سوره علق: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = سوره | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سوره علق در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سوره علق در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[خداوند]] در [[آیه]] {{متن قرآن|خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ}}<ref>«آدمی را از خونپاره‌ای فروبسته آفرید» سوره علق، آیه ۲.</ref>، مبدأ [[خلقت انسان]] را از «عَلَق» (کلمه علق به معنای [[خون]] بسته شده است، یعنی اولین حالتی که [[منی]] در رحم به خود می‌گیرد.) می‌داند. نام «علق» برای [[سوره]]، از این آیه گرفته شده است. بعضی هم «علق» را از ریشه «تعلق» و [[وابستگی]] گرفته و گفته‌اند [[انسان]] از [[وابستگی‌ها]] و تعلّقات [[خلق]] شده است. | [[خداوند]] در [[آیه]] {{متن قرآن|خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ}}<ref>«آدمی را از خونپاره‌ای فروبسته آفرید» سوره علق، آیه ۲.</ref>، مبدأ [[خلقت انسان]] را از «عَلَق» (کلمه علق به معنای [[خون]] بسته شده است، یعنی اولین حالتی که [[منی]] در رحم به خود می‌گیرد.) می‌داند. نام «علق» برای [[سوره]]، از این آیه گرفته شده است. بعضی هم «علق» را از ریشه «تعلق» و [[وابستگی]] گرفته و گفته‌اند [[انسان]] از [[وابستگی‌ها]] و تعلّقات [[خلق]] شده است. | ||
[[خداوند متعال]] در این سوره [[رسول خدا]]{{صل}} را امر می‌کند که [[قرآن]] را که به [[وحی]] [[خدا]] نازل می‌شود، تلقی کند. این سوره اولین سوره‌ای است که از قرآن نازل شده، و | [[خداوند متعال]] در این سوره [[رسول خدا]] {{صل}} را امر می‌کند که [[قرآن]] را که به [[وحی]] [[خدا]] نازل می‌شود، تلقی کند. این سوره اولین سوره‌ای است که از قرآن نازل شده، و سیاق آیاتش آن چنان به هم ارتباط دارد که بتوان گفت یکباره نازل شده، و این سوره به طور قطع در [[مکه]] در [[غار حرا]] هنگام [[بعثت پیامبر]] {{صل}} بر او نازل شد و در آن از خواندن و [[آفرینش انسان]] و [[تسلیم]] او و طغیانش سخن به میان آمده است. | ||
==ویژگی‌های سوره علق== | == ویژگی‌های سوره علق == | ||
#نوزده آیه به عدد | # نوزده آیه به عدد عراقی ([[کوفی]] و [[بصری]])، هیجده آیه به عدد شامی، بیست آیه به عدد حجازی، ۷۲ یا ۹۲ کلمه و ۲۸۰ یا ۲۸۸ حرف دارد. | ||
#در | # در ترتیب نزول، نخستین سوره (پنج آیه اول این سوره) و در [[قرآن کریم]] نود و ششمین سوره است. | ||
#پیش از [[سوره قلم]] و پیش از [[هجرت]] در مکه نازل شد و آیه | # پیش از [[سوره قلم]] و پیش از [[هجرت]] در مکه نازل شد و آیه مدنی ندارد. | ||
#از سوره‌های مفصّل و از نوع اوساط آن است. | # از سوره‌های مفصّل و از نوع اوساط آن است. | ||
#آخرین سوره از سوره‌های سجده‌دار و از | # آخرین سوره از سوره‌های سجده‌دار و از عزائم است. یک آیه‌اش [[سجده]] [[واجب]] دارد. | ||
#در این سوره، نسخی نیست. | # در این سوره، نسخی نیست. | ||
نام دیگر این سوره، {{متن قرآن|اقْرَأْ}} یا {{متن قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ}}<ref>«بخوان به نام پروردگار خویش که آفرید» سوره علق، آیه ۱.</ref> برگرفته از آیه نخست است. | نام دیگر این سوره، {{متن قرآن|اقْرَأْ}} یا {{متن قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ}}<ref>«بخوان به نام پروردگار خویش که آفرید» سوره علق، آیه ۱.</ref> برگرفته از آیه نخست است. | ||
==مطالب سوره علق== | == مطالب سوره علق == | ||
#دستور به [[تحصیل علم]] و بیان [[ارزش]] قلم و | # دستور به [[تحصیل علم]] و بیان [[ارزش]] قلم و نگارش؛ | ||
#اشاره به ماده آغازین خلقت انسان؛ | # اشاره به ماده آغازین خلقت انسان؛ | ||
#بیان اصول و خطوط کلی [[تعالیم اسلام]] در | # بیان اصول و خطوط کلی [[تعالیم اسلام]] در آغاز بعثت؛ | ||
# [[بی‌نیازی]]، عامل [[طغیان]] و [[ناسپاسی]] [[انسان]]؛ | # [[بی‌نیازی]]، عامل [[طغیان]] و [[ناسپاسی]] [[انسان]]؛ | ||
#بازگشت همه به سوی [[خدا]]؛ | # بازگشت همه به سوی [[خدا]]؛ | ||
