نضر بن شمیل مازنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[نضر بن شمیل مازنی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[نضر بن شمیل مازنی در تراجم و رجال]] - [[نضر بن شمیل مازنی در تاریخ اسلامی]] - [[نضر بن شمیل مازنی در معارف و سیره رضوی]]</div>


==مقدمه==
== مقدمه ==
نضر بن شمیل متولد [[مرو]]، بزرگ‌ شده [[بصره]]، [[شاگرد]] [[خلیل بن احمد]]، متوفای [[مرو]]، صاحب [[غریب القرآن]]<ref>نویهض، معجم المفسرین، ج۲، ص۷۰۲.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۴۳.</ref>
[[ابوالحسن نضر بن شمیل بن خرشه مازنی تمیمی بصری مروزی]] در حدود ۱۲۲هـ در [[مرو]] به [[دنیا]] آمد.<ref>سیر اعلام النبلاء ۹/۳۲۹.</ref> در سال ۱۲۸هـ همراه پدرش به [[بصره]] رفت<ref>الثقات ۹/۲۱۲.</ref> و در آنجا [[رشد]] و پرورش یافت و مدت طولانی را در [[بادیه]] اقامت گزید.<ref>معجم الادباء ۱۹/۲۳۸.</ref> ابوالحسن از [[هشام بن عروه]]، [[عثمان بن غیاث]] و [[بهز بن حکم]] [[روایت]] کرد و افرادی چون [[یحیی بن معین]]، [[اسحاق بن راهویه]] و [[محمود بن غیلان]] از او روایت نمودند. رجال‌نویسان [[اهل سنت]] وی را [[فصیح‌ترین]] [[مردم]]، عالم به [[ادبیات]] و حوادث و جنگ‌های گذشتگان و همچنین [[امام]] در عربیت و [[حدیث]] دانسته‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۹/۳۲۹.</ref> نضر بن شمیل پس از مدتی به خاطر [[سختی]] در [[معیشت]] و [[زندگی]]، بصره را به قصد مرو ترک کرد و حدود سه هزار نفر از [[محدثان]] و [[فقها]] و ادبای بصره وی را مشایعت نمودند. او در مرو به دربار [[مأمون عباسی]] رفت و مورد [[اکرام]] و [[احترام]] بسیار قرار گرفت و مدتی نیز [[قضاوت]] مرو را بر عهده گرفت.<ref>معجم الادباء ۱۹/۲۳۸.</ref> وی سرانجام به سال ۲۰۳هـ و قبل از خروج [[مأمون]] از [[خراسان]]، در آنجا [[وفات]] یافت.<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۷۳.</ref>


او از بزرگان و اکابر [[علم]] و [[ادب]] و نحو و لغت، در دوره [[خلافت]] [[مأمون]] بود. به جهت این که مأمون در [[خراسان]] [[دانشمندان]] را به بحث و [[مناظره]] [[دعوت]] می‌نمود، او از [[بصره]] به خراسان آمد و در [[مرو]] اقامت گزید و در آنجا مدرسه‌ای ادبی تأسیس کرد که طلاب زیادی در آن مدرسه با [[علوم]] و [[معارف]] [[روز]] آشنا می‌شدند<ref>تاریخ آستان قدس رضوی، ج۱، ص۴۱.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۷۶۷.</ref>
آثار او عبارت‌اند از: خلق العرش<ref>بغیة الوعاة ۲/۳۱۶.</ref>، المعانی الانواء، غریب الحدیث، السلاح، المدخل الی کتاب العین، المصادر خلق الفرس، الجیم، الشمس و القمر و الصّفات که کتاب بزرگی است و شامل [[صفات]] [[انسان]]، کوه‌ها، [[خانه‌ها]]، شتران، پرندگان، [[ستارگان]]، مزارع و بسیاری از چیزهای دیگر می‌‌باشد<ref>الفهرست (الندیم) ۵۷.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۸۰۳.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۹: خط ۱۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:نضر بن شمیل مازنی]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۱

مقدمه

ابوالحسن نضر بن شمیل بن خرشه مازنی تمیمی بصری مروزی در حدود ۱۲۲هـ در مرو به دنیا آمد.[۱] در سال ۱۲۸هـ همراه پدرش به بصره رفت[۲] و در آنجا رشد و پرورش یافت و مدت طولانی را در بادیه اقامت گزید.[۳] ابوالحسن از هشام بن عروه، عثمان بن غیاث و بهز بن حکم روایت کرد و افرادی چون یحیی بن معین، اسحاق بن راهویه و محمود بن غیلان از او روایت نمودند. رجال‌نویسان اهل سنت وی را فصیح‌ترین مردم، عالم به ادبیات و حوادث و جنگ‌های گذشتگان و همچنین امام در عربیت و حدیث دانسته‌اند.[۴] نضر بن شمیل پس از مدتی به خاطر سختی در معیشت و زندگی، بصره را به قصد مرو ترک کرد و حدود سه هزار نفر از محدثان و فقها و ادبای بصره وی را مشایعت نمودند. او در مرو به دربار مأمون عباسی رفت و مورد اکرام و احترام بسیار قرار گرفت و مدتی نیز قضاوت مرو را بر عهده گرفت.[۵] وی سرانجام به سال ۲۰۳هـ و قبل از خروج مأمون از خراسان، در آنجا وفات یافت.[۶]

آثار او عبارت‌اند از: خلق العرش[۷]، المعانی الانواء، غریب الحدیث، السلاح، المدخل الی کتاب العین، المصادر خلق الفرس، الجیم، الشمس و القمر و الصّفات که کتاب بزرگی است و شامل صفات انسان، کوه‌ها، خانه‌ها، شتران، پرندگان، ستارگان، مزارع و بسیاری از چیزهای دیگر می‌‌باشد[۸].[۹]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. سیر اعلام النبلاء ۹/۳۲۹.
  2. الثقات ۹/۲۱۲.
  3. معجم الادباء ۱۹/۲۳۸.
  4. سیر اعلام النبلاء ۹/۳۲۹.
  5. معجم الادباء ۱۹/۲۳۸.
  6. الطبقات الکبری ۷/۳۷۳.
  7. بغیة الوعاة ۲/۳۱۶.
  8. الفهرست (الندیم) ۵۷.
  9. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۰۳.