نیایش چهل و سوم
مقدمه
این نیایش حضرت سجاد (ع) است به هنگام دیدن هلال ماه نو. خورشید و ماه دو آیه از آیات خدایند[۱] که باید شکر آفرینش آنها را به پیشگاه خدا به‌جا آورد؛ زیرا آفرینش آنها با حساب دقیق است و هر کدام در مدار خود می‌چرخد[۲]. خداوند ماه و خورشید را برای حساب و برنامه‌ریزی و وقت‌شناسی بندگانش آفریده است[۳].
یکی از زیبایی‌های ماه تغییر شکل آن در طول یک ماه است که به آن اَهِلَّه (هلال‌ها) می‌گویند: 
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ
[۴]. در احادیث ما برای رؤیت ماه شب اول آداب و دعاهایی آمده است. امام زین‌العابدین (ع) با دیدن هلال ماه، آن را خطاب قرار می‌داد و می‌گفت: «أَيُّهَا الْخَلْقُ الْمُطِيعُ، الدَّائِبُ السَّرِيعُ، الْمُتَرَدِّدُ فِي مَنَازِلِ التَّقْدِيرِ، الْمُتَصَرِّفُ فِي فَلَكِ التَّدْبِيرِ...»؛ «ای موجود فرمانبردار، ای کوشنده گرمپوی، ای آینده و رونده در منازلی که خداوندت مقرر داشته، ای کارگزار خداوندی بر سپهر، ایمان آوردم و به آن خداوندی که تاریکی‌ها را به فروغ تو روشن ساخت و سایه‌های مبهم را به پرتو تو پدیدار کرد و تو را آیتی از آیات عرصه فرمانروایی و نشانی از نشانه‌های قدرت خویش گردانید و به افزون و کاستن و برآمدن و فرو شدن و درخشندگی و تیرگی، در فرمان خود گرفت و در همه این احوال مطیع فرمان او بوده‌ای و شتابان به اراده او در تکاپو».
سپس با تنزیه و تقدیس پروردگار چنین ادامه می‌دهد: «منزه است ذات پروردگار، شگفتا که در کار تو چه تدبیرها کرده و در آفرینشت چه لطافت‌ها به کار داشته. تو را کلید ماه نو قرار داد که در آن کارهای نو خواهد بود. پس، از آن خداوند -که پروردگار من است و پروردگار تو، آفریننده من است و آفریننده تو، تقدیرکننده سرنوشت من است و تقدیرکننده سرنوشت تو، صورتگر نقش من است و صورتگر نقش تو- می‌خواهم که بر محمد و خاندانش درود بفرستد و تو را هلال برکت گرداند؛ برکتی که با گذشت روزگار از میان نرود. تو را هلال پاکی و پاکیزگی سازد، آن پاکی که لوث گناهانش نیالاید. تو را هلال ایمنی از آفات و سلامت از سیئات گرداند، هلال نیکبختی که در آن شوربختی و بداَختری راه نیابد، هلال ایمنی و ایمان و نعمت و احسان و سلامت و اسلام». و در پایان دست نیاز به درگاه بی‌نیاز بلند کرده و ماهی همراه با موفقیت را از خدا طلب می‌کند: «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را در شمار خشنودترین کسان قرار ده که این هلال بر آنان طلوع می‌کند و منزه‌ترین کسان که به این هلال نگریسته‌اند و نیکبخت‌ترین کسان که در این ماه تو را می‌پرستند، ما را در این ماه توفیق توبه عنایت کن و از گناه در امان دار و از ارتکاب معاصی خود حفظ فرمای»[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑
وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ...
«و از نشانه‌های او شب و روز و خورشید و ماه است.».. سوره فصلت، آیه ۳۷.
- ↑ وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ «و اوست که شب و روز و خورشید و ماه را آفرید (که) هر یک در چرخه‌ای شناورند» سوره انبیاء، آیه ۳۳.
- ↑ هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ «اوست که خورشید را تابان و ماه را درخشان آفرید و برای آن برج‌ها نهاد تا شمار سال‌ها و «حساب» را بدانید؛ خداوند آن را جز به حق نیافرید؛ او آیات را برای گروهی که دانشورند روشن بیان می‌کند» سوره یونس، آیه ۵.
- ↑ «از تو درباره ماه‌های نو می‌پرسند، بگو: آنها زمان نمای مردم و حجّ‌اند» سوره بقره، آیه ۱۸۹.
- ↑ صحیفه سجادیه، امام زین العابدین، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش چهل و سوم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۹۸.