نیایش نوزدهم: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۰۷

مقدمه

این نیایش، دعای آن حضرت سجاد است در طلب باران. یکی از نشانه‌های رحمت الهی باران است. قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ﴾^[۱]. زندگی ما انسان‌ها و همه موجودات زنده با آب است، ﴿وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ﴾^[۲]. اگر آب نباشد زندگی انسان‌ها مختل می‌شود. رویش گیاهان، روزی موجودات، لطافت هوا و حیات موجودات زنده در سایه بارش باران است.

براساس تعالیم قرآنی گناهان مانع نزول باران و استغفار زمینه نزول باران اعلام شده است^[۳]. امام امام زین‌العابدین (ع) در این دعا بارانی با این ویژگی‌ها از خداوند بزرگ طلب می‌کند: «اللَّهُمَّ‏ اسْقِنَا الْغَيْثَ‏، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ‏...»؛ «ای خداوند، باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانی فزاینده و ریزنده، از ابری در آفاق رونده و گیاهان زیبا رویاننده، رحمت خود بر ما ارزانی دار»؛ و ادامه می‌دهد: «ای خداوند، میوه‌ها را برسان و بر بندگانت احسان فرمای، گل‌ها را شکفته گردان و زمین خود زنده نمای. فرشتگان خود، آن فرستادگان بزرگوار، را بفرمای تا از سوی تو، بارانی سودمند و پیوسته و فراوان و گسترده و تند بار بیاورند و همه‌جا را سیراب سازند، تا زمین مرده را زنده نمایی و هرچه را از دست رفته است باز گردانی و آنچه روییدنی است برویانی و در روزی مردم گشایش دهی با چنان ابری انبوه، گران‌بار، خوش و بی‌زیان و از کران تا کران، که از آن آواز تندر آید و بارانش ملایم و پردوام بود و برقش فریبناک نبود».

و باز ادامه می‌دهد: «ای خداوند، ما را از بارانی به فریاد رسنده، قحط زداینده، گیاه رویاننده، فراگیرنده، فراوان بارنده سیراب نمای، تا گیاهان ایستاده را طراوت تازه دهی و گیاهان بر زمین و خفته را بر پای داری. ای خداوند، بارانی برسان آن‌سان که آب‌ها از تپه‌ها روان داری و چاه‌ها از آب‌ها پر‌سازی و رودها به خروش آری و نباتات برویانی و در همه شهرها ارزانی پدید آری و چارپایان و مردمان به تن و توش آری و برای ما خوردنی‌های خوش و گوارا کامل گردانی و کشته‌های ما برویانی و پستان‌های چهارپایان پرشیر‌سازی و بر نیروی ما نیرویی دیگر افزایی».^[۴].^[۵]

منابع

بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش نوزدهم»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

↑ «و اوست که باران را پس از آنکه (مردم) نومید شوند فرو می‌فرستد و بخشایش خویش را می‌گستراند و او سرور ستوده است» سوره شوری، آیه ۲۸.
↑ «و هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم» سوره انبیاء، آیه ۳۰.
↑ ﴿فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا * يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا﴾ «و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است * تا (باران) آسمان را بر شما ریزان، بفرستد» سوره نوح، آیه ۱۰-۱۱.
↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای.
↑ بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش نوزدهم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۶۲.

[1] «و اوست که باران را پس از آنکه (مردم) نومید شوند فرو می‌فرستد و بخشایش خویش را می‌گستراند و او سرور ستوده است» سوره شوری، آیه ۲۸.

[2] «و هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم» سوره انبیاء، آیه ۳۰.

[3] ﴿فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا * يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا﴾ «و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است * تا (باران) آسمان را بر شما ریزان، بفرستد» سوره نوح، آیه ۱۰-۱۱.

[4] صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای.

