هشام بن محمد بن سائب کلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[هشام بن محمد بن سائب کلبی در تاریخ اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  =
}}
== آشنایی اجمالی ==
[[ابومنذر هشام بن محمد بن سائب بن بشر کلبی کوفی]] [[اهل کوفه]]<ref>تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۴۵.</ref> و از [[اصحاب امام صادق]] {{ع}} بود.<ref>رجال ابن داوود، ص۳۶۸.</ref> [[نجاشی]] می‌‌نویسد: وی از [[محدثان]] [[امامیه]] بود و نزد [[امام صادق]] {{ع}} از جایگاه و [[منزلت]] خاص برخوردار بود. [[امام]] {{ع}} او را از [[نزدیکان]] خود ساخته و با [[گشاده رویی]] با وی برخورد می‌‌کرد. بر پایه روایتی مشهور که از خود هشام نقل شده، وی به دلیل عارضه‌ای [[حافظه]] خود را از دست داد و دچار [[فراموشی]] مطلق شد، اما هنگامی که به محضر امام صادق {{ع}} شرفیاب شد با [[نوشیدن]] آبی از [[دست امام]] حافظه خود را باز یافته و [[دانش]] از دست رفته را دوباره به دست آورد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۴۰۰.</ref>


==مقدمه==
هشام نزد بزرگانی چون پدرش [[محمد بن سائب]]، مجالد و [[ابومخنف لوط بن یحیی]] دانش آموخت و از آنها روایاتی را نقل کرده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۴، ص۴۱۹.</ref> وی زمانی راهی [[بغداد]] شد و در همان جا مجلس درسی برپا ساخت.<ref>تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۴۵ - ۴۶.</ref> از [[شاگردان]] و [[راویان]] برجسته وی باید از فرزندش [[عباس بن هشام بن محمد بن سائب|عباس]]، [[خلیفه بن خیاط]] و [[محمد بن سعد واقدی]] که هر دو از [[مورخان]] مشهور [[قرن دوم]] و سوم بودند، نام برد.<ref>وفیات الاعیان، ج۶، ص۸۲.</ref> هشام علاوه بر [[حدیث]]، در [[تاریخ]] و [[نسب‌شناسی]] توانا بود<ref>الفهرست (الندیم)، ص۱۰۸.</ref> و در [[شعر]] نیز دستی داشت.<ref>الانساب، ج۵، ص۸۷.</ref> گفته شده که وی از حافظه بسیار [[قوی]] و سرشاری برخوردار بود و بنا به گفته خود، در مدت سه [[روز]] تمام [[قرآن]] را [[حفظ]] کرد.<ref>تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۴۵ - ۴۶.</ref> [[اهل سنت]] وی را [[موثق]] نمی‌دانند.<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۴، ص۴۲۰.</ref> [[سمعانی]] او را از [[غالیان]] امامیه برشمرده است.<ref>الانساب، ج۵، ص۸۶ و ۸۷.</ref> وی در نهایت به سال ۲۰۴ یا ۲۰۶ه‍ از [[دنیا]] رفت<ref>وفیات الاعیان، ج۶، ص۸۳.</ref> و آثار و تألیفات فراوانی از خود بر جای گذاشت.
دارای تألیفات فراوان<ref>زرکلی، الأعلام، ج۸، ص۸۷ و ۸۸.</ref> از جمله [[تفسیر الآی الّذی نزل فی اقوام باعیانهم]]<ref>ابن ندیم، الفهرست، ص۳۷؛ آقا بزرگ تهرانی از این کتاب با عنوان {{عربی|تفسیر الآی الّتی نزلت فی اقوام باعیانهم}} یاد کرده است (الذریعة، ج۴، ص۲۳۴، رقم ۱۱۶۵).</ref>، [[شیعه]] و نقل‌ کننده کرامتی از [[امام صادق]]{{ع}}<ref>ر.ک: نجاشی، رجال النجاشی، ص۴۳۴، رقم ۱۱۶۶، خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۹، ص۳۰۸، رقم ۱۳۳۴۶.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۴۳.</ref>
 
ذهبی بنا بر قولی آثار وی را بالغ بر ۱۵۰ کتاب دانسته و برخی از آنها را چنین ذکر کرده است: کتاب الجمهره؛ حلف الفضول؛ حلف عبدالمطلب و خزاعه؛ حلف تمیم و کلب؛ بیوتات قریش؛ فضائل قیس عیلان؛ بیوتات ربیعه؛ الموردات؛ الکنی؛ ملوک الطوائف و ملوک کنده؛<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۴، ص۴۵ - ۴۶.</ref>
 
