نیایش چهل و سوم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] ==منابع== +]] {{پایان مدخل‌های وابسته}} ==منابع==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = صحیفه سجادیه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
این [[نیایش]] | این [[نیایش]] [[حضرت سجاد]] {{ع}} است به هنگام دیدن هلال ماه نو. [[خورشید و ماه]] دو [[آیه]] از [[آیات]] خدایند<ref>{{متن قرآن|وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ...}} «و از نشانه‌های او شب و روز و خورشید و ماه است.».. سوره فصلت، آیه ۳۷.</ref> که باید [[شکر]] [[آفرینش]] آنها را به پیشگاه [[خدا]] به‌جا آورد؛ زیرا آفرینش آنها با حساب دقیق است و هر کدام در مدار خود می‌چرخد<ref>{{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ}} «و اوست که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید (که) هر یک در چرخه‌ای شناورند» سوره انبیاء، آیه ۳۳.</ref>. [[خداوند]] ماه و [[خورشید]] را برای حساب و [[برنامه‌ریزی]] و [[وقت‌شناسی]] بندگانش [[آفریده]] است<ref>{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ}} «اوست که خورشید را تابان و ماه را درخشان آفرید و برای آن برج‌ها نهاد تا شمار سال‌ها و «حساب» را بدانید؛ خداوند آن را جز به حق نیافرید؛ او آیات را برای گروهی که دانشورند روشن بیان می‌کند» سوره یونس، آیه ۵.</ref>. | ||
[[خورشید و ماه]] دو [[آیه]] از [[آیات]] خدایند<ref>{{متن قرآن|وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ...}} «و از نشانه‌های او شب و روز و خورشید و ماه است.».. سوره فصلت، آیه ۳۷.</ref> که باید [[شکر]] [[آفرینش]] آنها را به پیشگاه [[خدا]] به‌جا آورد؛ زیرا آفرینش آنها با حساب دقیق است و هر کدام در مدار خود می‌چرخد<ref>{{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ}} «و اوست که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید (که) هر یک در چرخه‌ای شناورند» سوره انبیاء، آیه ۳۳.</ref>. [[خداوند]] ماه و [[خورشید]] را برای حساب و [[برنامه‌ریزی]] و [[وقت‌شناسی]] بندگانش [[آفریده]] است<ref>{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ}} «اوست که خورشید را تابان و ماه را درخشان آفرید و برای آن برج‌ها نهاد تا شمار سال‌ها و «حساب» را بدانید؛ خداوند آن را جز به حق نیافرید؛ او آیات را برای گروهی که دانشورند روشن بیان می‌کند» سوره یونس، آیه ۵.</ref> | |||
سپس با [[تنزیه]] و [[تقدیس]] [[پروردگار]] چنین ادامه می‌دهد: «منزه است ذات پروردگار، شگفتا که در کار تو چه تدبیرها کرده و در آفرینشت چه لطافت‌ها به کار داشته. تو را کلید ماه نو قرار داد که در آن کارهای نو خواهد بود. | یکی از زیبایی‌های ماه [[تغییر]] شکل آن در طول یک ماه است که به آن اَهِلَّه (هلال‌ها) می‌گویند: {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ}}<ref>«از تو درباره ماه‌های نو می‌پرسند، بگو: آنها زمان نمای مردم و حجّ‌اند» سوره بقره، آیه ۱۸۹.</ref>. در [[احادیث]] ما برای [[رؤیت]] ماه [[شب]] اول [[آداب]] و دعاهایی آمده است. [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} با دیدن هلال ماه، آن را خطاب قرار می‌داد و می‌گفت: {{متن حدیث|أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ...}}؛ «ای موجود [[فرمانبردار]]، ای کوشنده گرمپوی، ای [[آینده]] و رونده در منازلی که خداوندت مقرر داشته، ای [[کارگزار]] خداوندی بر سپهر، [[ایمان]] آوردم و به آن خداوندی که تاریکی‌ها را به فروغ تو روشن ساخت و سایه‌های مبهم را به پرتو تو پدیدار کرد و تو را آیتی از [[آیات]] عرصه [[فرمانروایی]] و نشانی از نشانه‌های [[قدرت]] خویش گردانید و به افزون و کاستن و برآمدن و فرو شدن و درخشندگی و تیرگی، در [[فرمان]] خود گرفت و در همه این احوال [[مطیع]] فرمان او بوده‌ای و شتابان به [[اراده]] او در تکاپو». | ||
