شأن نزول آیه ولایت در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== [[شأن نزول آیه]] == | == [[شأن نزول آیه]] == | ||
روزی [[فقیری]] به درخواست کمک به [[مسجد پیامبر]] {{صل}} آمده بود، از [[مردم]] [[تقاضای کمک]] کرد، اما هر چه گفت کمتر جوابی شنید. او که از کمک مردم [[مأیوس]] گشته بود، رو به سوی [[آسمان]] کرد و اظهار داشت: خدایا! من به [[مسجد]] پیامبرت آمدم، از مردم تقاضای کمک کردم، اما کسی کاری نکرد. [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در حالی که [[نماز]] می‌خواند با دست خود به او اشاره نمود. او نیز به طرف علی {{ع}} رفته و | روزی [[فقیری]] به درخواست کمک به [[مسجد پیامبر]] {{صل}} آمده بود، از [[مردم]] [[تقاضای کمک]] کرد، اما هر چه گفت کمتر جوابی شنید. او که از کمک مردم [[مأیوس]] گشته بود، رو به سوی [[آسمان]] کرد و اظهار داشت: خدایا! من به [[مسجد]] پیامبرت آمدم، از مردم تقاضای کمک کردم، اما کسی کاری نکرد. [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در حالی که [[نماز]] می‌خواند با دست خود به او اشاره نمود. او نیز به طرف علی {{ع}} رفته و انگشتر را از دست راست آن حضرت در حالی که در [[رکوع]] بود بیرون آورد. | ||
[[جبرئیل]] بعد از این حادثه [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>«سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref> را بر [[پیامبر]] {{صل}} نازل کرد. پیامبر با جمعی از [[یاران]] خود به جست‌و‌جو به مسجد آمد. آنها سائلی [[فقیر]] را دیدند که از درب مسجد بیرون می‌آید. پیامبر به او فرمود: آیا کسی چیزی به تو داد؟ آن شخص گفت: آری. آن حضرت پرسید: چه چیزی داد؟ فقیر گفت: این انگشتر را. آن حضرت فرمود: چه کسی این را به تو داد؟ فقیر پاسخ داد: آن شخص که در حال نماز است، به امیرمؤمنان {{ع}} اشاره کرد. آن حضرت فرمود: در چه حالتی بود؟ فقیر گفت: در حال رکوع. در اینجا پیامبر {{صل}} [[تکبیر]] گفت، [[اهل]] مسجد هم به دنبال تکبیر پیامبر، تکبیر گفتند<ref>تفسیر الطبری، ج۱۰، ص۴۲۵ و ۴۲۶؛ تفسیر القرآن العظیم (ابن کثیر)، ج۳، ص۱۲۶؛ اسباب النزول (واحدی)، ج۱، ص۲۰۱؛ البدایة و النهایة، ج۱۱، ص۹۳؛ انساب الاشراف، ج۲، ص۱۵۰؛ شرح نهج البلاغه (ابن ابی الحدید)، ج۳، ص۲۷۷.</ref>.<ref>[[محمد علی جاودان|جاودان، محمد علی]]، [[جانشین پیامبر (کتاب)|جانشین پیامبر]]، ص ۳۰۱.</ref> | [[جبرئیل]] بعد از این حادثه [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>«سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.</ref> را بر [[پیامبر]] {{صل}} نازل کرد. پیامبر با جمعی از [[یاران]] خود به جست‌و‌جو به مسجد آمد. آنها سائلی [[فقیر]] را دیدند که از درب مسجد بیرون می‌آید. پیامبر به او فرمود: آیا کسی چیزی به تو داد؟ آن شخص گفت: آری. آن حضرت پرسید: چه چیزی داد؟ فقیر گفت: این انگشتر را. آن حضرت فرمود: چه کسی این را به تو داد؟ فقیر پاسخ داد: آن شخص که در حال نماز است، به امیرمؤمنان {{ع}} اشاره کرد. آن حضرت فرمود: در چه حالتی بود؟ فقیر گفت: در حال رکوع. در اینجا پیامبر {{صل}} [[تکبیر]] گفت، [[اهل]] مسجد هم به دنبال تکبیر پیامبر، تکبیر گفتند<ref>تفسیر الطبری، ج۱۰، ص۴۲۵ و ۴۲۶؛ تفسیر القرآن العظیم (ابن کثیر)، ج۳، ص۱۲۶؛ اسباب النزول (واحدی)، ج۱، ص۲۰۱؛ البدایة و النهایة، ج۱۱، ص۹۳؛ انساب الاشراف، ج۲، ص۱۵۰؛ شرح نهج البلاغه (ابن ابی الحدید)، ج۳، ص۲۷۷.</ref>.<ref>[[محمد علی جاودان|جاودان، محمد علی]]، [[جانشین پیامبر (کتاب)|جانشین پیامبر]]، ص ۳۰۱.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث شأن نزول آیه ولایت است. شأن نزول آیه ولایت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: شأن نزول آیه ولایت در علوم قرآنی - شأن نزول آیه ولایت در حدیث - شأن نزول آیه ولایت در تاریخ اسلامی - شأن نزول آیه ولایت در کلام اسلامی - شأن نزول آیه ولایت از دیدگاه اهل سنت - پرسش مرتبط نداردشأن نزول آیه
روزی فقیری به درخواست کمک به مسجد پیامبر (ص) آمده بود، از مردم تقاضای کمک کرد، اما هر چه گفت کمتر جوابی شنید. او که از کمک مردم مأیوس گشته بود، رو به سوی آسمان کرد و اظهار داشت: خدایا! من به مسجد پیامبرت آمدم، از مردم تقاضای کمک کردم، اما کسی کاری نکرد. امیرمؤمنان (ع) در حالی که نماز می‌خواند با دست خود به او اشاره نمود. او نیز به طرف علی (ع) رفته و انگشتر را از دست راست آن حضرت در حالی که در رکوع بود بیرون آورد.
جبرئیل بعد از این حادثه آیه ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ﴾[۱] را بر پیامبر (ص) نازل کرد. پیامبر با جمعی از یاران خود به جست‌و‌جو به مسجد آمد. آنها سائلی فقیر را دیدند که از درب مسجد بیرون می‌آید. پیامبر به او فرمود: آیا کسی چیزی به تو داد؟ آن شخص گفت: آری. آن حضرت پرسید: چه چیزی داد؟ فقیر گفت: این انگشتر را. آن حضرت فرمود: چه کسی این را به تو داد؟ فقیر پاسخ داد: آن شخص که در حال نماز است، به امیرمؤمنان (ع) اشاره کرد. آن حضرت فرمود: در چه حالتی بود؟ فقیر گفت: در حال رکوع. در اینجا پیامبر (ص) تکبیر گفت، اهل مسجد هم به دنبال تکبیر پیامبر، تکبیر گفتند[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «سرور شما تنها خداوند است و پیامبر او و (نیز) آنانند که ایمان آورده‌اند، همان کسان که نماز برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند» سوره مائده، آیه ۵۵.
- ↑ تفسیر الطبری، ج۱۰، ص۴۲۵ و ۴۲۶؛ تفسیر القرآن العظیم (ابن کثیر)، ج۳، ص۱۲۶؛ اسباب النزول (واحدی)، ج۱، ص۲۰۱؛ البدایة و النهایة، ج۱۱، ص۹۳؛ انساب الاشراف، ج۲، ص۱۵۰؛ شرح نهج البلاغه (ابن ابی الحدید)، ج۳، ص۲۷۷.
- ↑ جاودان، محمد علی، جانشین پیامبر، ص ۳۰۱.