[[نجاشی]] نیز آثاری را به وی نسبت داده که از این قرارند: المذیّل فی النسب؛ حروب الاوس و الخزرج؛ المشاتمات بین الأشراف؛ القداح و المیسر؛ اسواق العرب؛ اخبار ربیعة و البسوس و حروب تغلب و بکر؛ انساب الامم؛ المعمّرین؛ الاوائل؛ اخبار قریش؛ اخبار جرهم؛ اخبار لقمان بن عاد؛ اخبار بنی تغلب و ایامهم و انسابهم؛ اخبار بنی عجل و انسابهم؛ کتاب بنی حنیفه؛ کتاب کلب؛ اخبار تنوخ و انسابها؛ مثالب ثقیف؛ مثالب بنی امیه؛ الاصنام؛ الطاعون فی العرب؛ فتوح العراق؛ فتوح الشام؛ الردّه؛ فتوح خراسان؛ فتوح فارس؛ مقتل عثمان؛ الجمل؛ صفّین؛ النهروان؛ الغارات؛ مقتل امیرالمؤمنین {{ع}}؛ مقتل حجر بن عدی؛ مقتل رشید و میثم و جویریّة بن مسهر؛ عین الورده؛ الحکمین؛ مقتل الحسین {{ع}}؛ قیام الحسن {{ع}}؛ اخبار محمد بن الحنفیّه؛ التباشیر بالاولاد؛ الموؤدات (الموردات)؛ من نسب الی امّه من قبائل العرب؛ الطائف؛ رموز العرب؛ غرائب قریش و بنی هاشم فی سائر العرب؛ اجزاء الخیل؛ الروّاد الجیران؛ الخطب<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۴۰۰.</ref> المنافرات؛ شرف قصی و ولده فی الجاهلیة و الاسلام؛ القاب قریش؛ القاب الیمن؛ المثالب؛ النوافل؛ ادعاء زیاد معاویه؛ اخبار زیاد بن ابیه؛ صنائع قریش؛ المشاجرات؛ المعاتبات؛ افتراق ولد نزار؛ تفریق الأزد؛ طسم و جدیس؛ الفرید<ref>وفیات الاعیان، ج۶، ص۸۳.</ref>؛ الملوکی؛ آباء النبی {{صل}}؛ الاحادیث النبویه؛ ادیان العرب؛ ازواج النبی {{صل}}؛ اسماء فحول العرب؛ اسنان الجزور؛ اصحاب الکهف؛ امّهات الخلفاء؛ امهات النبی {{صل}}؛ اولاد الخلفاء؛ ایام فزارة و وقائع بنی شیبان؛ ایام قیس بن ثعلبه؛ تاریخ اجناد الخلفاء؛ تسمیة ما فی شعر امری القیس؛ تسمیة من قال بینا و قیل فیه؛ تسمیة من نقل من عاد و ثمود؛ تسمیة من بالحجاز من احیاء العرب؛ حبیب العطار؛ حدیث آدم و ولده؛ حدیث بیهس و اخوته؛ حکّام العرب؛ الحیرة و تسمیة البیع؛ حیّ الضحاک؛ خطبة علی بن ابی طالب {{ع}}؛ خلق اسلم فی القریش؛ خلق عبدالمطلب وخزانة؛ خلق الفضول و قصة الغزال؛ داحس و الغبراء؛ دخول جریر علی الحجاج؛ الدیباج فی اخبار الشعراء؛ صفات الخلفاء؛ الغذاء؛ عاد للاولی و الآخرة؛ عجائب الاربعه؛ عجائب البحر؛ عدی بن زید العبادی؛ قسمة الارضین؛ لغات العرب؛ کنی آباء الرسول {{صل}}؛ ما کانت الجاهلیة تفعله و یوافق حکم الاسلام؛ مروان القرط؛ المسوخ من بنی اسرائیل؛ مسیلمه الکذاب؛ من فخر بأخواله من قریش؛ من قال بیتاً من الشعر و نسب الیه؛ من هاجر و ابوه منطق الطیر؛ نسبة ولد عبدالمطلب؛ النسب؛ الانساب؛ نسب الیمن و وصایا العرب؛ وقائع الضباب و فزارة یوم شفیق؛ کتاب ابی عتاب؛ الاصنام؛ الاقالیم؛ الانهار؛ الایّام؛ التاریخ؛ الجن؛ الخیل؛ الدفائن؛ الدوسی؛ السمر؛ السیوف؛ العواقل؛ الغزیه؛ الفتیان؛ الاربعه؛ الکلام؛ الکهان؛ القداح؛ المثالب؛ المشعبات؛ المصّلین؛ المعرفات من قریش؛ المعران؛ المقطعات؛ المنافلات؛ المناکح؛ الوفود؛ المنذر ملک؛ العرب و الیمن و امر سیف ذی یزن<ref>هدیة العارفین، ج۵، ص۵۰۸ و ۵۰۹.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۸۲۶ - ۸۲۷.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[سائب بن بشر کلبی]] (جد)
* [[محمد بن سائب کلبی]] (پدر)
* [[محمد بن سائب کلبی]] (پدر)
* [[عباس بن هشام بن محمد بن سائب]] (فرزند)
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۷: خط ۲۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:هشام بن محمد بن سائب کلبی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]
[[رده:بنی‌کلب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۵