پس، از آن [[خداوند]] -که پروردگار من است و پروردگار تو، آفریننده من است و آفریننده تو، تقدیرکننده [[سرنوشت]] من است و تقدیرکننده سرنوشت تو، صورتگر نقش من است و صورتگر نقش تو- می‌خواهم که بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرستد و تو را [[هلال]] [[برکت]] گرداند؛ برکتی که با گذشت [[روزگار]] از میان نرود. تو را هلال [[پاکی]] و [[پاکیزگی]] سازد، آن پاکی که لوث گناهانش نیالاید. تو را هلال [[ایمنی]] از آفات و [[سلامت]] از [[سیئات]] گرداند، هلال نیکبختی که در آن شوربختی و بداَختری [[راه]] نیابد، هلال ایمنی و [[ایمان]] و [[نعمت]] و [[احسان]] و سلامت و [[اسلام]]». و در پایان دست نیاز به درگاه [[بی‌نیاز]] بلند کرده و ماهی همراه با [[موفقیت]] را از [[خدا]] [[طلب]] می‌کند: «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را در شمار خشنودترین کسان قرار ده که این هلال بر آنان طلوع می‌کند و منزه‌ترین کسان که به این هلال نگریسته‌اند و نیکبخت‌ترین کسان که در این ماه تو را می‌پرستند، ما را در این ماه [[توفیق]] [[توبه]] [[عنایت]] کن و از [[گناه]] در [[امان]] دار و از [[ارتکاب معاصی]] خود [[حفظ]] فرمای» | |||
سپس با [[تنزیه]] و [[تقدیس]] [[پروردگار]] چنین ادامه می‌دهد: «منزه است ذات پروردگار، شگفتا که در کار تو چه تدبیرها کرده و در آفرینشت چه لطافت‌ها به کار داشته. تو را کلید ماه نو قرار داد که در آن کارهای نو خواهد بود. پس، از آن [[خداوند]] -که پروردگار من است و پروردگار تو، آفریننده من است و آفریننده تو، تقدیرکننده [[سرنوشت]] من است و تقدیرکننده سرنوشت تو، صورتگر نقش من است و صورتگر نقش تو- می‌خواهم که بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرستد و تو را [[هلال]] [[برکت]] گرداند؛ برکتی که با گذشت [[روزگار]] از میان نرود. تو را هلال [[پاکی]] و [[پاکیزگی]] سازد، آن پاکی که لوث گناهانش نیالاید. تو را هلال [[ایمنی]] از آفات و [[سلامت]] از [[سیئات]] گرداند، هلال نیکبختی که در آن شوربختی و بداَختری [[راه]] نیابد، هلال ایمنی و [[ایمان]] و [[نعمت]] و [[احسان]] و سلامت و [[اسلام]]». و در پایان دست نیاز به درگاه [[بی‌نیاز]] بلند کرده و ماهی همراه با [[موفقیت]] را از [[خدا]] [[طلب]] می‌کند: «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را در شمار خشنودترین کسان قرار ده که این هلال بر آنان طلوع می‌کند و منزه‌ترین کسان که به این هلال نگریسته‌اند و نیکبخت‌ترین کسان که در این ماه تو را می‌پرستند، ما را در این ماه [[توفیق]] [[توبه]] [[عنایت]] کن و از [[گناه]] در [[امان]] دار و از [[ارتکاب معاصی]] خود [[حفظ]] فرمای»<ref>صحیفه سجادیه، امام زین العابدین، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش چهل و سوم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۹۸.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[ماه رمضان]] | * [[ماه رمضان]] | ||
{{پایان | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «نیایش چهل و سوم»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «نیایش چهل و سوم»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:صحیفه سجادیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۸
مقدمه
این نیایش حضرت سجاد (ع) است به هنگام دیدن هلال ماه نو. خورشید و ماه دو آیه از آیات خدایند[۱] که باید شکر آفرینش آنها را به پیشگاه خدا به‌جا آورد؛ زیرا آفرینش آنها با حساب دقیق است و هر کدام در مدار خود می‌چرخد[۲]. خداوند ماه و خورشید را برای حساب و برنامه‌ریزی و وقت‌شناسی بندگانش آفریده است[۳].
یکی از زیبایی‌های ماه تغییر شکل آن در طول یک ماه است که به آن اَهِلَّه (هلال‌ها) می‌گویند: 
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ
[۴]. در احادیث ما برای رؤیت ماه شب اول آداب و دعاهایی آمده است. امام زین‌العابدین (ع) با دیدن هلال ماه، آن را خطاب قرار می‌داد و می‌گفت: «أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ...»؛ «ای موجود فرمانبردار، ای کوشنده گرمپوی، ای آینده و رونده در منازلی که خداوندت مقرر داشته، ای کارگزار خداوندی بر سپهر، ایمان آوردم و به آن خداوندی که تاریکی‌ها را به فروغ تو روشن ساخت و سایه‌های مبهم را به پرتو تو پدیدار کرد و تو را آیتی از آیات عرصه فرمانروایی و نشانی از نشانه‌های قدرت خویش گردانید و به افزون و کاستن و برآمدن و فرو شدن و درخشندگی و تیرگی، در فرمان خود گرفت و در همه این احوال مطیع فرمان او بوده‌ای و شتابان به اراده او در تکاپو».
سپس با تنزیه و تقدیس پروردگار چنین ادامه می‌دهد: «منزه است ذات پروردگار، شگفتا که در کار تو چه تدبیرها کرده و در آفرینشت چه لطافت‌ها به کار داشته. تو را کلید ماه نو قرار داد که در آن کارهای نو خواهد بود. پس، از آن خداوند -که پروردگار من است و پروردگار تو، آفریننده من است و آفریننده تو، تقدیرکننده سرنوشت من است و تقدیرکننده سرنوشت تو، صورتگر نقش من است و صورتگر نقش تو- می‌خواهم که بر محمد و خاندانش درود بفرستد و تو را هلال برکت گرداند؛ برکتی که با گذشت روزگار از میان نرود. تو را هلال پاکی و پاکیزگی سازد، آن پاکی که لوث گناهانش نیالاید. تو را هلال ایمنی از آفات و سلامت از سیئات گرداند، هلال نیکبختی که در آن شوربختی و بداَختری راه نیابد، هلال ایمنی و ایمان و نعمت و احسان و سلامت و اسلام». و در پایان دست نیاز به درگاه بی‌نیاز بلند کرده و ماهی همراه با موفقیت را از خدا طلب می‌کند: «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را در شمار خشنودترین کسان قرار ده که این هلال بر آنان طلوع می‌کند و منزه‌ترین کسان که به این هلال نگریسته‌اند و نیکبخت‌ترین کسان که در این ماه تو را می‌پرستند، ما را در این ماه توفیق توبه عنایت کن و از گناه در امان دار و از ارتکاب معاصی خود حفظ فرمای»[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑
وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ...
«و از نشانه‌های او شب و روز و خورشید و ماه است.».. سوره فصلت، آیه ۳۷.
- ↑ وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ «و اوست که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید (که) هر یک در چرخه‌ای شناورند» سوره انبیاء، آیه ۳۳.
- ↑ هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ «اوست که خورشید را تابان و ماه را درخشان آفرید و برای آن برج‌ها نهاد تا شمار سال‌ها و «حساب» را بدانید؛ خداوند آن را جز به حق نیافرید؛ او آیات را برای گروهی که دانشورند روشن بیان می‌کند» سوره یونس، آیه ۵.
- ↑ «از تو درباره ماه‌های نو می‌پرسند، بگو: آنها زمان نمای مردم و حجّ‌اند» سوره بقره، آیه ۱۸۹.
- ↑ صحیفه سجادیه، امام زین العابدین، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش چهل و سوم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۹۸.