[5] بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش نوزدهم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۶۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+{{مدخل مرتبط
+| موضوع مرتبط = صحیفه سجادیه
+| عنوان مدخل  =
+| مداخل مرتبط =
+| پرسش مرتبط  =
+}}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-این [[نیایش]] دعای آن [[حضرت]] است در [[طلب]] [[باران]].
+این [[نیایش]]، دعای آن [[حضرت سجاد]] است در [[طلب]] [[باران]]. یکی از نشانه‌های [[رحمت الهی]] باران است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ}}<ref>«و اوست که باران را پس از آنکه (مردم) نومید شوند فرو می‌فرستد و بخشایش خویش را می‌گستراند و او سرور ستوده است» سوره شوری، آیه ۲۸.</ref>. [[زندگی]] ما [[انسان‌ها]] و همه موجودات زنده با آب است، {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ}}<ref>«و هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم» سوره انبیاء، آیه ۳۰.</ref>. اگر آب نباشد زندگی انسان‌ها مختل می‌شود. [[رویش گیاهان]]، روزی موجودات، [[لطافت]] هوا و [[حیات]] موجودات زنده در سایه [[بارش باران]] است.
-یکی از نشانه‌های [[رحمت الهی]] باران است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ}}<ref>«و اوست که باران را پس از آنکه (مردم) نومید شوند فرو می‌فرستد و بخشایش خویش را می‌گستراند و او سرور ستوده است» سوره شوری، آیه ۲۸.</ref>. [[زندگی]] ما [[انسان‌ها]] و همه موجودات زنده با آب است، {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ}}<ref>«و هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم» سوره انبیاء، آیه ۳۰.</ref>. اگر آب نباشد زندگی انسان‌ها مختل می‌شود. [[رویش گیاهان]]، روزی موجودات، [[لطافت]] هوا و [[حیات]] موجودات زنده در سایه [[بارش باران]] است.
-براساس [[تعالیم]] [[قرآنی]] [[گناهان]] مانع [[نزول]] باران و [[استغفار]] زمینه نزول باران اعلام شده است<ref>{{متن قرآن|فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا * يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا}} «و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است * تا (باران) آسمان را بر شما ریزان، بفرستد» سوره نوح، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. [[امام]] [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} در این [[دعا]] بارانی با این ویژگی‌ها از [[خداوند بزرگ]] طلب می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ‏ اسْقِنَا الْغَيْثَ‏، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ‏...}}؛ «ای [[خداوند]]، باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانی فزاینده و ریزنده، از ابری در آفاق رونده و گیاهان [[زیبا]] رویاننده، [[رحمت]] خود بر ما ارزانی دار»؛ و ادامه می‌دهد:
+براساس [[تعالیم]] [[قرآنی]] [[گناهان]] مانع [[نزول]] باران و [[استغفار]] زمینه نزول باران اعلام شده است<ref>{{متن قرآن|فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا * يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا}} «و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است * تا (باران) آسمان را بر شما ریزان، بفرستد» سوره نوح، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. [[امام]] [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} در این [[دعا]] بارانی با این ویژگی‌ها از [[خداوند بزرگ]] طلب می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ‏ اسْقِنَا الْغَيْثَ‏، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ‏...}}؛ «ای [[خداوند]]، باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانی فزاینده و ریزنده، از ابری در آفاق رونده و گیاهان [[زیبا]] رویاننده، [[رحمت]] خود بر ما ارزانی دار»؛ و ادامه می‌دهد:
 «ای خداوند، میوه‌ها را برسان و بر بندگانت [[احسان]] فرمای، گل‌ها را شکفته گردان و [[زمین]] خود زنده نمای. [[فرشتگان]] خود، آن فرستادگان بزرگوار، را بفرمای تا از سوی تو، بارانی سودمند و پیوسته و فراوان و گسترده و تند بار بیاورند و همه‌جا را [[سیراب]] سازند، تا [[زمین مرده]] را زنده نمایی و هرچه را از دست رفته است باز گردانی و آنچه روییدنی است برویانی و در روزی [[مردم]] [[گشایش]] دهی با چنان ابری انبوه، گران‌بار، خوش و بی‌زیان و از کران تا کران، که از آن آواز تندر آید و بارانش ملایم و پردوام بود و برقش فریبناک نبود».
@@ خط ۱۹: / خط ۲۳: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:نیایش نوزدهم]]
+[[رده:صحیفه سجادیه]]