حکومت قطقطانه: تفاوت میان نسخهها
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
(←پانویس) |
||
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== کارگزاران قطقطانه == | == کارگزاران قطقطانه == | ||
=== [[عمرو بن عمیس]] === | === [[عمرو بن عمیس]] === | ||
عمرو بن عمیس ذهلی پسر [[برادر]] [[عبدالله بن مسعود]]، از [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود. زمانی که [[ضحاک بن قیس]] برای [[قتل]] و [[غارت]] [[اموال]] [[مسلمانان]] و [[شیعیان]] [[علی]] {{ع}} به [[بلاد اسلامی]] از سوی [[معاویه]] مأموریت یافت، در بین راه، عمرو بن عمیس ذهلی که با گروهی از سپاهیان [[حضرت علی]] {{ع}} عازم [[مکه]] بود و [[همسر]] و خانوادهاش پیشاپیش او میرفتند، در محلی به نام قطقطانه با [[ضحاک بن قیس]] رو به رو شد. [[ضحاک بن قیس]]، با شیوه ناجوانمردانه عمرو بن عمیس ذهلی را با تعدادی از یارانش به [[شهادت]] رساند<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)| اصحاب امام علی ج۲]]، ص۱۰۸۲-۱۰۸۳.</ref>. | |||
در اینکه وی کارگزار حضرت بوده تردیدی نیست منتها درباره [[مسئولیت]] وی دو نظر است: | |||
# او [[مسئول]] کاروانی از جانب علی بود که تصمیم به انجام [[حج]] داشتند. همراه وی خانوادهاش نیز بودند<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۱۰۴.</ref>. | |||
# [[ابن حزم]] وی را پسر برادر عبدالله بن مسعود و والی و کارگزار علی{{ع}} بر قطقطانه میداند که [[ضحاک بن قیس فهری]] کارگزار معاویه، او را به شهادت رساند<ref>ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۱۹۷؛ ابنکلبی، جمهرة النسب، ج۱، ص۵۰۰، تحقیق عبدالستار احمد فرّاج.</ref>. | |||
به نظر میرسد این سخن دقیق نباشد؛ زیرا قطقطانه منطقهای نبوده که کارگزار مستقلی داشته باشد<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص ۲۱۰ - ۲۱۱.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:IM010499.jpg|22px]] [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|'''کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی''']] | |||
#[[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']] | |||
# [[پرونده:1100829.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱ (کتاب)|'''سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۲۱: | خط ۳۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:شهرهای عراق]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۳
آشنایی اجمالی
قطقطانه نام محلّی نزدیک کوفه که از راه بیابان به طفّ میرسد. محلی که در بین کوفه و قصر بنی مقاتل در تاریخ از آن نام برده میشود، قطقطانه است که از چشمههای سرزمین طفّ بود. طف از نواحی کوفه در راه بادیه است که محل شهادت امام حسین(ع) بوده است. عبیدالله بن زیاد ، پس از اطلاع از حرکت امام حسین(ع) به سوی کوفه، حصین بن نمیر، رئیس شرطه خود را به مقابله آن حضرت فرستاد و حصین در قادسیه فرود آمد و سواران خود را بین قادسیه تا خفان و میان قادسیه تا قطقطانه مستقر کرد[۱].[۲]
کارگزاران قطقطانه
عمرو بن عمیس
عمرو بن عمیس ذهلی پسر برادر عبدالله بن مسعود، از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود. زمانی که ضحاک بن قیس برای قتل و غارت اموال مسلمانان و شیعیان علی (ع) به بلاد اسلامی از سوی معاویه مأموریت یافت، در بین راه، عمرو بن عمیس ذهلی که با گروهی از سپاهیان حضرت علی (ع) عازم مکه بود و همسر و خانوادهاش پیشاپیش او میرفتند، در محلی به نام قطقطانه با ضحاک بن قیس رو به رو شد. ضحاک بن قیس، با شیوه ناجوانمردانه عمرو بن عمیس ذهلی را با تعدادی از یارانش به شهادت رساند[۳].
در اینکه وی کارگزار حضرت بوده تردیدی نیست منتها درباره مسئولیت وی دو نظر است:
- او مسئول کاروانی از جانب علی بود که تصمیم به انجام حج داشتند. همراه وی خانوادهاش نیز بودند[۴].
- ابن حزم وی را پسر برادر عبدالله بن مسعود و والی و کارگزار علی(ع) بر قطقطانه میداند که ضحاک بن قیس فهری کارگزار معاویه، او را به شهادت رساند[۵].
به نظر میرسد این سخن دقیق نباشد؛ زیرا قطقطانه منطقهای نبوده که کارگزار مستقلی داشته باشد[۶].
منابع
پانویس
- ↑ معجم البلدان، ج۵، ص۸۸.
- ↑ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی، ص ۱۳۲.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی ج۲، ص۱۰۸۲-۱۰۸۳.
- ↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۱۰۴.
- ↑ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۱۹۷؛ ابنکلبی، جمهرة النسب، ج۱، ص۵۰۰، تحقیق عبدالستار احمد فرّاج.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص ۲۱۰ - ۲۱۱.