انکار امام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
(←مقدمه) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
در [[روایات]] آمده است: هر کس امامی از [[امامان شیعه]] را منکر شود، [[کافر]] است. و در روایتی از [[امام]] [[موسی کاظم]]{{ع}} آمده است: هر کس یکی از [[امامان]] زنده را [[انکار]] نماید، امامان قبلی را انکار نموده است<ref>اصول کافی، ج۱، ص۳۷۳؛ الغیبة نعمانی، ص۶۳.</ref>. | در [[روایات]] آمده است: هر کس امامی از [[امامان شیعه]] را منکر شود، [[کافر]] است. و در روایتی از [[امام]] [[موسی کاظم]] {{ع}} آمده است: هر کس یکی از [[امامان]] زنده را [[انکار]] نماید، امامان قبلی را انکار نموده است<ref>اصول کافی، ج۱، ص۳۷۳؛ الغیبة نعمانی، ص۶۳.</ref>. | ||
بعد از [[شهادت | بعد از [[شهادت]] [[امام موسی کاظم]] {{ع}}، گروهی از [[شیعیان]]، [[امامت امام رضا]] {{ع}} را انکار کردند و امام موسی کاظم {{ع}} را زنده پنداشتند و از ایشان به عنوان [[آخرین امام]]، یاد نمودند. آنها خود را [[شیعه]] و از [[دوستداران]] [[اهل بیت]] {{ع}} می‌دانستند، اما به [[طمع]] مال‌اندوزی، بر حقیقتی که حتی خود [[امام کاظم]] {{ع}} بارها [[اذعان]] فرموده بودند که [[جانشین]] و امام بعد از من، فرزندم [[علی]] است، [[چشم]] بستند و [[امام رضا]] {{ع}} را منکر شدند. [[تاریخ]] از آنها با عنوان «[[واقفیان]]» نام می‌برد<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]]، ص ۱۲۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۰: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۷
مقدمه
در روایات آمده است: هر کس امامی از امامان شیعه را منکر شود، کافر است. و در روایتی از امام موسی کاظم (ع) آمده است: هر کس یکی از امامان زنده را انکار نماید، امامان قبلی را انکار نموده است[۱]. بعد از شهادت امام موسی کاظم (ع)، گروهی از شیعیان، امامت امام رضا (ع) را انکار کردند و امام موسی کاظم (ع) را زنده پنداشتند و از ایشان به عنوان آخرین امام، یاد نمودند. آنها خود را شیعه و از دوستداران اهل بیت (ع) می‌دانستند، اما به طمع مال‌اندوزی، بر حقیقتی که حتی خود امام کاظم (ع) بارها اذعان فرموده بودند که جانشین و امام بعد از من، فرزندم علی است، چشم بستند و امام رضا (ع) را منکر شدند. تاریخ از آنها با عنوان «واقفیان» نام می‌برد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ اصول کافی، ج۱، ص۳۷۳؛ الغیبة نعمانی، ص۶۳.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه، ص ۱۲۷.