#ترسیم دو چهره هدایت‌شدگان و [[گمراهان]]<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۲۰، صفحه ۳۲۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۵۲۹؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۵؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۵۶۶؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۹۰؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۷، صفحه ۱۴۹.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۰۰۰.</ref> | # ترسیم دو چهره هدایت‌شدگان و [[گمراهان]]<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۲۰، صفحه ۳۲۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۵۲۹؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۵؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۵۶۶؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۹۰؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۷، صفحه ۱۴۹.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۳۰۰۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:سوره‌های قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سوره است. سوره علق از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سوره علق در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
خداوند در آیه ﴿خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ﴾[۱]، مبدأ خلقت انسان را از «عَلَق» (کلمه علق به معنای خون بسته شده است، یعنی اولین حالتی که منی در رحم به خود می‌گیرد.) می‌داند. نام «علق» برای سوره، از این آیه گرفته شده است. بعضی هم «علق» را از ریشه «تعلق» و وابستگی گرفته و گفته‌اند انسان از وابستگی‌ها و تعلّقات خلق شده است.
خداوند متعال در این سوره رسول خدا (ص) را امر می‌کند که قرآن را که به وحی خدا نازل می‌شود، تلقی کند. این سوره اولین سوره‌ای است که از قرآن نازل شده، و سیاق آیاتش آن چنان به هم ارتباط دارد که بتوان گفت یکباره نازل شده، و این سوره به طور قطع در مکه در غار حرا هنگام بعثت پیامبر (ص) بر او نازل شد و در آن از خواندن و آفرینش انسان و تسلیم او و طغیانش سخن به میان آمده است.
ویژگی‌های سوره علق
- نوزده آیه به عدد عراقی (کوفی و بصری)، هیجده آیه به عدد شامی، بیست آیه به عدد حجازی، ۷۲ یا ۹۲ کلمه و ۲۸۰ یا ۲۸۸ حرف دارد.
- در ترتیب نزول، نخستین سوره (پنج آیه اول این سوره) و در قرآن کریم نود و ششمین سوره است.
- پیش از سوره قلم و پیش از هجرت در مکه نازل شد و آیه مدنی ندارد.
- از سوره‌های مفصّل و از نوع اوساط آن است.
- آخرین سوره از سوره‌های سجده‌دار و از عزائم است. یک آیه‌اش سجده واجب دارد.
- در این سوره، نسخی نیست.
نام دیگر این سوره، ﴿اقْرَأْ﴾ یا ﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ﴾[۲] برگرفته از آیه نخست است.
مطالب سوره علق
- دستور به تحصیل علم و بیان ارزش قلم و نگارش؛
- اشاره به ماده آغازین خلقت انسان؛
- بیان اصول و خطوط کلی تعالیم اسلام در آغاز بعثت؛
- بی‌نیازی، عامل طغیان و ناسپاسی انسان؛
- بازگشت همه به سوی خدا؛
- ترسیم دو چهره هدایت‌شدگان و گمراهان[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ «آدمی را از خونپاره‌ای فروبسته آفرید» سوره علق، آیه ۲.
- ↑ «بخوان به نام پروردگار خویش که آفرید» سوره علق، آیه ۱.
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۲۰، صفحه ۳۲۲؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۵۲۹؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۵؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۵۶۶؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۹۰؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۷، صفحه ۱۴۹.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۳۰۰۰.