آشنایی اجمالی

ابومنذر هشام بن محمد بن سائب بن بشر کلبی کوفی اهل کوفه[۱] و از اصحاب امام صادق (ع) بود.[۲] نجاشی می‌‌نویسد: وی از محدثان امامیه بود و نزد امام صادق (ع) از جایگاه و منزلت خاص برخوردار بود. امام (ع) او را از نزدیکان خود ساخته و با گشاده رویی با وی برخورد می‌‌کرد. بر پایه روایتی مشهور که از خود هشام نقل شده، وی به دلیل عارضه‌ای حافظه خود را از دست داد و دچار فراموشی مطلق شد، اما هنگامی که به محضر امام صادق (ع) شرفیاب شد با نوشیدن آبی از دست امام حافظه خود را باز یافته و دانش از دست رفته را دوباره به دست آورد.[۳]

هشام نزد بزرگانی چون پدرش محمد بن سائب، مجالد و ابومخنف لوط بن یحیی دانش آموخت و از آنها روایاتی را نقل کرده است.[۴] وی زمانی راهی بغداد شد و در همان جا مجلس درسی برپا ساخت.[۵] از شاگردان و راویان برجسته وی باید از فرزندش عباس، خلیفه بن خیاط و محمد بن سعد واقدی که هر دو از مورخان مشهور قرن دوم و سوم بودند، نام برد.[۶] هشام علاوه بر حدیث، در تاریخ و نسب‌شناسی توانا بود[۷] و در شعر نیز دستی داشت.[۸] گفته شده که وی از حافظه بسیار قوی و سرشاری برخوردار بود و بنا به گفته خود، در مدت سه روز تمام قرآن را حفظ کرد.[۹] اهل سنت وی را موثق نمی‌دانند.[۱۰] سمعانی او را از غالیان امامیه برشمرده است.[۱۱] وی در نهایت به سال ۲۰۴ یا ۲۰۶ه‍ از دنیا رفت[۱۲] و آثار و تألیفات فراوانی از خود بر جای گذاشت.

ذهبی بنا بر قولی آثار وی را بالغ بر ۱۵۰ کتاب دانسته و برخی از آنها را چنین ذکر کرده است: کتاب الجمهره؛ حلف الفضول؛ حلف عبدالمطلب و خزاعه؛ حلف تمیم و کلب؛ بیوتات قریش؛ فضائل قیس عیلان؛ بیوتات ربیعه؛ الموردات؛ الکنی؛ ملوک الطوائف و ملوک کنده؛[۱۳]

