الارض (افساد کننده در زمین) گفته می‏‌شود.

افسادی که به مال دیگری تعلّق می‏‌گیرد در بیشتر موارد موجب ضمان است. این نوع افساد گاه با آسیب رساندن، یا تلف کردن مال دیگری تحقّق می‌‏یابد و گاه با انجام دادن عملی در مال که به سبب آن مالک از تصرّفات مطلوب در مال خود محروم می‏‌گردد، مانند حائل قرار دادن میان مالک و مال او، به گونه‌‏ای که مال از دسترس وی خارج گردد. در پاره‌‏ای موارد، محرومیّت از ناحیه حکم شارع مقدّس پدید می‏‌آید، مانند آنکه فردی انگور دیگری را به شراب تبدیل کند یا با ادرار در آب پاک، آن را نجس نماید و یا حیوان دیگری را که معمولاً از گوشت آن استفاده می‏‌شود، مانند گاو و گوسفند وطی کند. نتیجه این محرومیّت، عدم جواز خرید و فروش در صورت نخست، عدم جواز استفاده از آب در امور مشروط به طهارت در مورد دوم و لزوم سر بریدن، سوزاندن و دفن کردن حیوان موطوء در مثال سوم است. [۱]

افسادی که به عمل تعلّق می‏‌گیرد ـ خواه عمل عبادی، مانند نماز و روزه، یا معاملی، همچون بیع ـ با اخلال به شرایط و ارکان عمل محقّق می‏‌شود. چنین افسادی با ابطال یکی است. گاهی نیز افساد متعلّق به عمل، به معنای از بین بردن اجر و پاداش عمل است، مانند عُجب پس از عمل عبادی که پاداش و ثواب آن را از بین می‏‌برد[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. کتاب البیع (امام خمینی)، ج۲، ص:۴۶۰ ـ ۴۶۲
  2. تذکرة الفقهاء، ج۹، ص:۳۴۷
  3. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه: ۶۲۰ -۶۲۱.