|
|
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{ویرایش غیرنهایی}} | | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} |
| {{علم معصوم}}
| | == مقدمه == |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| | امارة الاستکفاء، به مقامی گفته می‌شد که [[خلفا]]، به برخی از [[رجال]] [[حکومتی]] [[تفویض]] می‌کردند. این [[تفویض]] همراه با [[دستور]] العمل‌هایی بود که از سوی [[خلیفه]] وضع و به ایشان [[ابلاغ]] می‌گردید. مهمترین [[وظایف]] او عبارت بود از: [[فرماندهی]] [[نظامیان]]، تهیه و تدارکات و [[پشتیبانی]] [[جنگ]] جویان، ارایه نظر در [[احکام دینی]]، [[نصب]] [[قضات]]، جمع‌آوری [[زکات]]، [[خراج]] و [[صدقات]]، [[حمایت]] از [[دین]] و [[دفاع از حریم اسلام]]، [[اجرای حدود شرعی]]، بر پایی [[امامت جماعت]]، [[راه]] اندازی کاروان [[حج]] و مانند آن<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۷؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۳۱-۳۰.</ref>. [[منصب]] امارة الاستکفاء بیشتر، برای شهرهایی [[تفویض]] می‌شد که از مرکز [[خلافت]] دور بودند؛ برای مثال [[بنی عباس]]، که مرکز [[خلافت]] آنها [[حجاز]] بود، این [[مقام]] را برای شهرهای [[شام]]، [[مصر]] و [[خراسان]] می‌گماردند؛ بر خلاف [[بنی امیه]]، که با مرکزیت [[خلافت]] در [[شام]]، این [[مقامات]] را برای [[عراق]] [[منصوب]] می‌کردند؛ مانند گماردن "[[عبیدالله بن زیاد]]"، "[[حجاج بن یوسف]]"، "[[عبدالرحمن]]" و "[[عمر بن عبدالعزیز]]" برای شهرهای [[کوفه]] و [[بصره]]<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۷. برای آگاهی از تفاوت‌های امارة الاستکفاء و الاستیلاء ر. ک: ماوردی، الاحکام السلطانیه ص۳۴؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۸.</ref>. این نوع اختیارات در بعضی از سیستم‌های [[حکومتی]] امروز نیز به چشم می‌خورد؛ نظیر کشورهایی که بخشی از آنها دارای خودمختاری می‌باشند<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۱.</ref>. |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امارة الأستکفاء در قرآن]] | [[امارة الأستکفاء در حدیث]] | [[امارة الأستکفاء در فقه اسلامی]] | [[امارة الأستکفاء در فقه سیاسی]]</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امارة الأستکفاء (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |
| <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
| |
|
| |
|
| ==مقدمه== | | == منابع == |
| امارة الاستکفاء، به مقامی گفته می‌شد که [[خلفا]]، به برخی از [[رجال]] [[حکومتی]] [[تفویض]] می‌کردند. این [[تفویض]] همراه با [[دستور]] العمل‌هایی بود که از سوی [[خلیفه]] وضع و به ایشان [[ابلاغ]] می‌گردید. مهمترین [[وظایف]] او عبارت بود از: [[فرماندهی]] [[نظامیان]]، تهیه و تدارکات و [[پشتیبانی]] [[جنگ]] جویان، ارایه نظر در [[احکام دینی]]، [[نصب]] [[قضات]]، جمع‌آوری [[زکات]]، [[خراج]] و [[صدقات]]، [[حمایت]] از [[دین]] و [[دفاع از حریم اسلام]]، [[اجرای حدود شرعی]]، بر پایی [[امامت]] [[جماعت]]، [[راه]] اندازی کاروان [[حج]] و مانند آن<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۷؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۳۱-۳۰.</ref>. [[منصب]] امارة الاستکفاء بیشتر، برای شهرهایی [[تفویض]] می‌شد که از مرکز [[خلافت]] دور بودند؛ برای مثال [[بنی عباس]]، که مرکز [[خلافت]] آنها [[حجاز]] بود، این [[مقام]] را برای شهرهای [[شام]]، [[مصر]] و [[خراسان]] می‌گماردند؛ بر خلاف [[بنی امیه]]، که با مرکزیت [[خلافت]] در [[شام]]، این [[مقامات]] را برای [[عراق]] [[منصوب]] می‌کردند؛ مانند گماردن "[[عبیدالله بن زیاد]]"، "[[حجاج بن یوسف]]"، "[[عبدالرحمن]]" و "[[عمر بن عبدالعزیز]]" برای شهرهای [[کوفه]] و [[بصره]]<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۷. برای آگاهی از تفاوت‌های امارة الاستکفاء و الاستیلاء ر.ک: ماوردی، الاحکام السلطانیه ص۳۴؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۸.</ref>. این نوع اختیارات در بعضی از سیستم‌های [[حکومتی]] امروز نیز به چشم می‌خورد؛ نظیر کشورهایی که بخشی از آنها دارای خودمختاری می‌باشند<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۱.</ref>.
| | {{منابع}} |
| | #[[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] |
| | {{پایان منابع}} |
|
| |
|
| ==منابع== | | == پانویس == |
| * [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
| | {{پانویس}} |
|
| |
|
| ==پانویس==
| | [[رده:اصطلاحات سیاسی]] |
| | |
| {{پانویس2}}
| |
| | |
| | |
| [[رده:امارة الأستکفاء]] | |
| [[رده:مدخل]]
| |
