عطاء بن ابی‌مسلم خراسانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:9030760879.jpg|22px]] 22px جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی') |
(←مقدمه) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ابوایوب عطاء بن عبدالله خراسانی بلخی]] مولای [[مهلب بن ابی صفره]] بود<ref>التاریخ الکبیر ۶/۴۷۴.</ref> و در سال ۵۰ یا | [[ابوایوب عطاء بن عبدالله خراسانی بلخی]] مولای [[مهلب بن ابی صفره]] بود<ref>التاریخ الکبیر ۶/۴۷۴.</ref> و در سال ۵۰ یا ۶۰ه متولد شد. او را [[اهل]] [[سمرقند]] یا بلخ دانسته‌اند که در [[شام]] سکونت داشت.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۰/۴۱۶ و ۴۲۲.</ref> در زمره بصریین به شمار می‌‌رفت و به سبب [[سفر]] به [[خراسان]] و مدتی اقامت در آنجا، به خراسانی ملقب گردید.<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۱۴۰.</ref> | ||
او از افرادی چون [[سعید بن مسیب]]، [[سعید بن جبیر]]، [[ابومسلم | او از افرادی چون [[سعید بن مسیب]]، [[سعید بن جبیر]]، [[ابومسلم خولانی]] و [[عروة بن زبیر]] [[روایت]] نموده و شاگردانی هم چون فرزندش عثمان، [[ضحاک بن مزاحم هلالی]] و [[عبدالرحمن بن یزید بن جابر]] را [[تربیت]] کرد.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۰/۴۱۶.</ref> | ||
عطاء فردی [[موثق]]، [[فقیه]]،<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۰/۴۱۶.</ref> [[مفسر]]،<ref>طبقات المفسرین ۱/۳۸۵.</ref> [[واعظ]] و اهل [[فتوا]]، [[جهاد]] و [[عبادت]]<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۱۴۰.</ref> بود. وی در سال ۱۳۳ یا | عطاء فردی [[موثق]]، [[فقیه]]،<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۰/۴۱۶.</ref> [[مفسر]]،<ref>طبقات المفسرین ۱/۳۸۵.</ref> [[واعظ]] و اهل [[فتوا]]، [[جهاد]] و [[عبادت]]<ref>سیر اعلام النبلاء ۶/۱۴۰.</ref> بود. وی در سال ۱۳۳ یا ۱۳۵ه درگذشت و در [[بیت المقدس]] [[دفن]] گردید.<ref>تاریخ مدینة دمشق ۴۰/۴۳۶.</ref> [[تفسیر قرآن]] و [[تنزیل قرآن]] اثر اوست.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۵۱۷.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مفسران است. عطاء بن ابی‌مسلم خراسانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عطاء بن ابی‌مسلم خراسانی در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابوایوب عطاء بن عبدالله خراسانی بلخی مولای مهلب بن ابی صفره بود[۱] و در سال ۵۰ یا ۶۰ه متولد شد. او را اهل سمرقند یا بلخ دانسته‌اند که در شام سکونت داشت.[۲] در زمره بصریین به شمار می‌‌رفت و به سبب سفر به خراسان و مدتی اقامت در آنجا، به خراسانی ملقب گردید.[۳]
او از افرادی چون سعید بن مسیب، سعید بن جبیر، ابومسلم خولانی و عروة بن زبیر روایت نموده و شاگردانی هم چون فرزندش عثمان، ضحاک بن مزاحم هلالی و عبدالرحمن بن یزید بن جابر را تربیت کرد.[۴]
عطاء فردی موثق، فقیه،[۵] مفسر،[۶] واعظ و اهل فتوا، جهاد و عبادت[۷] بود. وی در سال ۱۳۳ یا ۱۳۵ه درگذشت و در بیت المقدس دفن گردید.[۸] تفسیر قرآن و تنزیل قرآن اثر اوست.[۹]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
