سلیمان بن جعفر جعفری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سلیمان بن جعفر جعفری در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابومحمد سلیمان بن جعفر بن ابراهیم جعفری طالبی هاشمی]] از [[اولاد]] [[جعفر طیار]] بود <ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۴۱۲.</ref> و در شمار [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{ | [[ابومحمد سلیمان بن جعفر بن ابراهیم جعفری طالبی هاشمی]] از [[اولاد]] [[جعفر طیار]] بود <ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۴۱۲.</ref> و در شمار [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} قرار داشت<ref>رجال البرقی، ص۴۹ و ۵۳.</ref> و از آن بزرگواران و کسانی همچون [[حماد بن عیسی]]، [[موسی بن حمزه بن بزیع]]، [[سکونی]] و پدرش جعفر [[روایت]] نمود.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۸، ص۲۳۹.</ref> ابومحمد از [[محدثان]] [[موثق]] [[شیعه]]<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۲ و ۳۷۷.</ref> و دارای [[عقیده]] ای [[نیکو]] و از ملازمان امام رضا{{ع}} بود و از آن [[حضرت]] روایاتی را در [[مذمت]] [[واقفیه]] نقل نموده است. [[امام کاظم]]{{ع}} وی را نه به خاطر انتسابش به [[پیامبر]]{{صل}} و [[علی]]{{ع}}، بلکه به خاطر [[ایمان]] و تقوایش ستوده و آن را موجب [[نجات]] وی در [[آخرت]] دانسته است. <ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۵۵.</ref> روایتگرانی نیز مانند [[احمد بن ابی عبدالله]]، [[عبدالله بن مهران]]، [[عبدالله بن محمد بن عیسی]] و [[عبدالرحمان بن ابی نجران]] از او بهره بردهاند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۳۷۵.</ref> کتاب الحدیث<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۳۶.</ref> و کتاب فضل دعاء اثر وی میباشد<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۴۱۲.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۷۷ - ۳۷۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب امام رضا]] | |||
[[رده:اصحاب امام کاظم]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۵
آشنایی اجمالی
ابومحمد سلیمان بن جعفر بن ابراهیم جعفری طالبی هاشمی از اولاد جعفر طیار بود [۱] و در شمار اصحاب و یاران امام کاظم و امام رضا(ع) قرار داشت[۲] و از آن بزرگواران و کسانی همچون حماد بن عیسی، موسی بن حمزه بن بزیع، سکونی و پدرش جعفر روایت نمود.[۳] ابومحمد از محدثان موثق شیعه[۴] و دارای عقیده ای نیکو و از ملازمان امام رضا(ع) بود و از آن حضرت روایاتی را در مذمت واقفیه نقل نموده است. امام کاظم(ع) وی را نه به خاطر انتسابش به پیامبر(ص) و علی(ع)، بلکه به خاطر ایمان و تقوایش ستوده و آن را موجب نجات وی در آخرت دانسته است. [۵] روایتگرانی نیز مانند احمد بن ابی عبدالله، عبدالله بن مهران، عبدالله بن محمد بن عیسی و عبدالرحمان بن ابی نجران از او بهره بردهاند.[۶] کتاب الحدیث[۷] و کتاب فضل دعاء اثر وی میباشد[۸].[۹]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