نجاشی نیز آثاری را به وی نسبت داده که از این قرارند: المذیّل فی النسب؛ حروب الاوس و الخزرج؛ المشاتمات بین الأشراف؛ القداح و المیسر؛ اسواق العرب؛ اخبار ربیعة و البسوس و حروب تغلب و بکر؛ انساب الامم؛ المعمّرین؛ الاوائل؛ اخبار قریش؛ اخبار جرهم؛ اخبار لقمان بن عاد؛ اخبار بنی تغلب و ایامهم و انسابهم؛ اخبار بنی عجل و انسابهم؛ کتاب بنی حنیفه؛ کتاب کلب؛ اخبار تنوخ و انسابها؛ مثالب ثقیف؛ مثالب بنی امیه؛ الاصنام؛ الطاعون فی العرب؛ فتوح العراق؛ فتوح الشام؛ الردّه؛ فتوح خراسان؛ فتوح فارس؛ مقتل عثمان؛ الجمل؛ صفّین؛ النهروان؛ الغارات؛ مقتل امیرالمؤمنین (ع)؛ مقتل حجر بن عدی؛ مقتل رشید و میثم و جویریّة بن مسهر؛ عین الورده؛ الحکمین؛ مقتل الحسین (ع)؛ قیام الحسن (ع)؛ اخبار محمد بن الحنفیّه؛ التباشیر بالاولاد؛ الموؤدات (الموردات)؛ من نسب الی امّه من قبائل العرب؛ الطائف؛ رموز العرب؛ غرائب قریش و بنی هاشم فی سائر العرب؛ اجزاء الخیل؛ الروّاد الجیران؛ الخطب[۱۴] المنافرات؛ شرف قصی و ولده فی الجاهلیة و الاسلام؛ القاب قریش؛ القاب الیمن؛ المثالب؛ النوافل؛ ادعاء زیاد معاویه؛ اخبار زیاد بن ابیه؛ صنائع قریش؛ المشاجرات؛ المعاتبات؛ افتراق ولد نزار؛ تفریق الأزد؛ طسم و جدیس؛ الفرید[۱۵]؛ الملوکی؛ آباء النبی (ص)؛ الاحادیث النبویه؛ ادیان العرب؛ ازواج النبی (ص)؛ اسماء فحول العرب؛ اسنان الجزور؛ اصحاب الکهف؛ امّهات الخلفاء؛ امهات النبی (ص)؛ اولاد الخلفاء؛ ایام فزارة و وقائع بنی شیبان؛ ایام قیس بن ثعلبه؛ تاریخ اجناد الخلفاء؛ تسمیة ما فی شعر امری القیس؛ تسمیة من قال بینا و قیل فیه؛ تسمیة من نقل من عاد و ثمود؛ تسمیة من بالحجاز من احیاء العرب؛ حبیب العطار؛ حدیث آدم و ولده؛ حدیث بیهس و اخوته؛ حکّام العرب؛ الحیرة و تسمیة البیع؛ حیّ الضحاک؛ خطبة علی بن ابی طالب (ع)؛ خلق اسلم فی القریش؛ خلق عبدالمطلب وخزانة؛ خلق الفضول و قصة الغزال؛ داحس و الغبراء؛ دخول جریر علی الحجاج؛ الدیباج فی اخبار الشعراء؛ صفات الخلفاء؛ الغذاء؛ عاد للاولی و الآخرة؛ عجائب الاربعه؛ عجائب البحر؛ عدی بن زید العبادی؛ قسمة الارضین؛ لغات العرب؛ کنی آباء الرسول (ص)؛ ما کانت الجاهلیة تفعله و یوافق حکم الاسلام؛ مروان القرط؛ المسوخ من بنی اسرائیل؛ مسیلمه الکذاب؛ من فخر بأخواله من قریش؛ من قال بیتاً من الشعر و نسب الیه؛ من هاجر و ابوه منطق الطیر؛ نسبة ولد عبدالمطلب؛ النسب؛ الانساب؛ نسب الیمن و وصایا العرب؛ وقائع الضباب و فزارة یوم شفیق؛ کتاب ابی عتاب؛ الاصنام؛ الاقالیم؛ الانهار؛ الایّام؛ التاریخ؛ الجن؛ الخیل؛ الدفائن؛ الدوسی؛ السمر؛ السیوف؛ العواقل؛ الغزیه؛ الفتیان؛ الاربعه؛ الکلام؛ الکهان؛ القداح؛ المثالب؛ المشعبات؛ المصّلین؛ المعرفات من قریش؛ المعران؛ المقطعات؛ المنافلات؛ المناکح؛ الوفود؛ المنذر ملک؛ العرب و الیمن و امر سیف ذی یزن[۱۶][۱۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۴۵.
  2. رجال ابن داوود، ص۳۶۸.
  3. رجال النجاشی، ج۲، ص۴۰۰.
  4. تاریخ الاسلام، ج۱۴، ص۴۱۹.
  5. تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۴۵ - ۴۶.
  6. وفیات الاعیان، ج۶، ص۸۲.
  7. الفهرست (الندیم)، ص۱۰۸.
  8. الانساب، ج۵، ص۸۷.
  9. تاریخ بغداد، ج۱۴، ص۴۵ - ۴۶.
  10. تاریخ الاسلام، ج۱۴، ص۴۲۰.
  11. الانساب، ج۵، ص۸۶ و ۸۷.
  12. وفیات الاعیان، ج۶، ص۸۳.
  13. تاریخ الاسلام، ج۱۴، ص۴۵ - ۴۶.
  14. رجال النجاشی، ج۲، ص۴۰۰.
  15. وفیات الاعیان، ج۶، ص۸۳.
  16. هدیة العارفین، ج۵، ص۵۰۸ و ۵۰۹.
  17. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۸۲۶ - ۸۲۷.