مکتب کلامی ری: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = کلام | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{ولایت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[مکتب کلامی ری در حدیث]] | [[مکتب کلامی ری در کلام اسلامی]] | [[مکتب کلامی ری در عرفان اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[مکتب کلامی ری (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


== مقدمه ==
مکتب کلامی [[امامیه]] در [[ری]] نیز به لحاظ کمّی در قرن ششم هجری، متکلمانی بنام را در خود جای داده بود که [[حسن]] بن [[اسحاق]] رازی، رشیدالدین رازی، عبدالجلیل بن [[عیسی]] رازی، کمال‌الدین [[مرتضی]] مرعشی، خواجه آبی، تاج‌الدین منتهی مرعشی و [[عبدالله بن جعفر]] دوریستی نمونه‌ای از آنهایند<ref>احمد پاکتچی، مکاتب فقه امامی در ایران، ص۶۵-۸۰.</ref>. بی‌گمان [[عبدالجلیل قزوینی]] رازی و [[سدیدالدین حمصی رازی]]، بیش از دیگران توجه محققان را به خود جلب کرده‌اند.


==مقدمه==
البته به لحاظ کیفی چنان‌که محققان نوشته‌اند – و در ادامه نیز روشن خواهد شد– مدرسۀ [[ری]] در کل، مدرسه‌ای شارح‌گونه بود و چیز جدیدی بر [[مکتب]] [[بغداد]] نیفزود؛ با این تفاوت که آرای معتزلۀ متأخر یعنی [[ابوالحسین بصری]] و شاگردانش را [[نقل]] و نقد می‌کردند و گاهی نیز می‌پذیرفتند. مهم‌ترین اثر این مدرسه، المنقذ من التقلید است<ref>محمد تقی سبحانی و همکاران، طرح اعتقادنامه‌های امامیه، ص۳۳.</ref>. [[مکتب]] [[معتزله]] هرچند به لحاظ فیزیکی حضور چندانی در [[ری]] نداشتند، آرای آنها مورد توجه اندیشمندان [[شیعی]] بود؛ چنان‌که این مدعا با مراجعه به کتاب‌های برجای‌مانده از قرن ششم روشن می‌شود<ref>در ادامه به تبیین این مدعا خواهیم پرداخت.</ref>.
[[مکتب کلامی]] [[امامیه]] در [[ری]] نیز به لحاظ کمّی در قرن [[ششم هجری]]، متکلمانی بنام را در خود جای داده بود که [[حسن]] بن [[اسحاق]] [[رازی]]، رشیدالدین [[رازی]]، عبدالجلیل بن [[عیسی]] [[رازی]]، کمال‌الدین [[مرتضی]] مرعشی، خواجه آبی، تاج‌الدین منتهی مرعشی و [[عبدالله بن جعفر]] دوریستی نمونه‌ای از آنهایند.<ref>احمد پاکتچی، مکاتب فقه امامی در ایران، ص۶۵-۸۰.</ref> بی‌گمان [[عبدالجلیل قزوینی]] [[رازی]] و [[سدیدالدین حمصی رازی]]، بیش از دیگران توجه محققان را به خود جلب کرده‌اند.
البته به لحاظ کیفی چنان‌که محققان نوشته‌اند – و در ادامه نیز روشن خواهد شد– مدرسۀ [[ری]] در کل، مدرسه‌ای شارح‌گونه بود و چیز جدیدی بر [[مکتب]] [[بغداد]] نیفزود؛ با این تفاوت که آرای معتزلۀ متأخر یعنی [[ابوالحسین بصری]] و شاگردانش را [[نقل]] و نقد می‌کردند و گاهی نیز می‌پذیرفتند. مهم‌ترین اثر این مدرسه، المنقذ من التقلید است.<ref>محمد تقی سبحانی و همکاران، طرح اعتقادنامه‌های امامیه، ص۳۳.</ref>
[[مکتب]] [[معتزله]] هرچند به لحاظ فیزیکی حضور چندانی در [[ری]] نداشتند، آرای آنها مورد توجه [[اندیشمندان]] [[شیعی]] بود؛ چنان‌که این مدعا با مراجعه به کتاب‌های برجای‌مانده از [[قرن ششم]] روشن می‌شود.<ref>در ادامه به تبیین این مدعا خواهیم پرداخت.</ref>


با مطالعه کتاب [[نقض]] [[عبدالجلیل قزوینی]] به‌روشنی درمی‌یابیم که مجالس [[مناظره]] و [[گفت‌وگو]] میان [[دانشمندان]] گروه‌های مختلف [[فکری]] [[جهان اسلام]] وجود داشته است و گاه این مجالس در حضور [[پادشاهان]] آن دیار برگزار می‌شد. کتاب نقض خود شاهدی بر این مدعاست. این کتاب در [[حقیقت]] ردیه‌ای است بر مدعاهایی که یکی از سنیان – و به گفته عبدالجلیل، ناصبیان– درباره [[شیعه]] مطرح کرده است<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت]] ص: ۴۴۶.</ref>
با مطالعه کتاب نقض [[عبدالجلیل قزوینی]] به‌روشنی درمی‌یابیم که مجالس مناظره و گفت‌وگو میان دانشمندان گروه‌های مختلف [[فکری]] [[جهان اسلام]] وجود داشته است و گاه این مجالس در حضور [[پادشاهان]] آن دیار برگزار می‌شد. کتاب نقض خود شاهدی بر این مدعاست. این کتاب در [[حقیقت]] ردیه‌ای است بر مدعاهایی که یکی از سنیان – و به گفته عبدالجلیل، ناصبیان– درباره [[شیعه]] مطرح کرده است<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت]] ص۴۴۶.</ref>.


== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:457575.jpeg|22px]] [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|'''بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت''']]
{{پایان منابع}}


== جستارهای وابسته ==
== پانویس ==
{{پانویس}}


 
[[رده:مکاتب کلامی]]
==منابع==
* [[پرونده:457575.jpeg|22px]] [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|'''بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت''']]
 
==پانویس==
{{پانویس2}}
[[رده:بررسی انطباق شئون امامت]]
[[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]]
[[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]]
۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش